De in 1959 in New Jersey geboren bassist Drew Gress laat zich niet graag op een of andere jazzstijl vastpinnen. Aan de zijde van de pianist Fred Hersch toont hij zich van zijn meest klassieke en fijnbesnaarde kant, terwijl hij even graag de muzikale randjes opzoekt bij de beau monde van de meer experimentele jazz: Uri Caine, Dave Douglas, Marc Copland, Don Byron of Ellery Eskelin.
In de jaren '80 verscheen Gress echt op de jazzscène. In de tweede helft van dat decennium stond hij mee aan de wieg van Joint Venture, een band met onder andere saxofonist Ellery Eskelin en drummer Paul Haynes, waarvan drie albums uitbracht werden op het Enja-label. Toch zou het duren tot in 1998 voor Gress met een opname van een geheel eigen project naar buiten kwam. 'Heyday' van Jagged Sky verscheen op Soul Note. Voor de opvolger 'Spin & Drift' (2001) belandde Gress bij Premonition. Op deze plaat waren saxofonist Tim Berne en drummer Tom Rainey te horen, twee muzikanten die ook een essentiële rol zouden spelen op '7 Black Butterflies' uit 2005. Voor deze voorlopig laatste cd versterkte Gress zijn groep met trompettist Ralph Alessi en pianist Craig Taborn.
Drew Gress was artist in residence aan het conservatorium van Sint-Petersburg en aan de universiteit van Colorado-Boulder en woont tegenwoordig in New York.
Over de audio
Met het knap uitgedokterde 'Rhinoceros' zet Drew Gress de toon voor '7 Black Butterflies'. Zowel de prestaties van de muzikanten als de composities op dit album zijn van een bijzonder hoog niveau. Zomaar iets weggeven ligt duidelijk niet in de aard van Gress, want de muziek is complex, uitdagend en compromisloos.
Voor de luisteraar die wil, zijn er in 'Rhinoceros' heel wat interessante dingen te rapen. Het ontstaan van de muziek kan hier namelijk mooi gevolgd worden: de opbouw en de verandering van de baslijn, de ontwikkeling van het dalende motief of het terugkeren van muzikaal materiaal. 'Rhinoceros' is dan ook geen standaardstuk van de orde thema – solo's – thema, maar een compositie waarvan het verloop niet te voorspellen is terwijl alles toch als gebeiteld zit.
Bassist Drew Gress zit duidelijk aan het stuur van de bus en dirigeert de track van onderuit. Pianist Craig Taborn en drummer Tom Rainey (die bijzonder gevarieerd speelt en de vrijheid in het tweede deel van het nummer optimaal benut) zitten hem echter heel strak op de huid, waardoor de groep hier als een blok naar voor komt. Niets lijkt aan het toeval overgelaten, alles heeft een plaats.
Meer over Drew Gress
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
