De bij het anticon-label ingekwartierde Dosh Martin is nog altijd niet helemaal uitverteld over het vaderschapsgeluk dat zijn vorige album al kleurde. Op zijn nieuwe plaat 'The Lost Take' knutselt hij twaalf minicomposities in elkaar die meestal schattig en mooi zijn, maar altijd fris en inventief. Daarvoor put hij uit eigen improvisaties op drums en piano en uitgeschreven bijdrages van bevriende muzikanten. Ook doet hij voor de eerste keer een schuchtere poging om zijn stem in zijn muziek te integreren. Al deze dingen verweeft hij met elkaar in warme klanklandschappen.
Over de audio
'A Ghost's Business' is het vierde nummer op de cd en lijkt een samenraapsel van een hele hoop losse elementen, die als bij toeval perfect samenklinken. Dosh bouwt zijn collage stap voor stap op met her en der gesprokkelde samples van violen en een klarinet, elektronische beats en eigen drum- en pianowerk. De vanzelfsprekendheid waarmee contrasterende geluiden als een klagende klarinet en knetterende elektronica met elkaar gecombineerd worden resulteert in wondermooie 'laagjesmuziek'. Zoals bij veel van zijn nummers zit de stuwende kracht vooral in het hoge tempo waaraan alles voorbij ratelt. Toch bewegen de drumpatronen zich eerste hortend en stotend over de puls van een duimpiano- of muziekdoosachtig instrument, alsof ze niet helemaal zeker zijn wanneer in te vallen. De muziek van Dosh is repetitief, desalniettemin zal het zelden gebeuren dat hij tweemaal exact hetzelfde laat horen. Lang bij hetzelfde verwijlen, is niet zijn ding en elke paar seconden is er wel iets nieuws te ontdekken.
Meer over Dosh
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
