Het begon allemaal heel bescheiden met contrabassist Nicolas Rombouts en zanger Gregory Frateur die hun gezamenlijke interesses voor jazz, muzikaal experiment en spirituals lieten horen in een bescheiden duobezetting. Een eerste optreden werd gegeven in 2003 in de Brusselse Recyclart, maar het was pas wanneer de twee begonnen met eigen songs te schrijven dat Dez Mona echt vorm kreeg. Die vorm werd verder ontwikkeld op concerten (waaronder drie in de Brusselse AB) en op de eerste langspeler 'Pursued Sinners'. Voor dit album – opgenomen in een kerk – riep het duo sporadisch de hulp in van trompettist Sam Vloemans (El Tattoo del Tigre, Buscemi, Gabriel Rios) en accordeonist Roel Van Camp (DAAU).
Voor de opvolger 'Moments of Dejection or Despondency' kregen de gastmuzikanten een vastere plaats en zo werd Dez Mona uitgebreid tot een volwaardig kwintet met naast opnieuw Van Camp ook de jazzmusici Steven Cassier (drum) en toetsenist Bram Weijters.
Aangezien Rombouts en Frateur ook als duo onder de naam Dez Mona blijven optreden wordt de naam van de groep een vlag die twee verschillende ladingen kan dekken. Net zoals de fijngevoelige muziek van de band.
Over de audio
Met 'Murderers Home' gaat de cd 'Moments of Dejection or Despondency' naar een kolkend hoogtepunt. De track is de meest opzwepende van het hele album en wordt door de instrumentale drive onophoudelijk voortgestuwd. Aanvankelijk neemt zanger Gregory Frateur de rol van zingende en sporadisch schreeuwende ceremoniemeester op, maar tijdens het middendeel staat hij die plaats af aan gastmuzikant Andrew Claes op saxofoon. Deze laatste laat er geen gras over groeien en improviserend – begeleid door Fender Rhodes, drum en bas – stuurt hij de muziek resoluut de jazzrichting uit. Met Frateurs terugkeer op het einde wordt de intensiteit nog verder opgedreven en verdrinkt de luisteraar helemaal in de donkere draaikolk van Dez Mona.
Meer over Dez Mona
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
