Lotsbestemming of niet? Net wanneer De Portables hun plaat ‘It’s Time to Leave this World Behind’ uitbrengen en bijbehorende tournee willen inzetten, breekt gitarist en multi-instrumentalist Ingwio d’Hespeel (Wio) zijn pols. De aangekondigde concerten worden bijgevolg afgelast en de tijd om deze wereld achter te laten, wordt even uitgesteld. Laat het een boodschap inhouden: de wereld wil dat De Portables hen juist niet verlaat. Want met deze zevende plaat (op de Luisterpaal onder categorie ‘frietfolk’) gaan de vier Gentenaren weer heerlijk hun eigen weg op. Elk kreeg immers volledig eigen muzikale zeggenschap over een stukje van dit gelimiteerde dubbelalbum, dat fysiek enkel verkrijgbaar is op vinyl en met telkens een andere, handgeschilderde hoes. Het resultaat is een gevarieerde muzikale poptrip waarbij –naar goede gewoonte- vlotte melodieën met meer intelligente structuren verweven worden, maar die ook schippert tussen extraverte, elektronische en meer intieme, akoestische songs.
Dat De Portables hun tegenslag wegwerken met een vrolijke noot, blijkt uit titels als ‘The Space’, ‘The Space Between’, ‘The Space Between You and Me’ en ‘The Space Between You And Me Is The Matter Of Time’. Meer nog, ondanks het feit dat de live tour nu even in de ijskast belandt, geeft de band toch een exclusieve livetrack van de nieuwe plaat ter beschikking. Frontman Jürgen De Blonde licht toe:
“Op 1 & 2 juli 2012 waren wij te gast in 4AD in Diksmuide. Wij hebben daar 2 dagen in hun concertzaal gerepeteerd en meersporenopnames gemaakt die afgetapt werden van de PA. Op die manier konden wij beschikken over materiaal dat we 'en groupe' opnamen maar toch achteraf nog konden mixen. We namen hiervoor onze eigen 2x8 kanalen-rack mee. Deze registratie van ‘The Space’ gebeurde dus niet voor publiek, maar wel live, zonder overdubs. Het enige wat we nog deden is achteraf mixen.
‘The Space’ is het openingsnummer van ons recentste album ‘It's Time to Leave this World Behind’ en is tevens het eerste deel van de spacerockopera die verweven zit in het album. De tekst gaat over een man die de wereld verlaat met zijn ruimteschip, nadat hij door iedereen die hij kent werd verstoten, op zoek naar een andere/betere wereld. De tekst gaat als volgt:
“We've been stuck too long. On this planet called 'home'. Now it's time to leave this world behind. Spaceship take me out, beyond all reasonable doubt. We're on a mission to find a new way out.”
Doorheen de plaat komen stukjes van het verhaal aan bod of wordt er gerefereerd naar 's mans reis. De plot, althans wat betreft deze plaat, is dat hij landt op een andere planeet en daar vrij onmiddellijk naar een parallel universum wordt geknald (of doodgeschoten) alwaar hij zichzelf tegenkomt. De plaat heeft nu min of meer een open einde en eindigt met het nummer ‘The Space between You and Me Is the Matter of Time’ waarin de net beschreven scene wordt herhaald. Dit nummer eindigt met de volgende lijntjes: "Hey, is that me I see? No, no this can't be... It must be someone else, who's walking towards me." Een van de mogelijke plots die wij voor ogen hadden om het verhaal verder te zetten was dat ons hoofdpersonage dus zichzelf beter leert kennen in deze parallelle dimensie maar uiteindelijk zo'n danige hekel krijgt aan wie hij leert kennen dat hij a) de andere “zichzelf” overhoop knalt (waardoor die ook weer in een parallel universum terechtkomt en alles zich weer herhaalt) of b) hij weer vertrekt met een ruimteschip om te vluchten van zichzelf op zoek naar een andere planeet om te blijven... en wie weet wat daar dan weer gebeurt... “
Het nummer begint met veel ruis en fuzz, in een waas van overstuurde gitaren. Op het gebied van creëren van verwachting kan dit tellen. Na een kleine minuut jengelende gitaren valt het tikkend drumpatroon eindelijk in. Akkoorden worden genomen en muzikale afspraken worden gemaakt tot een diep, loom postrockgeheel ontstaat waarin een dominante wall of sound voor inkleuring zorgt terwijl Jürgen de Blonde en Wio in langzame canonstijl hun expliciete tekstfrasen op het publiek loslaten. Op de laatste halve minuut tenslotte komen de toch enigszins van timbre verschillende, evenwaardige vocalen mooi samen in een harmonieuze tweestemmigheid. Dat ruikt allemaal naar een keurige muzikale intro van een leuk sfeerconcert.
Op zich klinkt deze trage droomsong niet slecht en verwachtingsvol voor wat komen gaat. Maar het is vooral leuk vast te stellen hoe het nummer op een zomer tijd geëvolueerd is. De versie op de plaat komt immers al even traag op gang, maar wel met een achtergrond van een marcherend en scanderend leger. Verder klinkt de studioversie scherp en psychedelisch, ligt vooraan een monotone drone van meanderend orgel (live auditief niet waar te nemen) en gaat de wall of sound op het album totaal in overdrive. Het geeft het hier te beluisteren, lome nummer plots veel meer intensiteit en kracht. Bovendien liggen de twee stemmen op cd niet op gelijke hoogte, maar vormt de tweede een echo van de ontdubbelde eerste stem, wat ‘The Space’ ook veel meer diepgang geeft.
De Portables tonen door het vrijgeven van deze nog vrij ruwe liveversie keurig aan hoe zijn songs verder geëvolueerd zijn op ‘It’s Time to Leave this World Behind’. Laat dit sfeervolle nummer dan ook een uitnodiging zijn om te onderzoeken wat de band er uiteindelijk van gemaakt heeft.
