Over Dave Douglas zijn letterlijk al halve boeken en hele sites volgeschreven. Eigen jazzensembles, composities hedendaagse klassiek muziek, vast element van John Zorns legendarische freeklezmerjazzproject 'Masada' en geliefde partner voor de creatievere dj's en elektroneuten: het is zo gek niet te bedenken of deze Amerikaan heeft het gedaan. Toch is dit 'doen' niet datgene dat hem bij leven al tot een legende maakt. De manier en het niveau waarop hij al zijn projecten ten uitvoer brengt is van een danig uitzonderlijk kwalitatief niveau dat de titel 'enige opvolger van Miles Davis' (voor wie Douglas een grote bewondering heeft) meer dan eens in stilte en hardop uitgesproken werd. Volgens sommigen met dit verschil dat Douglas (in tegenstelling tot Davis) nog nooit gênant minder werk afgeleverd heeft. Zijn open geest is in weinig ensembles beter te horen dan in dit sextet. Naast Douglas bestaat het ensemble uit DJ Olive en Ikue Mori (elektronica) die het technologisch aspect muzikaal verantwoord gestalte geven. Voor de klassieke wereld treden drie Belgische muzikanten aan: hoboïst Piet Van Bockstal, Thomas Dieltjens en violist Igor Semenoff. Hoe onwaarschijnlijk deze clash op papier ook mag zijn, het muzikale resultaat is nog hallucinanter. Douglas & friends vormen geen muzikaal circus of rariteitenkabinet. Dit is verleden, heden en toekomst in één, einde en tegelijkertijd begin, het (nieuwe) jaar 0. De opname waaruit dit fragment afkomstig is, is niet in de handel verkrijgbaar. De opnames werden gemaakt op 19 juli 2003 in de Handelsbeurs, Gent. Met dank aan Piet Van Bockstal.
Wie moeite heeft zich in te beelden wat de dj-cultuur in 19de eeuws salons, omgeven door een waas van dissonante hedendaagse klassiek en abstracte laptopelektronica mag voorstellen, kan beter even gaan zitten. Dit is geen Night of The Proms, geen Classics for the Millions, wel muziek zoals de grote klassieke componisten, de strafste dj/producers en de knapste informaticaspecialisten het zich moeten hebben ingebeeld. Luister en loop verloren. In het eerste deel van het fragment worden verschillende (bestaande) muziekwerken tegelijkertijd gespeeld. Hobo en piano spelen de eerste 'Romance' op. 95 van Robert Schumann terwijl de violist een werk speelt van Dave Douglas. Douglas zelf zweeft als trompettist vrij tussen de twee in, samen met DJ Olive op draaitafels en Ikue Mori met de nodige elektronica. Dat het resultaat 'geestesverruimend' klinkt, laat zich gemakkelijk raden. Opvallender is echter dat er binnen deze schijnbare chaos duidelijke punten zitten waar de muzikanten elkaar treffen: trompet en viool luisteren duidelijk naar wat hobo en piano doen. Ze pikken in of spelen zelfs uit het niets bepaalde fragmenten mee. Na een overgang is het aan de beats om in opvolging van Schumann de rest te sturen. Hoewel die ritmisch strak gehouden worden, variëren de klanken van de beats nogal eens, waardoor verschillende episodes ontstaan. Hierboven kan Dave Douglas zich ongegeneerd uitleven terwijl Mori en Olive de zaak verder bijkleuren en hobo, piano en viool er met strak samengespeeld blokken hier en daar tussenschieten. Ook hier is dus van 'vrolijk maar wat op doen' geen sprake. De opname waaruit dit fragment afkomstig is, is niet in de handel verkrijgbaar. De opnames werden gemaakt op 19 juli 2003 in de Handelsbeurs, Gent. Met dank aan Piet Van Bockstal. Dave Douglas (tp); Ikue Mori (elektr); DJ Olive (draaitafels), Piet Van Bockstal (h); Thomas Dieltjens (p); Igor Semenoff (v)
