Moore, die opgroeide in Cold Spring, Kentucky, nam niet al te veel omwegen vooraleer zich een weg te banen doorheen het muzikale landschap. Hij slaagde er in om via een zelf ingestuurde demo (januari 2007) een contract te versieren bij Subpop. Ondertussen kan hij terugblikken op drie langspelers: in 2008 debuteerde hij eerst met een EP en in datzelfde jaar kwam hij op de proppen met het magische debuut ‘Stray Age’. Twee jaar later maakte hij op zijn minst evenveel indruk met ‘Dear Companion’, een album dat hij samen met de gelijkgestemde Ben Sollee opnam. Het doel dat verscholen zat achter dit album was de aandacht te vestigen op de bedreigingen die de Appalachen – voor de duidelijkheid: het gebergte – momenteel ondergaan en om daar via muzikale weg iets aan te doen. Het derde album heet dan weer ‘In The Cool Of The Day’. Hierop tracht Daniel Martin Moore met veel respect voor de Amerikaanse muziektraditie (het album bevat zowel eigen werk als traditionals) én met de juiste connecties verder te gaan op de weg die hij eerder insloeg. Zo leverde Jim James (gekend van My Morning Jacket en Monsters Of Folk), net als tijdens ‘Dear Companion’, opnieuw een bijdrage achter de knoppen.
De grondslag van ‘In The Cool Of The Day’ kan volgens Moore gezocht worden in een radiostudio in Cincinnatti, waar hij een radiosessie en interview moest verzorgen. Daar belandde hij vervolgens achter een oude Steinway piano, waar zijn droom om ooit traditionele gospelmuziek uit zijn eigen verleden op te nemen in de plooien van een uitvoerbaar idee viel. Zo wilde hij van ‘In The Cool Of The Day’ een tijdloos spiritueel album maken dat door kon gaan als een soort ode aan zijn familie en het muzikale verleden.
‘Set Things Aright’ is één van de vijf nummers die Daniel Martin Moore zelf schreef voor het album ‘In The Cool Of The Day’. Het lied is de afsluiter van een kanjer van een album en kan door de innemendheid zonder enig probleem doorgaan als het orgelpunt. Het nummer is gegrondvest op een sober, maar vrij traditioneel instrumentarium. Dat laatste is op te vatten in de Amerikaanse zin van het woord: banjo en viool nemen namelijk een prominente rol in. Moore zelf zingt op verstilde wijze, met in zijn rug de zwevende vocalen van Haley Bonar die gedurende het nummer verweven lijken met de viool. Zo blijft ‘Set Things Aright’ door zijn ingetogen zachtheid nog enkele seconden nagalmen.
