In Nederland zijn ze dé hype van het moment, in België heerst er veel minder mediagekte rond de duoplaat die Colin Benders (beter gekend als hip-hopper Kyteman) en Eric Vloeimans in elkaar staken. Allebei zijn het trompettisten en elk hebben ze heel wat voor hun genre betekend in eigen land. Dat het duo nu onder de naam 'Kytecrash' een album heeft opgenomen waarin jazz, funk en hip-hop elkaar treffen, viel in Nederland over het algemeen in goede aarde. Daarom zijn de verwachtingen voor hun enige concert in België, met name in De Roma, hoog gespannen.
Op 'Kytecrash' heeft Kyteman zich willen laten gelden als een extreem veelzijdig muzikant. Hij laat er zijn gebruikelijke beats horen, maar ook grijpt hij naar de funk en de jazz en verweeft hij die met de teksten van zijn collega-rapper Pax. De beste nummers zijn echter diegene waarin Eric Vloeimans goed kan aarden, kortom de nummers die zuiver op een groovy gevoel inspelen. 'Tribute to the Mighty 6' is daarvan het meest uitbundige en waanzinnige van de plaat en gooit met zijn meer dan zeven minuten langzaam opgebouwde intensiteit hoge ogen.
Het nummer opent met een zoete trompetintro zoals die ook bij Arve Henriksen en Nils-Petter Molvær reeds te horen waren de voorbije jaren. Daarna valt een strakke drums bij, die het nummer naar een erg spannend plan tilt. Pax plaatst onder de opzwepende begeleiding een vlotte tekst, maar het nummer komt pas echt op gang na de rap, waarin Kyteman met echo's en andere effecten tovert die ook op de keyboards en de trompetten worden toegepast. Het nummer krijgt er een vlot swingend karakter door met een zweem van moderniteit en hitgevoeligheid, maar met het explosieve trompetgekweel dat volgt mag Kyteman zijn radiopretenties terug opbergen. Boven het nog steeds afgemeten ritme wordt een gierende trompetsolo geplaatst, die de overige muzikanten meesleurt. De opbouw is misschien voorspelbaar, maar het effect blijft niet uit en op 6'29" schakelt het nummer naar een nog intenser level. Dit mondt rond de zevende minuut uit in een spelletje "om het luidst blazen", waarna het nummer terug discreet wegzakt. Het catchy thema weerklinkt nog even als een echo, maar dat hier uitgeleide wordt gedaan is duidelijk. Zo komt deze verzwelgende track dan ook aan zijn einde, na een weliswaar voorspelbare, maar niet weinig heftige finale.
