Al tien jaar experimenteren de Climax Golden Twins er op los in het frisse Seattle met instrumentale gitaarmuziek, cut-up collages, 78-toerenplaten en veldopnames, maar op het eerste gehoor klinken ze helemaal niet zo psychedelisch en experimenteel als men zou verwachten bij zulk een muziekbeschrijving. Het gëexperimenteer speelt zich, zoals bij vele anderen heden ten dage, namelijk niet af op het niveau van de compositie, maar op het niveau van het instrumentarium. Niet-evidente combinaties van instrumenten worden samengevoegd om alsnog een redelijk evident en verteerbaar nummer te creëren. Ook de geluidskwaliteit wordt grondig onder de loupe genomen waarbij minimale ontregelingen een doordeweekse gitaar bijvoorbeeld heel anders doen klinken. Subtiliteit alom dus.
Over de audio
Een krakende stem luidt het nummer in met de woorden 'hello' en 'alright'. Een dromerige gitaar tokkelt vervolgens steeds hetzelfde melodietje in een gezapig tempo, maar gaandeweg komen er haast onmerkbaar steeds meer instrumenten bij. Zo zijn er de hoge fluittonen die wel van de rand van een kristallen glas lijken te komen. Er is ook een tweede gitaar die met een flessenhals wordt bespeeld, oftwel: begleden. Heel zachte belletjes en een piano nestelen zich ook tussen al het moois. De piano mag op het einde zelfs op Satie-achige wijze afsluiten. De preciese opname laat het schuren van vingers over de snaren horen en deze minieme noise vormt een mooi tegengewicht met het volle klanktapijt van gitaren, piano en transcendentale fluittonen. Naar het einde toe schuiven ook deze laatste af en toe schril uit, maar dan valt plots alles weg en blijft enkel nog de piano over. De vijf minuten in het nevelige, welriekende sprookjesbos zijn zo voorbij.
Meer over Climax Golden Twins
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
