Met een minimum aan goede wil kunnen de Cleaning Women doorgaan voor de travestietenversie van de Einstürzende Neubauten. Net als deze Duitse muziekindustriëlen kiezen de drie Finnen niet uitsluitend voor het traditionele rockinstrumentarium, maar vullen ze het aan met zelfontworpen klankobjecten. Daarbij kiezen ze niet meteen voor machtige metalen pijpen of buizen. De Cleaning Women voelen zich meer thuis bij klerenhangers, conservenblikken en contactmicrofoons.
Achter de groepsleden CW01, CW02 en CW04 gaan respectievelijk de Finnen Risto Puurunen, Timo Kinnunen en Tero Vänttinen schuil. Letterlijk, want de heren van de Cleaning Women presenteren zich op het podium graag als dames, maar dan wel met alle bijbehorende netheid van dien. In de studio werd de band vereeuwigd op het in 2001 verschenen album 'Pulsator', gevolgd door 'Aelita' (2004), geïnspireerd door de gelijknamige Sovjetrussische film uit 1924.
Over de audio
Wie dacht dat industrial alleen voorbehouden was aan gevaarlijk ogende kleerkasten met laarzen en zwarte leren jassen, heeft duidelijk buiten de Cleaning Women gerekend. Repetitieve riffs, gortdroge percussie en monotone bassen voeren de luisteraar meteen mee naar industriële sites waar het minder gezellig vertoeven is. Van een explosieve opbouw is geen sprake, waardoor de desolate spanning van het begin tot het einde aanwezig blijft. Enkel een metalachtige toetsen in het midden en op het einde van het nummer zorgen even voor een opvallende wending. Maar of dit meer past bij de verschijning van de drie poetsvrouwen met hun zelfgemaakt instrumenten en wasrekjes...?
Meer over Cleaning Women
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
