De Franse pianist Jean-Efflam Bavouzet is van alle markten thuis. Voor hedendaagse muziek en complexe 20e-eeuwse partituren, zoals de pianoconcerti van Bartok, deinst hij niet terug, maar evenmin blijft hij van de klassieken af. Zo werkt de virtuoos momenteel aan een integrale opname met de Haydn-sonates, en opmkerlijk genoeg stortte hij zich tussendoor voor het Britse label Chandos nog eens op zijn oude voorliefde: Franse muziek. Binnen zijn opname met beide briljante pianoconcerti van Maurice Ravel, was de toevoeging van pianowerkjes van operacomponist Jules Massenet de grootste verrassing. Daarnaast speelde Bavouzet ook de 'Fantaisie' voor piano en orkest van Claude Debussy, een minder gekend, romantisch geïnspireerd werk van een impressionist in hart, geest en nieren.
Reeds bij de openingsmaten uit het eerste deel van Debussy's prachtige 'Fantaisie', een werk dat helaas weinig in concertzalen wordt opgevoerd, waant men zich in de bewogen leefwereld van Ravel. Een fragiele hobosolo, feeëriek kleurenspel in het orkest en jazzy akkoorden bij het klavier katapulteren de luisteraar meteen naar een sprookjesachtige wereld, waarin Debussy de ene na de andere sfeer op de luisteraar loslaat. Het werk is een jeugdige compositie van de componist, in die zin dat Debussy later slechts zelden zo genereus zou omspringen met het bijna filmisch scheppen van een fantasievolle wereld, die breed uitwaaierende landschappen voor ogen roept waarin figuren onbegrensde mogelijkheden hebben. In de twee volgende delen relativeert de componist zijn eigen droomweelde, maar dat is in het hemelse eerste deel, met duidelijk herkenbare wederkerende motieven, nog niet aan de orde. Preludeert Debussy hier op de schalkse muzikale pen van Gershwin? Dat is misschien veel gezegd, maar hoe dan ook is deze 'Fantaisie' een meesterwerk, op een subliem bij elkaar gemusiceerd album bovendien.
