Charles Tomlinson Griffes werd geboren in 1884 en toonde vanaf jonge leeftijd interesse voor kunst en toneel. Zijn fascinatie voor muziek kwam pas op elfjarige leeftijd toen hij, herstellende van een ziekte, zijn zus Katharine piano hoorde spelen. Griffes wilde ook klassieke Europese pianomuziek kunnen spelen en vanaf zijn dertiende levensjaar studeerde hij bij Mary Selena Broughton. Ze bleven gedurende heel Griffes' leven bevriend en in 1903 betaalde Broughton Griffes' reis naar Berlijn. De jonge Amerikaan studeerde er vier jaar bij ondermeer Humperdinck en hij ontmoette er grote muzikanten van die tijd, zoals Richard Strauss, Ferruccio Busoni, Isadora Duncan en Enrico Caruso.
De vader van Griffes overleed in 1905 en de geldzorgen die daaruit voortkwamen kon hij het hoofd bieden door weer de hulp van een vriend, deze keer de Duitse nationalistische componist Konrad Wölcke. Van dan af leek zijn geluk voorlopig opgebruikt. Na vier jaar Europa keerde Griffes in 1907 terug naar de VS om er muziekleraar te worden aan de Hackley School in Tarrytown, NY. Wat hij gezien had als een tijdelijke betrekking, werd voor hem een kwelling die liep tot op het einde van zijn leven. Griffes verdiende er weinig, kon zijn muzikale kwaliteiten niet kwijt in het werk en moest er zijn homoseksualiteit onderdrukken.
Het was wachten tot in 1914 voor het hem iets meer voor de wind ging. Dankzij de voorspraak van o.a. Busoni kreeg zijn carrière meer kansen en persoonlijk had zijn leven stabiliteit gevonden in een langlopende relatie met een New Yorkse politieagent. Gedurende de laatste zes jaren van zijn leven schreef Griffes zijn belangrijkste werken: 'The Pleasure Dome of Kubla Khan' (1917) voor orkest, zijn pianosonate uit 1918 en 'Poem for Flute and Orchestra' (1919). De contacten met prominente musici en de beter kritieken mochten hem dan terug op de rails gezet hebben, hartproblemen, emotionele druk en te veel werk deden hem eind 1919 instorten. Griffes genas nooit meer en overleed in april 1920.
Over de audio
De titel 'Nightfall' (oorspronkelijk voor piano, maar hier georkestreerd door Craig Leon) laat weinig aan de verbeelding over en de muzikale invulling die Griffes er aan geeft is heel herkenbaar, zowel met betrekking tot de titel als muzikaal. In dit tweede deel van de 'Roman Sketches' (1915-1916) laat Griffes duidelijk horen wat hij opgestoken heeft van de klassieke Europese meesters, meerbepaald van de impressionisten: de zachte dissonanten (ze suggereren in het begin iets onheilspellends, maar dat blijkt verderop goed mee te vallen), de melodieën zonder duidelijke metrische accenten en de voorzichtige opbouw kunnen zo van Debussy komen. Ook de chromatisch en decoratief kronkelende houtblazers boven de strijkers laten duidelijk horen dat Griffes' jaren in Europa essentieel geweest zijn voor zijn muzikale ontwikkeling.
Meer over Charles Tomlinson Griffes
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
