De Amerikaan Cass McCombs kan stilaan een oude rot binnen de zanger-liedjesschrijversgilde genoemd worden. Tijdens zijn carrière wist hij al heel wat lof te oogsten, zo verklaarde de jammerlijk betreurde John Peel zich uitgesproken liefhebber van de in Concord, Californië geboren muzikant. Met ‘Wit’s End’ is McCombs ondertussen toe aan zijn vijfde langspeler. Daarop kiest hij – meer dan tevoren – resoluut voor een uiterst ingetogen en desolaat muziekuniversum dat in alle holtes en leegtes vertwijfeling ademt. Zo komt op verschillende plaatsen op de plaat de naam van de ook al jammerlijk heen gegane Elliott Smith boven drijven.
Of ‘County Line’ een autobiografisch nummer is, kan niet met zekerheid worden gezegd. Toch lijken zinsneden als “You never even tried to love me / What did I have to do to make you want me? / I feel so blind / I can’t make out the passing road signs / All that you would have me do is cross that county line” haast té treffend om het niet te zijn, wetende dat de goede man als jongvolwassene met campers en bussen zijn Amerikaanse thuisland afdweilde.
Bij deze thematiek van zwervende eenzaamheid kon McCombs geen betere achtergrond kiezen dan één van lome americana. De sporen van soul die in dit lied te vinden zijn, benadrukken dan weer de tragiek van het vertelde verhaal. Zo is ‘County Line’ een hartverscheurend nummer dat zich een slordige vijf minuten tot diep in het merg nestelt.
