De carrière van de Nederlandse trombonist, componist, bandleider, concertorganisator en lapsteel gitarist begon zoals bij veel koperblazers: via de fanfare. Vanaf zijn 12de maakte Buis deel uit van de PTT-fanfare in Apeldoorn. Via via kwam hij bij A.I. (Apeldoorn Improviseert) terecht, waarmee de deur naar de jazz en de omstreken ervan wagenwijd openstond. In de jaren die volgden speelde Buis samen met onder andere het Ab Baars Trio, het Willem Breuker Kollektief, Corrie & de Brokken, Palinckx, de New Cool Collective Bigband, het Ex Orkest, Krang, Misha Mengelberg, Han Bennink en Roswell Rudd.
Buis leidt drie ensembles: Sliphorn, het Joost Buis Trio en Astronotes. Over dit laatste, 10-koppige collectief zegt hij in een interview met de website Draai om je Oren: "Er ligt wel veel vast, maar nog veel meer niet. Ik heb voor dat ensemble muzikanten gezocht en gevonden die veel affiniteit hebben met het vrije improviseren. De stukken die ik schrijf zijn vrij kort en laten ruimte voor instant composing. Wat ik wil bereiken is dat de band overweg kan met de uitersten in de muziek. Aan de ene kant uitgearrangeerde stukken en aan de andere kant vrije improvisaties. Wat ik met de Astronotes doe, heeft veel te maken met mijn interesse in Sun Ra en zijn muziek." En van een spaced-out muzikant als Sun Ra naar een band als Astronotes is maar een kleine stap, zowel wat betreft de naam als qua muziek.
Over de audio
De 'Spaghetti Canon' heeft haar naam niet gestolen. Enerzijds gebruiken Joost Buis en zijn Astronotes hier geregeld de canonformule, maar even graag laten ze die ontsporen of wordt die bedolven onder andere lijnen, waardoor het beeld van een kluwen spaghettislierten heel toepasselijk is. De hobbelende basisriff waarop het hele stuk gebaseerd is, zorgt voor de nodige houvast, maar kan (gelukkig) ook niet voorkomen dat het prettig gestoorde van de groep haar werk kan doen.
Meer over Astronotes
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
