Apostle of Hustle-frontman Andrew Whiteman is een van de vele gitaristen en zangers van Broken Social Scene, de Canadese indie-supergroep die structuurexperimenten noch onweerstaanbare popmelodieën schuwt. Na een familiebezoek in Cuba van twee maanden besloot Whiteman zijn jarenlange liefde voor latinomuziek te concretiseren in de groep Apostle of Hustle. 'National Anthem' is zijn tweede plaat onder deze naam en is in tegenstelling tot zijn voorganger een minder letterlijke interpretatie van traditionele latinoklanken. Whiteman slaagt er op 'National Anthem' beter in de Zuiderse invloeden te combineren met zijn feilloze popinstinct en voorliefde voor catchy melodieën.
Over de audio
'National Anthem of Nowhere' is, zoals het gelijknamige album, een vat vol tegenstellingen: het nummer baadt in een warme maar ontheemde sfeer, geboren uit de Zuiderse klanken waar de Canadees Whiteman al zijn hele volwassen leven mee dweept. Het nummer ademt een wat nostalgische, etherische sfeer uit maar de weelderige, luchtige gitaarpartijen blijven in het hier-en-nu verankerd door een economische ritmesectie. Het arrangement van dit nummer is duidelijk schatplichtig aan de manier waarop Joey Santiago in het legendarische Pixies zijn inventieve gitaarspel deed afsteken tegen Kim Deals eenvoudige maar efficiënte baspartijen. Eerder dan voor een traditionele strofe-refreinstructuur te kiezen laat Whiteman zijn songs liever een organisch verloop kennen, waarbij een
bridge niet noodzakelijk naar een refrein leidt – 'National Anthem of Nowhere' is dan ook structureel even boeiend als het beste van Broken Social Scene. De feestelijke blazers, die naar het einde toe de boel komen opluisteren, zullen eveneens aan Whitemans hoofdgroep doen denken. Dit titelnummer is een melodische
tour de force en zet Whitemans warme jongensstem – slechts één van Apostle of Hustle's sterke punten – mooi in de verf.
Meer over Apostle of Hustle
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
