Dat Brussel een multiculturele stad is, moet waarschijnlijk niet meer wereldkundig worden gemaakt. Zo zou men er – mits men wat goede wil aan de dag legt – zonder al te veel moeilijkheden mensen uit alle windrichtingen én met de meest uiteenlopende nationaliteiten kunnen vinden. De reden van hun aanwezigheid is velerlei. Om niet al te lang rond een willekeurige pot te draaien kan de culturele aantrekkingskracht genoemd worden, om zo onmiddellijk bij de grondtoon van deze recensie aan te komen: Anu Junnonen. Wat klinkt als een Fins streekproduct is eigenlijk een zangeres die speciaal voor zanglessen haar heimat inruilde voor het Brusselse conservatorium. In 2005 startte ze vervolgens haar muzikale project aNoo. Onder deze noemer bracht ze in 2007 – gesteund door een aardige band – haar debuutalbum ‘The Luckless Lands Of The North’ uit. Hierbij verzorgde Tuur Florizoone ondermeer het accordeon, nam Dree Peremans de trombone voor zijn rekening en verschuilde Yannick Peeters zich achter de bas, terwijl Yves Peeters de drumpartijen inspeelde. Zo werd een muzikale wereld gecreëerd waarin jazz centraal stond, maar diezelfde wereld werd regelmatig opgestuwd door aanlokkelijke popklanken en aanstekelijke elektro-injecties.
‘How To Keep Crazy Love’ klinkt als een samenvatting van het album. Het nummer bevat namelijk vleugjes elektronica en aardig wat jazzgeluiden, net zoals in vele andere nummers. Ook de trombone heeft een nadrukkelijke rol toebedeeld gekregen. De combinatie van deze aspecten zorgt voor een erg aanstekelijk klankpallet, met de kenmerkende en erg verzorgde zang van Anu Junnonen.
