De kans dat luisteraars Andrew Bird reeds gehoord hebben zonder het echt te beseffen is reëel. Waar de meeste singer-songwriters hun ambacht ontwikkelen aan de hand van (akoestische) gitaar en/of piano, staat in Andrew Birds biografie de viool centraal. In die hoedanigheid was hij reeds te gast op platen van o.a. Neko Case, The Autumn Defense, The Handsome Family Kristin Hersch en liggen er nog opnames klaar met Bobby Bare Sr and Will Oldham. Naast als lid van de groep Bowl of Fire is hij de laatste uiterst actief als solo-artiest. Zijn kennis van de viool en de fijnbesnaarde arrangementen die daaruit volgen, gekoppeld aan een grote gevoeligheid voor melodie en klassieke songstructuren maken zijn laatste cd 'Weather Systems' tot een bloedmooi werkstuk. Deze cd is trouwens reeds zijn vierde soloplaat, na 'Music of Hair' (1996), 'Thrills' (1997), 'Oh! The Grandeur' (1999) en 'The Swimming Hour' (2001).
Over de audio
'I' laat zien hoe subtiel Andrew Bird en producer Mark Nevers (Lambchop) omspringen met snaarinstrumenten. Door de verschillende stukjes gitaar- en vioolklanken mooi te combineren en te doseren ontstaat een licht golvend tapijt, waarop Birds stem gemakkelijk kan gedijen. Bovendien worden kleine kleurnuances mooi uitgespeeld: akoestische tegenover elektrische gitaar, kleine basondersteuningen tegenover echte baspartijen en lichtjes brommende geluiden tegen 'zuivere' klanken. Dat de instrumentale partijen hier meer zijn dan loutere begeleiding valt echter niet alleen op door de minuscule uitwerking ervan. De elektrische gitaar krijgt bijna het ganse nummer door een vrije rol, ook wanneer Bird begint te zingen. Door geregeld terug te schakelen in het arrangement wordt bovendien vermeden dat het nummer zou moeten ontaarden in een grote climax: afgewogen doseren loont!
Meer over Andrew Bird
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
