De Zweedse country-folkgroep Amandine haalt voor zijn tweede album de elektrische gitaren uit de kast. 'Solace in Sore Hands' klinkt beduidend minder gelaten dan het debuutalbum 'This Is Where Our Hearts Collide' (2005) en de daarop volgende ep's 'Leave out the Sad Parts' en 'Waiting for the Light to Find Us' (beide 2006). Dit betekent niet dat er plots zwaar gerockt wordt, wél dat de (zoals steeds) erg mooie songs hun voordeel doen met levendige luid/zacht-contrasten, zoals ook de verwante zielen van folk-rockband Shearwater ze kunnen brengen.
Over de audio
Het
slowcore country-nummer 'Our Nameless Will' is het orgelpunt van 'Solace in Sore Hands'. In deze grootse, slepende track lijkt Amandine – sowieso al niet de meest opgewekte band – voor het eerst echt een fysieke zwaarheid te ondergaan. In de bedaarde strofes legt Gidlöf zijn trouwe banjo over de knie, de staccato-tonen mooi gecontrasterend met Kristina Lundvins klaaglijke, volle vioolmelodieën. Het weidse refrein doet denken aan de geüpdatete americana van The Pink Mountaintops terwijl de weemoedige zangharmoniën herinneren aan Will Oldhams vroege Palace-werk. 'Our Nameless Will' heeft een zekere cinematische kwaliteit: de track zou de slotsong van een film kunnen zijn, die de kijker bij de eindgeneriek met een krop in de keel achterlaat.
Meer over Amandine
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
