In 2003 organiseerde Champ d’Action de eerste editie van het minifestival TIME CANVAS. Op 25 september is het evenement toe aan de achtste editie, waarop muzikanten van het ensemble Champ d’Action en een reeks gasten muziek in relatie brengen met hedendaagse kunst en media.
Onder de noemer Kill the symbols of the past to enable their rebirth wordt op zoek gegaan naar hoe kunst ontstaat en verdwijnt. Van schepping naar vernietiging en omgekeerd, want voor duidelijk afgezoomde klankidealen moeten bezoekers nog steeds niet naar TIME CANVAS komen. Het evenement beweegt zich immers tussen de werelden van de “moderne klassieke” muziek, de rock en de elektronica, stromingen die tegenwoordig wel er dicht tegen elkaar liggen, als ze al niet ruim overlappen.
Pyhthagoras
Yuri Landman
Dat in het licht van dit thema ook begrippen als oud, klassiek en modern geen duidelijke inhoud hebben, wordt geïllustreerd door de prominente aanwezigheid van het monochord. Dit uiterst eenvoudige instrument (met slechts een of enkele snaren) wordt doorgaans vooral geassocieerd met Pyhthagoras en diens berekening van de muzikale intervallen. Niet zo door gitaarbouwer
Yuri Landman die op 18 september een workshop geeft over het bouwen van een elektrisch monochord. Landman bouwde reeds instrumenten voor dEUS, Liars, HEALTH, Blood Red Shoes en Sonic Youth en de monochords die hij samen met Champ d’Action maakte, zullen tijdens TIME CANVAS gebruikt worden voor het uitvoeren van een nieuwe grafische partituur van Champ d’Action oprichter
Serge Verstockt.
Nog meer handigheid is te zien en te horen bij Johannes Westendorp die op enkele minuten tijd een gitaar ineen zal zetten om er vervolgens op te spelen. Geluidskunstenaar Tim Vets gooit het helemaal over de elektronische boeg en stelt in het M HKA een nieuwe editie van zijn Champ Synthesizer voor, terwijl Peter Jacquemyn een monochord sculptuur bouwt.
Hans Beckers - 'Sonare Machina'
Binnen de audio-visuele en creatieve poot van TIME CANVAS neemt ‘Sonare Machina’ van
Hans Becker een speciale plaats in. Deze installatie bestaat uit veertig instrumenten, gemaakt van eiersnijders, ijscoupes, zeefjes en papaverbollen. De verschillende onderdelen worden afzonderlijk aangestuurd door een relais uit een oude telefooncentrale en spelen zo als het ware onder leiding van Becker. Zo ontstaat een levensgrote muziekdoos die heel wat klank- en uitvoeringsmogelijkheden biedt en zo de loutere “installatie” overstijgt.
Blikjes
Naast het aspect van het bouwen ontsnapt TIME CANVAS uiteraard ook niet aan het vernietigen. Een van de meest emblematische performances is in dit opzicht ‘Solo For Violin’ van Nam June Paik, waarbij de uitvoerder gedurende enkele minuten een viool opheft en ophoudt om die dan plots met een klap kapot te slaan op een tafel. Deze veelbesproken performance zal op video of live te zien zijn.
Zwerm & Stefan Prins
Dat het niet altijd even ver hoeft te gaan en dat de “destructie” soms ook beperkt kan blijven tot transformatie van de klank, is te horen in ‘Infiltrationen’ van de Belgische componist
Stefan Prins dat uitgevoerd wordt door het gitaarkwartet
ZWERM. Vier
table top gitaristen, elk voorzien van een eigen instrument en laptop, bewerken de snaren van hun gitaar met megafoontjes, glazen bokalen, houten latjes, een strijkstok en blikjes. Op een eerdere uitvoering van het werk in het M HK in december 2010 (nog steeds integraal te bekijken op Vimeo) illustreerde het fijne geluid al welke muzikaliteit er van dit concept uit gaat. Bovendien zorgen de dialogen en discussies tussen de verschillende muzikanten voor een onophoudelijk wisselend klankspel waarbij de luisteraar van hot naar her gesleept wordt. Door het energiek gebruiken en snel wisselen van de verschillende hulpstukken, is een uitvoering van ‘Infiltrationen’ niet alleen een auditief, maar ook een visueel spektakel waarbij het speelse karakter van het werk open en bloot getoond wordt.
Met ‘Infiltrationen’ belandt het programma in de op voorhand gecomponeerde muziek. Dergelijke composities maken doorgaans de hoofdmoot (indien al niet de totaliteit) uit van het gemiddelde concertprogramma. Champ d’Action ziet het voor TIME CANVAS duidelijk anders. Dat de meest traditioneel gedachte en genoteerde muziek van de namiddag van de hand is van de componist-architect Iannis Xenakis (die gebouwen ontwierp voor Le Corbusier en zijn muziek mee liet leiden door wiskunde en de klank in de ruimte) zegt veel over de opzet van het minifestival. Van Xenakis zullen vier solowerken te horen zijn: cellist Arne Deforce speelt ‘Nomos Alpha’, bassist Lode Leire speelt ‘Theraps’, 'Embellie' voor altviool is voor rekening van Jeroen Robbrecht en voor 'Mikka' tekent violist Takao Hyakutome. Deze laatste zal samen met gitarist Nico Couck ook te horen zijn in een studie van de vioolvirtuoos Niccolo Paganini.
Gitaarsolo’s
Nico Couck & Laura Broux - Vampyr!'
Naast stappen op muzikaal doorgaans minder betreden terrein, maakt TIME CANVAS ook sprongetjes opzij om terecht te komen in de wereld van de andere kunsten. Zo brengt opnieuw gitarist
Nico Couck ‘Vampyr!’ van Tristan Murail met visuele ondersteuning. In ‘Vampyr!’ wordt de typische sound van gitaarsolo’s uit de rock (vol
distortion, jankerige hoogte, ronkende laagte, aan flarden getrokken melodieën en toonbuigingen) gekoppeld aan minuscule subtiliteiten in het geluid. Coucks interpretatie wordt op de voet gevolgd door beelden van mediakunstenares
Laura Broux die reageren op de muziek die de gitarist speelt.
Meer interdisciplinair werk is er met ‘Hyperkinetika’ van Mr. Probe en voor de installaties op TIME CANVAS tekenen Jan Lauwers en de Needcompany met de walk-ins ‘Deconstructions’ en Angelo Wellens en Karel van de Peer, beiden afgestudeerd aan het Sint-Lucasinstituut. In hun werk worden gitaren bespeelt door motors, waarmee ze meteen terugkoppelen naar het expliciet muzikale luik van TIME CANVAS. Zonder het destructieve element, weliswaar.
Meer over TIME CANVAS 2011
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
