Achttien jaar geleden werd 10 Days of Techno in het leven geroepen: een dansfestival parallel met de Gentse Feesten om de nachtelijke dansvoeten uit te kunnen zwieren. Vandaag is 10 Days Off een internationaal gerenommeerd event dat meer en meer een leven op zich leidt. Gehuisvest in het fabuleuze complex van de Vooruit, mikken de organisatoren ook dit jaar weer op een gezonde mix van nationaal en internationaal talent waarbij vooral wordt gegraven in underground trends of grote namen die creatief met elektronische muziek omgaan. En dat is een heuse speurtocht, want het aanbod is natuurlijk heel erg groot. Maar ook dit jaar kan gerust weer gesproken worden van zowel een uitdagende als een veelbelovende affiche die zeker voldoende aantrekkingskracht bevat.
DJ Koze, 13 juli
De Duitser Stefan Kozalla is een veelzijdig artiest. Eind jaren ’90 was hij een MC bij de hiphopact Fischmob waarna hij minimal maakte voor het label Kompakt en uiteindelijk bekend werd omwille van zijn uitstekende remixen. Zo maakte hij onder andere bewerkingen op nummers van Battles, Matias Aguayo en Chicks On Speed. Remixen is een kunst op zich, waarin slechts weinigen slagen om telkens opnieuw tot boeiende resultaten te komen. Eén van de grote meesters op dit gebied is zonder twijfel DJ Koze die voortdurend remix uitdagingen aangaat van de meest uiteenlopende nummers en stijlen. De sfeer van de originele songs blijft behouden en wordt samengesmolten met een gevoelsmatige en dansbare vibe. Bijgevolg ligt de klemtoon zowel op dansplezier als originaliteit zodat Koze’s muziek een breed publiek zal kunnen paaien.
Pachanga Boys, 13 juli
Achter het mysterieuze Pachanga Boys huist niemand minder dan Superpitcher, rechterhand van Michael Mayer. Dat leidt dus meteen naar het Duitse label Kompakt, gesofisticeerde techno en verslavende dance. De Duitser heeft de minder gekende Mexicaan Rebolledo onder de arm genomen, een producer die met zijn debuut ‘Super Vato’ een bijna ongezonde, erg groezelige mix van disco en indiehouse neerzet waarin zelfs funk, latino en vintage synthesizers thuis horen. Deze ‘boys’ versmelten de kille, verfijnde klanken van Berlijn in een exotische cocktail van culturen waarbij vooral sfeer en ritmen vooraan staan. Hun eind vorig jaar uitgebrachte ep ‘Girlcatcher’ was niet enkel in een notendop uitverkocht, maar vertelt ook een langzaam opbouwend ‘goed gevoel’-verhaal van dromerige deephouse, subtiele emoties en onverwachte samples. De meer dan een kwartier durende afsluiter ‘Time’ alleen al is een mooi ontluikende muzikale vertolking van opperste extase in een lome discoroes. Ze noemen het zelf ‘hippie dance’, een term die vrijgeleide geeft voor een eindeloos optimisme. Een open geest en enig gevoel voor avontuur kan bij de drie uur durende set van deze twee heren van pas komen.
Lindstrøm, 14 juli
De Noorse producer Hans-Peter Lindstrøm is inmiddels een gekende waarde in het Vlaams clublandschap en de annalen van 10 Days Off. Samen met buddy Prins Thomas voerde hij sinds 2005 de golf Scandinavische cosmic discoreleases en artiesten aan: een goedlachse mengvorm van house, pop en disco met een grote muzikale finesse. Sedertdien is Lindstrøm voortdurend op zoek naar een eigen geluid en identiteit, scoorde een hit met de welbevallige Christalbelle, scoorde drie Noorse Grammy’s (“Spellemannsprisen”) en remixte voor ondermeer LCD Soundsystem, Roxy Music en Franz Ferdinand. Op laatste release ‘Six Cups of Rebel’ verlaat de experimenteerder zelfs de housebeats om met live drums, verknipte samples en de nodige lagen elektronica een bizarre cocktail te maken van new disco, funk, kraut- en progrock die op zoek gaat naar de essentie van muziek. Hij drijft het zelfs zo ver, dat sommigen het verwijt “knotsgek” in de mond durven nemen, hoewel meestal de term “futuristisch” opduikt. Gelukkig maakt Lindstrøm het live iets minder bont, hoewel een berg duizelingwekkende impressies en geluiden in de één uur durende, wilde discohousetrip verzekerd zijn!
Holy Other, 17 juli
Het elektronische muzieklandschap muteert geregeld en daar komen nieuwe subgenres uit voort. Het label Tri Angle spitste zich twee jaar terug toe op de spookachtige stijl die artiesten als How To Dress Well, oOoOO en Balam Acab vormden. R&B stemmen worden vertraagd en vermengd met UK garage en house invloeden, om uit to komen bij donkere en melancholische songs. In 2011 kreeg het label Holy Other in haar rangen die slechts met een EP (‘With You’) heel wat belangstelling wekte bij luisteraars. Soulvolle stemmen (denk aan Burial) worden er vermengd met karaktervolle synthbliepjes of baslijnen en hobbelen voort op slenterende beats. Een wazig, nevelachtig effect laat de nummers gonzen in de ruimte en ontwikkelt steeds een beklijvende ervaring. Wetende dat hij in augustus een volledig album uitbrengt, mag dit live optreden bijgevolg gezien worden als een fikse aanrader!
Africa Hitech, 19 juli
Spreek maar gerust over legenden zich die achter Africa Hitech verschuilen. Mark Pritchard broedde begin jaren ’90 met Global Communication wereldwijd gegeerde IDM en ambientpareltjes uit (‘76:14’ is een allround klassieker) en zette later met Jedi Knights en Harmonic 313 stappen richting elektro, drum’n’bass en dubstep. De zoektocht naar de juiste, vaak erg abstracte en innoverende geluiden loopt als een rode draad doorheen de Brit zijn carrière. Rechterhand Steve Spacek heeft al bijna evenveel pluimen verdiend in de elektronicawereld, maar heeft zich meer geconcentreerd op hiphop en minimale, downtempo breaks (ondermeer aangespoord door Mos Def), en wordt op handen gedragen door grote legendarische hiphopproducers. De optelsom spreekt voor zich. Vorig jaar werd fullalbum ’93 Milion Miles’ op het spraakmakende Warp uitgebracht: een dromerige trip vol futuristische geluiden, verhakkelde beats en abstracte, maar ook aantrekkelijke elektronica. De twee heren gooien alle genres die enigszins naar zwarte muziek ruiken (dancehallreggae, afrobeat, Detroit techno, dubstep inbegrepen) in een grote blender en maken daar een grote psychedelische groove van. Single ‘Out in the Streets’, waarin de gekende sample van Ini Kamoze centraal staat (waar ook Damian Marley een wereldhit wist te scoren met ‘Welcome to Jamrock’), spreekt voor zich. Een sequentiële herhaling van ritmische loops wordt overgoten met spacegeluiden en roboteffecten, wat zorgt voor een erg abstract stukje psychedelica waarin zowel herkenning als bevreemding vervat zit. Of zoals ze het zelf noemen: “een ritmische connectie tussen mens en machine”. Spacek aarzelt dan ook niet live de micro ter hand te nemen en als heuse MC de menigte extra op te pompen, gevangen in een borrelende, sterk ritmische mallemolen en geschifte visuals.
Teebs, 19 juli
De LA sound, bekend van Flying Lotus wordt dit jaar vertegenwoordigd door Teebs. Zijn debuutalbum dat tevens op FlyLo label Brainfeeder verscheen in 2010, kreeg vele lovende kritieken. Zijn tweede album ‘Collections 01’, vol korte maar rijke songs was daarvoor een waardige opvolger. Naast zijn muziekcarrière is Teebs ook (graffiti)schilder en maakt deze artiest zijn albumhoezen zelf. In beide talen is hij erg persoonlijk en weet ermee tot de verbeelding te spreken. Op muzikaal vlak combineert hij vele fruitige samples met hiphop ritmes en komt tenslotte tot mooi samengestelde sfeerschetsen. Die roepen utopische beelden op van paradijselijke streken en andere prachtige omgevingen. De warme geluiden van Teebs zetten elke negatieve energie om in lachende blijheid.
Time and Space Machine, 21 juli
Time and Space Machine is inmiddels al zo’n vier jaar het geesteskindje van Richard Norris, drijvende kracht achter het fabuleuze Britse jaren ’90 elektrodance combo The Grid. De toetsenist en producer is ook meteen de meest vernieuwende, experimentele kracht gebleken en is steeds op zoek gegaan naar mengvormen van geluid, lawaai en microscopische nuances. De man is zeker niet voor een huis te vangen, getuige ondermeer samenwerking in Primal Scream’s lsd-plaat ‘Screamadelica’, met cultwaveheld Genesis P Orridge (Psychic TV) of met wijlen Joe Strummer, zanger van punkband The Clash. Die diversiteit kan hij op zijn soloproject helemaal uitwerken. Net als op zijn debuut, bulkt de net uitgebrachte plaat ‘Taste the Lazer’ immers van wilde psychedelica, krautrock en instrumentale probeersels, met als subtiele binding een elektronische deken. Het album is echter vooral gericht op de vijfkoppige liveband die Norris ook naar de Vooruit meeneemt en waarin hardnekkige livedrums, een uitglijdende gitaar, vette basgrooves en percussie thuis horen. Bedwelmende psychedelica wordt vaak ten top gedreven (en ook met veel visual bevestigd) en met discofranjes, halfduistere soundscapes en exotische percussie opgesmukt tot een meeslepende gitaardancetrip. Live betekent hier dus ook letterlijk “live”. Wie bang heeft van experiment en gitaren, blijft beter even weg.
John Talabot, 21 juli
Met enkele hoog aangeschreven Ep’s klom de Spanjaard John Talabot de ladder omhoog om dit jaar op Permanent Vacation met zijn debuutalbum ‘ƒin’ de zomerfestivals een zwoele draai te geven. Het album benadrukt zijn kwaliteiten als producer dankzij vele afwisselende songs. Met een vettige disco baslijntje hier, overslaande melodieën daar en verzachtende stemmen ginds, weet de Spanjaard telkens te verrassen. Talabot slaat een brug tussen deephouse, disco en indie pop, wat zijn house een toegankelijk en zomers kantje geeft. Maar zijn muziek louter als zonnig en vrolijk omschrijven zou hem tekort doen. Er zit een schemering op de geluiden die voor heel wat spanning zorgt. Die creëert de perfecte atmosfeer voor een warme zomeravond.
Belgische Beats
Ook deze editie van Ten Days Off is er weer voldoende ruimte gelaten voor talent uit eigen bodem. Meer nog, zowat elke avond (de speciale labelavond van Richie Hawtins Minus-label buiten beschouwing gelaten), valt België in de prijzen. Daarbij mogen kwaliteit en veelzijdigheid zeker als belangrijke factoren aangehaald worden.
Lemakuhlar, 13 juli
Lemakuhlar is een samenwerking tussen Stijn Verheyden en Tobias Van Eeckhout. Als dj Flatcum mocht Stijn al draaien in Fuse, Decadance en Groove City, terwijl Tobias zich met een klassieke opleiding in cello schoolde. Lemakuhlar tekende onder andere voor het label We Play House (waar ook San Soda bij zit) met hun soul overgoten housemuziek en minimal techno. Het duo besteedt veel aandacht aan hun ploppende beats die afwisselend tikken en dus niet al te braaf in het gareel gehouden worden. Naast de droge ritmes worden stemsamples geloopt die samen voor een dansbare groove zorgen.
Compact Disk Dummies, 18 juli
Tien jaar na Goose wint dit jaar opnieuw een elektronicaband de Humo's Rock Rally. Met laptop, elektronica, micro en gitaar gingen Compact Disk Dummies, twee jonge broers van 17 en 19 jaar, een volle AB te lijf. Ze mogen misschien nog groentjes genoemd worden; een groep die voor de volle 100% zweet, energie en muziek mengt heeft dikwijls het publiek met zich mee. De punkattitude zit er steevast ingebakken en die wordt met strakke beats en vuile synths ingepakt tot een lompe smack-in-the-face sound. Het muzikale niveau van het Belgische Vermin Twins ligt nog een flink schap hoger, maar dat verschil kan heus bijgewerkt worden!
Compuphonic, 20 juli
Het is alweer een decennium geleden dat de Luikse dj Compuphonic van Dirty Dancing zijn thuisclub maakte. Sindsdien overspoelt hij ook de markt met releases en digitale ep’s op het gelijknamige label, maar ook op Tiga’s Turbo, op Moodmusic, Darkroom Dubs (Sillicone Soul) en vele anderen. De veelzijdigheid van de man bleek even groot als het aantal songs dat hij uitbracht, maar enige fascinatie voor diepliggende elektronica en minimal klanken schemert toch door in de vaak sterk pompende muziek van Maxime Firket aka Compuphonic. Toch blijft de producer en remixer ook de nodige banden houden met het indie en rockwereldje, al is het maar via de in Wallonië erg populaire liveband MVSC, een samenwerking met stadsgenoten Montevideo. Die muzikale crossover valt steevast te smaken op de man zijn stevige, diep nazinderende, groovy techhouse sessies.
The Magician, 23 juli
Op de afsluitende dag staat een topact als The Magician op zijn plaats. De status als Belgische top-dj van het ogenblik is de als tovenaar uitgedoste platendraaier inmiddels al ver voorbijgestreefd. Als helft van het succesvolle liveproject Aeroplane zocht Stephen Fesano al spoedig eigen wegen op die de Balearische cosmic discohouse van het project met nog mee zonneschijn en humor overgoot. Dat bracht hem tot bij het hippe Kitsuné label waar ook met Bloc Party, Digitalism en Hot Chip wordt gegoocheld. Een steeds sneller rollende cultstatus, subtropische ingrediënten en een uitmuntend gevoel voor alternatieve hithouse vloeien mooi samen in de fabuleuze remix van Lykke Li’s ‘I Follow Rivers’, waarmee meteen de stap naar het grote publiek werd gezet. Dat publiek wordt dan ook steevast verwend met een dj set vol glimlachende dansmuziek.
Spreekt voor zich dat er veel meer te smaken valt op deze nieuwe tiendaagse met meer dan vijftig acts vol elektronische zaligheden. Te weten dat de organisatoren de echt grote acts toevertrouwen aan een aantal te populaire openluchtevenementen en liever een mooie combinatie zoeken tussen muzikaal karakter en sfeervol kader en daarnaast zowel betaalbaarheid als toegankelijkheid hoog in het vaandel hebben staan, wordt dit weer een niet te missen editie.
