Pukkelpop is al 25 jaar het vaderlandse bewijs bij uitstek dat een festival met zowel kwaliteit als diversiteit ook financieel leefbaar kan blijven. Het festival houdt perfect het midden tussen de grote namen van Rock Werchter en de verscheidenheid van Dour. Dit jaar is Pukkelpop jarig, en voor het eerst volledig uitverkocht. Aan al wie een ticket heeft bemachtigd: proficiat. Het wordt een verjaardagsfeestje om nooit meer te vergeten. Nu rest u enkel nog het helse karwei het ronduit overweldigende aanbod te doorspitten en uw parcours uit te stippelen, met de nodige hartverscheurende keuzes vandien. De redacteurs van Kwadratuur verlichten uw lijden met een fijne selectie uit het programma, netjes verspreid over de drie dagen en de acht podia.
Donderdag 19/08
Thrice – Main Stage
Thrice begon als een doorsnee Amerikaanse hardcore punkband, maar heeft ondertussen al lang het gemiddelde niveau van dat genre - en zichzelf - overstegen. Hun voorlaatste werk, 'The Alchemy Index', was opgebouwd rond de vier elementen (niet toevallig verspreid over vier ep’s met elk een eigen geluid), en hun teksten bevatten talloze verwijzingen naar de Bijbel. Met andere woorden: deze jongens hebben bewezen diep na te denken over waar ze mee bezig zijn. Op hun recentste album, 'Beggars', besloten ze dat het tijd was om terug wat energieker uit de hoek te komen, en al is het resultaat dan niet meer zo hard als in hun beginperiode, we krijgen er een volgroeide band voor in de plaats.
Seasick Steve – Main Stage
Een ‘Three-String Trance Wonder’, een ‘Mississippi Drum Machine’ en een ‘One-Stringed Diddley Bow’: meer heeft oude rot Steven Gene Wold - of Seasick Steve - niet nodig om zijn blues de wereld in te sturen. Sinds zijn debuut in 2006 is de man gehypet tot in de hoogste regionen. In 2007 speelde hij al op Pukkelpop en vorig jaar bewees hij op Rock Werchter dat hij ook een groot podium kan vullen. Dat trucje mag hij nu op Pukkelpop komen overdoen.
Iron Maiden – Main Stage
Na meer dan dertig jaar staat Iron Maiden nog steeds aan de top van de metalwereld. De krachtige metalsongs van weleer hebben weliswaar plaats gemaakt voor langere, epische nummers, maar daar zal niet één van de - nog steeds gestaag groeiende - horde Maiden-fans stiller om schreeuwen. Wie de eerste single ‘El Dorado’ van hun nieuwste album 'The Final Frontier' reeds heeft gehoord weet dat de jongens nog steeds harder rocken dan de meeste van hun generatiegenoten. Live staat Iron Maiden nog altijd garant voor een wild feestje met indrukwekkende decors, waarbij elke klassieker woord voor woord wordt meegebruld, en dat zal op Pukkelpop niet anders zijn. Run To The Hills!
Band of Horses – Marquee
Met de goudeerlijke, in americana gedrenkte indierockplaat ‘Everything All the Time’ (2006) en opvolger ‘Cease to Begin’ (2007) verwierf Band of Horses zich een plaatsje in de harten van veel muziekfans. De anthemische nieuwe plaat ‘Infinite Arms’ (2010) flirt met stadionrock, maar bevat dezelfde typische ingrediënten: Ben Bridwells glasheldere, melancholische stemgeluid, gepresenteerd op een bedje van breed uitwaaierende indiegitaren en een frivole ritmesectie.
http://www.myspace.com/bandofhorses
Mark Lanegan – Marquee
Het verhaal van Mark Lanegan begon in 1985 in Seattle met de Screaming Trees, een stevige rockgroep die nét niet wist mee te profiteren van de grunge-hype. De groep zou in 1996 nog een album uitbrengen en uiteindelijk pas in 2000 officiëel splitten, maar Lanegan begon reeds in 1990 aan z'n solocarrière. Op zijn solodebuut 'The Winding Sheet' zingt hij donkere, doorleefde songs, hier en daar geholpen door goede vrienden Kurt Cobain en Chris Novoselic. Ondertussen zijn we vijf soloalbums en tientallen samenwerkingen later, en het is dan ook gissen wat Lanegan deze keer uit zijn repertoire zal vissen, maar dat het adembenemend wordt, dat staat vast.
http://www.myspace.com/marklanegan / http://www.onewhiskey.com
The Flaming Lips – Marquee
The Flaming Lips staan bij vriend en vijand bekend om hun experimentele gitaarmuziek, die aanleunt bij die van Mercury Rev, die andere psychedelische rockband uit de jaren ’90. Alleen doen ‘The Lips’ er nog een aardig schepje bovenop: ze doorspekken hun onvoorspelbare livesets met hallucinante videobeelden en spectaculaire lichteffecten, ze sturen honderden ballonnen de zaal in of lopen in een reuzenbal over het publiek heen. Dit alles zorgt, samen met de duizelingwekkende muzikale sfeerexperimenten, voor een overdonderende totaalervaring.
http://www.myspace.com/flaminglips
Megafaun – Chateau
De formule voor Noord Amerikaanse, kampvuurvriendelijke folkrock is ondertussen wel bekend: zoete melodieën en meerstemmige harmonieën, getokkel en nog meer getokkel, wat country- en bluesinvloeden, een trompet hier en een mondharmonica daar. De baarden van Megafaun zouden helemaal in dit rijtje thuishoren, mochten ze de nummers op hun tweede album ‘Gather, Form & Fly’ (2010) niet zo vaak verknippen in een soort avant-gardistische zenuwtrekken. Of hoe folklore en experiment dan toch geen tegengestelden blijken te zijn.
http://www.myspace.com/megafaun
Fuck Buttons – Chateau
Geen enkele vierkante centimeter van de Chateau zal gespaard blijven van het extatische noisebombardement van dit experimentele duo uit Bristol! De muzikale structuur van de vaak tien minuten durende nummers van Fuck Buttons is simpel maar krachtig: een muzikaal idee wordt aan het begin van een nummer voorgesteld en in de loop van de opbouw aangedikt met lawaai en... nog meer lawaai. Het resultaat is een repetitieve orgie van steeds krachtiger en euforischer wordende klanken. Een aanrader voor liefhebbers van de betere permanente gehoorschade!
http://www.myspace.com/fuckbuttons
Gojira – Shelter
De Franse band Gojira werkte zich dankzij hun technische death metal-sound en hun feilloze live-reputatie op van de underground tot de grotere podia. De ongewone songstructuren en aparte ritmische patronen vol starts en stops zorgen live voor een brutale maar onweerstaanbare sfeer.
Garcia Plays Kyuss – Shelter
De term 'stonerrock' wordt steeds vaker – en steeds vrijer – gebruikt in recensies, maar de échte stonerrock, die begon met Kyuss: vier verveelde jongens uit het Californische Palm Desert die een punkattitude mixten met riffs van Black Sabbath, verschroeiende woestijnzon en bier. De groep bestond slechts zes jaar, maar bracht vier albums uit die aan de basis liggen van het hele stonergenre. Wie er toen niet bij was krijgt nu een herkansing: John Garcia, de originele zanger van Kyuss, keert terug met nieuwe muzikanten en oude songs. De Vooruit werd in mei twee maal op één dag platgebrand, in de zomerse droogte blijft van de Shelter geen paal meer overeind.
http://www.myspace.com/garciavsgarcia
The Go Find – Wablief?!
The Go Find maakt heerlijk pretentieloze muziek om bij weg te dromen. De band is het indietronica project van singer-songwriter Dieter Sermeus en heeft zich met zijn derde album ‘Everybody Knows It’s Gonna Happen Only Not Tonight’ (2010) tussen de Vlaamse gevestigde waarden weten te nestelen. The Go Find staat voor een eerlijke en dromerige stijl waarvan de schoonheid nu net niét ligt in het brengen van vernieuwing. Vergelijkbare muziek vind je in het oeuvre van The Notwist, The Postal Service, of het zwoelere akoestische werk van dEUS.
Laurent Garnier – Dance Hall
De Franse dj en producer Laurent Garnier is niet voor één gat te vangen. Al sinds het begin van zijn succesvolle carrière in de jaren ’80 vermengt hij house met alle muzikale invloeden die hem op dat moment inspireren. Van Afrikaanse percussie over disco tot free jazz: voor Laurent Garnier is elke nieuwe stijl een manier om zijn perfecte beheersing over de draaitafels te illustreren. Op Pukkelpop stelt de man zijn nieuwste album ‘Tales of a Kleptomaniac’ voor. Om de jazz en de blues tot bij het publiek te brengen, wordt hij zelfs Buscemi-gewijs vergezeld door een kleine live-band, waaronder twee blazers. Als dat geen vonken geeft, dan ligt het aan u.
http://www.myspace.com/laurentgarnier
Noisia – Boiler Room
De muziek van Noisia bewijst dat het drum'n'bass-genre niet altijd dezelfde homogene eenheidsworst hoeft voort te brengen. De vernieuwende, aggressieve productiestijl van deze drie Nederlanders valt te vergelijken met die van vaandeldragers Optical & Ed Rush. Deze lente bracht Noisia hun nieuwste album ‘Split The Atom’ uit, waarop diep rollende baslijnen worden gecombineerd met razendsnelle drums. Het resultaat is een splinterbom van jewelste.
Vrijdag 20/08
Blood Red Shoes – Marquee
Het Britse duo Blood Red Shoes bestaat uit Steven Ansell (zang en drums) en Laura-Mary Carter (zang en gitaar). Het concept is even eenvoudig als efficiënt: neem twee stemmen, een gitaar en een drumstel en probeer zoveel mogelijk rauwe punkenergie en snijdende popmelodieën samen te ballen in songs van drie à vier minuten. De hese engelenstem van Carter en de rauwere vocalen van Ansell vullen elkaar uitstekend aan, terwijl felle gitaarschichten en knallende drums alle kanten uitschieten. De erfenis van Kurt Cobain is hier in goede handen.
http://www.myspace.com/bloodredshoes
Foals – Marquee
Twee jaar geleden, na de release van hun spraakmakende debuut ‘Antidotes’ (2008), deed dit dancepunkkwintet uit Oxford ook al eens de Marquee aan. Met een eigenzinnige melodische hoekigheid, onconventionele harmonieën en een opzwepende, door mathrock beïnvloede ritmiek maakte Foals het publiek duidelijk dat postpunk na al die jaren nog steeds fris kan klinken. Anno 2010 staan de heren er weer, met hun nieuwe album ‘Total Life Forever’ onder de arm. De aandachtige luisteraar zal een interessante evolutie naar meer uitgecomponeerde en emotionele songs opmerken. Voor liefhebbers van bands als The Rapture, !!! en Battles.
The XX – Marquee
Nauwelijks twintig jaar oud zijn ze, de leden van het Londonse trio The XX. Met hun titelloze debuut verrasten ze vorig jaar vriend en vijand: minimalistische gitaren, schuifelende beats en de sensuele samenzang tussen Romy Madley Croft en Oliver Sim versmelten tot meeslepende, melancholische klanksculpturen waarbij het heerlijk wegdromen is. Een druppel van puurheid in een oceaan van lawaai.
Four Tet – Chateau
Het hoeft niet te verbazen dat Kieran Hebdens sublieme vijfde ‘There Is Love In You’ (2010) terecht kwam in de wekelijkse albumselectie van Klara en op diezelfde radiozender ook airplay kreeg, gezien de kwaliteit en rijkdom van deze elektronische fantasiewereld. Repetitieve maar inventieve composities vormen de basis voor een betoverend klanktapijt van kleur, subtiliteit en warmte. Het album betekende dan ook het voorlopige hoogtepunt in tien jaar folktronica, waarin Hebden elementen van folk, jazz en postrock versmelt met de motoriek van hiphop, house of techno tot aanstekelijk menselijke binnenshuisdansmuziek.
NOFX – Shelter
Deze vier legendarische letters staan al bijna dertig jaar voor onvervalste skatepunk, een anti-establishment boodschap en hilarische live shows. NOFX was één van de Californische bands die het genre in de jaren negentig naar een groter publiek bracht en ook vandaag nog wordt de groep van punkrockgoeroe Fat Mike bij de absolute top gerekend. Wij zien u in de moshpit!
http://www.nofxofficialwebsite.com/
Dez Mona – Wablief?!
Dez Mona is gebouwd rond zanger Gregory Frateur en bassist Nicolas Rombouts, die al ruim vijf jaar samen op het podium staan. In hun muziek staat, naast de schoonheid van de melodie, ook het leed centraal. Dat levert naast innemende ballads ook schreeuwerige en avant-gardistische nummers op, waarbij de luisteraar recht in het hart wordt geraakt. Deze intimiteit maakt van de Wablief?!-tent een ideale setting voor deze jonge Goden. Voor wie er binnen raakt, wordt dit vast één van de onvergetelijke momenten van deze Pukkelpop-editie.
Richie Hawtin Presents Plastikman Live – Dance Hall
Richie Hawtin prijkte al meerdere malen op de affiche van I Love Techno, maar verdient vooral respect voor zijn project onder de naam Plastikman. De baanbrekende atmosferische acid die hij in de jaren '90 onder dit vaandel maakte is vandaag nog even tijdloos als toen. Het album ‘Consumed’ is een van de geslaagdste voorbeelden van de 'less is more'-filosofie: kale maar levendige klanklandschappen bouwen langzaam op en af en winnen aan intensiteit. Op Pukkelpop brengt Hawtin zijn muziek live in combinatie met een indrukwekkende beeld - en lichtshow.
Beach House - Club
Met hun titelloze debuut en opvolger ‘Devotion’ werd Beach House door menig gekraste ziel in de armen gesloten, mede dankzij hun 'less is more'-aanpak en verstilde indiefolkpracht. Tot een echte doorbraak kwam het echter nog niet, maar het dit voorjaar verschenen ‘Teen Dreams’ lijkt een stap in de goede richting te zijn: Beach House kneedt ijle zang, galmende gitaren en hemelse orgelmelodieën tot sfeervolle klanktapijtjes die behoedzaam voorbij schuiven.
http://www.myspace.com/beachhousemusic
Zaterdag 21/08
Ash – Main Stage
Het was voor Ash-fans even schrikken toen gitariste Charlotte Hatherley drie jaar geleden haar gitaar aan de wilgen hing, maar het bleek gelukkig geen reden voor frontman Tim Wheeler om er de brui aan te geven. Ook met zijn drietjes kan Ash het soort eenvoudige, energieke britpopsongs maken waarmee ze al sinds de jaren ’80 de wereldwijde hitparades bestookten, en ze klinken er enkel maar gebalder en energieker door.
http://www.ash-official.com / http://www.myspace.com/ash
Serj Tankian – Main Stage
Politiek activist, dichter, producer, componist, muzikant en zanger: het is een indrukwekkend rijtje bezigheden, maar Serj Tankian is daarnaast ook nog eens frontman van de razend populaire metalband System of a Down. Die band staat momenteel al een jaar of vier op stal, en dat geeft de leden de tijd om aan soloprojecten te werken. Voor Tankian zijn dat: een samenwerking met folkmuzikant Arto Tunçboyacıyan, een live-album met een symfonisch orkest en twee soloalbums, waarvan het tweede dit jaar verschijnt. Op Pukkelpop kunt u zich verwachten aan hypnotische zang en manisch gekrijs van een rasartiest die een boodschap kan brengen zonder belerend te zijn.
The National – Main Stage
Net als Interpol en Editors heeft The National zijn wortels in de postpunk, maar het zou de waarheid onrecht aandoen het kwintet te bestempelen als een zoveelste Joy Division-kloon. De karakteristieke bariton van frontman Matt Berninger, de schilderachtige wisselwerking tussen de gitaren, het frenetieke slagwerk en de accenten van strijkers en piano maken The National tot een groep die de middelmaat op grandioze wijze overstijgt. Na het meesterlijke tweeluik ‘Alligator’ (2005) en ‘Boxer’ (2007) krijgen de New Yorkers met het nieuwe album ‘High Violet’ eindelijk de airplay en de aandacht die ze verdienen. Hun concert in de AB dit najaar is al maanden uitverkocht, dus wie geen tickets heeft weten te bemachtigen weet op Pukkelpop waar te zijn.
http://www.myspace.com/thenational
Queens of the Stone Age – Main Stage
Met ‘Songs for the Deaf’ maakten Queens of the Stone Age in 2002 één van de meest verpulverende rockplaten van de afgelopen decennia. De Californische stonerrockers onder leiding van Josh Homme (ex-Kyuss, Them Crooked Vultures) staan live garant voor een orgastisch rock‘n'rollfeestje waar gortdroge gitaarriffs, sexy basgrooves en mokerend slagwerk centraal staan. Hun laatste plaat ‘Era Vulgaris’ dateert alweer van 2007, dus wie weet zit er hier en daar al wat nieuw werk in de setlist.
http://www.qotsa.com/ / http://www.myspace.com/queensofthestoneage
Alain Johannes - Marquee
Het is haast niet bij te houden waar Alain Johannes al heeft aan meegewerkt: als gitarist is hij een vaste waarde voor alle groepen die van dicht of van ver iets met Queens of the Stone Age te maken hebben, en als geluidsman of producer waagt hij zich ook in het meer commerciële wereldje (Live, Hilary Duff, Kelly Clarkson, No Doubt). Het is een wonder dat hij nooit eerder iets onder eigen vlag heeft gemaakt, maar nu is het dus zo ver: eind augustus verschijnt zijn soloalbum 'Spark', waarop Johannes invloeden uit klassieke, Spaanse, oosterse en natuurlijk rockmuziek mengt tot een adembenemend mooie staalkaart van wat hij over de jaren heen heeft geleerd.
http://www.myspace.com/alainjohannes
Jónsi – Marquee
Jónsi is de zanger, gitarist en oprichter van Sigur Rós, de Ijslandse groep waarmee hij twee jaar geleden nog een hartverwarmende show gaf op Rock Werchter. Sindsdien heeft hij niet stilgezeten: vorig jaar maakte hij nog een album met zijn partner Alex Somers, getiteld ‘Riceboy Sleeps’. Die plaat, vol dromerige ambient-tracks die de luisteraar meevoerden langs de meest ontroerende IJslandse landschappen, werd eerder lauwtjes ontvangen in de internationale muziekpers. Jónsi’s eerste soloplaat 'Go', verschenen in april dit jaar, oogstte meer succes: het verkocht razendsnel duizenden exemplaren. Het is dan ook dat album dat Jónsi op Pukkelpop komt voorstellen. Het concert belooft een audiovisueel spektakel te worden, want de IJslander huurde een gespecialiseerd bedrijf in om zijn show van oogverblindende effecten te voorzien.
Caribou – Chateau
De psychedelische dansmuziek van de 32-jarige multi-instrumentalist en wiskundige Dan Snaith klinkt soms zodanig eclectisch, innovatief en rijk dat je het gevoel kan krijgen het luisterproces onrecht aan te doen door op deze muziek te dansen. Hoe dan ook: Caribou produceert klanken die meeslepen, vervoeren en niet zomaar onmiddellijk te vatten zijn. Live wordt deze ervaring bovendien versterkt door psychedelische schermprojecties, waardoor klank en beeld in de Chateau zullen versmelten tot een waar totaalspektakel.
http://www.myspace.com/cariboumanitoba
Martyn – Chateau
De al te makkelijke luid-luider-luidst-techniek heeft het dubstep-genre niet veel méér opgebracht dan een overvloed aan inspiratieloze en uniforme nummers. Slechts een handvol artiesten weet zich te distantiëren van de commerciële massa. Door het dubstepwereldje wat te verlaten en elementen uit andere genres zoals deephouse in zijn muziek op te nemen, geeft Martyn een heel eigen draai aan het genre.
http://www.myspace.com/martyndnb
Flying Lotus – Chateau
Het werk van de Californische Flying Lotus was tot zover te begrijpen als electro-hop in zijn meer abstracte vorm en werd vaak vergeleken met artiesten als Prefuse 73 en J. Dilla. Maar wat deze dolle experimentalist op zijn derde ‘Cosmogramma’ (2010) doet, gaat alle classificatie te boven: hij verpulvert muzikale grenzen en normen en creëert zo een unieke stijl waarin loodzware, mechanische elektronica hand in hand gaat met de soul, finesse en loomheid die je enkel in jazz en hiphop terugvindt. Één enkele poging het kind een naam te geven: jazzhop’n’bass?
Jaga Jazzist – Chateau
Het heeft even geduurd voor Jaga Jazzist met een nieuw album op de proppen kwam, maar begin 2010 mocht de wereld genieten van het weergaloze ‘One-Armed Bandit’. In maart deed de negenkoppige groep uit Noorwegen nog de AB aan, en de overlevenden kunnen getuigen dat het een geniaal concert was. Jaga Jazzist mengt ruwe jazz met stevige electro-invloeden tot dansbare in your face-improvisaties die, met eventuele uitzondering van Tortoise, met geen enkele andere band kunnen worden vergeleken.
http://www.myspace.com/jagajazzist
The Aggrolites – Shelter
The vijf heren van the Aggrolites spelen een energieke mix van punk, Los Angeles hardcore en ska. Zowel punks als rasta's komen hierbij aan hun trekken, want Jesse Wagner en co deinzen er niet voor terug af toe gas terug te nemen voor een soulnummer of een stukje pure rootsreggae. De band heeft nog maar vier platen uitgebracht, maar heeft desalniettemin een waanzinnige livereputatie opgebouwd door haast onophoudelijk de wereld rond te toeren.
http://www.aggroreggae.com / http://www.myspace.com/theaggrolites
The Toy Dolls – Shelter
‘Our Last Album?’ en ‘Our Last Tour?’: zo heetten de tot nu toe laatste album en tour van de feestelijke Engelse punkrockband The Toy Dolls. Al bij al was het allemaal niet zo erg als verwacht, want intussen is aangekondigd dat hun twaalfde studioalbum nog in 2010 het levenslicht zal zien. The Toy Dolls staan garant voor een hoogst entertainend punkfeestje waarbij muzikaliteit hand in hand gaat met een gezonde dosis humor - het nummer ‘I’ve Got Asthma’ en hun cover van het kinderliedje ‘Nellie The Elephant’ (mét bijhorend dansje) zijn slechts enkele voorbeelden.
Bad Religion – Shelter
Bad Religion is voor velen de oerband van de skatepunk. In hun dertigjarige bestaan is het zestal uit California nooit geëvenaard in hun combinatie van oppeppende punkrock, melodieuze gitaarpartijen en loepzuivere meerstemmigheid. De wereldtournee die speciaal voor de dertigste verjaardag werd opgezet zal wederom bewijzen dat deze band als geen ander schoonheid aan energie weet te binden.
http://www.badreligion.com / http://www.myspace.com/badreligion
Drums Are For Parades – Wablief?!
De heren van Drums are for Parades ongetwijfeld de grootste lawaaimakers onder de Belgische bands op Pukkelpop 2010. Dit Gentse powertrio produceert naar eigen zeggen heavy metal gepaard met hardcore punk en noise rock. Hun debuutalbum verschijnt pas in september maar intussen kamperen ze een jaar in de Vooruit als artist-in-residence en passeren ze grote festivals als Pukkelpop en Sziget. Ze mochten in de AB reeds als voorprogramma fungeren voor Baroness, waar ze muzikaal bij aanleunen. Fans van het kwalitatieve zwaardere werk weten nu al waar ze moeten zijn, al nemen ze best een paar oordopjes mee.
http://www.myspace.com/drumsareforparades
Vermin Twins – Wablief?!
Vermin Twins behoort tot de groeiende schare Vlaamse danceduo's die elektronische muziek op hoog niveau brengen. Lotte Vanhamel (zus van gitaarheld Tim) en Micha Volders (ex-El Guapo Stuntteam) zorgen niet enkel voor een spectaculaire live-act met de nodige verkleedoutfits, maar ook voor een duizelingwekkende combinatie van de meest hippe en hedendaagse elektronische exploten. Dubstep versus elektroclash met een stevige dosis herkenbare Kraftwerk- en Daft Punkingrediënten: Het kan niet gek genoeg zijn voor dit tweetal.
http://www.myspace.com/vermintwins
Balthazar – Wablief?!
Er zijn weinig bands die van zichzelf durven toegeven dat ze een valse start genomen hebben. De Kortrijkzanen van Balthazar werden drie zomers de hoogte in geprezen dankzij hun vrolijke dancesingle ‘This Is a Flirt’. Een muzikale herbronning en de langzaam maar zeker opgebouwde live-reputatie hebben dit voorjaar eindelijk geleid tot een debuutplaat. Op dit album spelen de publiekslievelingetjes integere, catchy singer-songwriterliedjes die de eigenheid van de band verder in de verf zetten.
http://www.balthazarband.be / http://www.myspace.com/balthazarband
Pendulum – Dance Hall
Onder de fans van drum and bass behoeft Pendulum in ieder geval geen introductie meer. Hun loodzware en snoeiharde debuut ‘Hold Your Color’ groeide al snel uit tot een waar begrip binnen de genrelectuur en ook voor opvolger ‘Immersion’ zijn de eerste reacties al heel positief. Met hun eclectische mix van rock, electro, zware dreunende bassen en bewerkte stemmen speelden ze afgelopen zomer reeds enkele festivals plat. Deze Australiërs aan het werk zien is een voorrecht, en de uitverkorenen verzamelen in de Dance Hall.
