Op 21 en 22 mei is het nieuwe, voltallige Electro-Acoustic Ensemble van Evan Parker in verschillende gedaanten te gast in het KC BELGIE. Zoals de naam al aangeeft, confronteert het Electro-Acoustic Ensemble muzikanten op “klassieke”, akoestische instrumenten met elektronica. Het treffen van deze twee werelden zorgt op het vorig jaar bij ECM verschenen ‘The Moment’s Energy’ voor een verfijnd en labyrintische sound, waarbij zelden duidelijk is wie nu wat doet.
Grote bezieler van de groep is de Britse saxofonist Evan Parker, een van de grote namen uit de vrije improvisatie en in het verleden al bestempeld als de belangrijkste saxofonist sinds John Coltrane. Parker staat vooral bekend om zijn beheersing van de circular breathing techniek die hem in staat stelt om minutenlang continu te blijven spelen. Op ‘The Moment’s Energy’ pakt hij minder uit met deze specialiteit en werkt hij zich naadloos in het groepsgeluid in. De algemene sound van het ensemble, waarbij het totale primeert op de individuele, wordt in hoge mate vorm gegeven door het gebruik van elektronica, waarvoor niet minder dan zeven muzikanten verantwoordelijk zijn. Via samples, live elektronica, het al dan niet computergestuurd transformeren van klanken en een gerichte klankprojectie, weten de elektronicamuzikanten zich in het Electro-Acoustic Ensemble perfect te mengen met de akoestische muzikanten.
Naast de combinatie van elektronica en akoestische instrumenten, valt het ensemble ook op door de uiteenlopende achtergronden van de muzikanten (vrije improvisatie, hedendaagse klassiek, avant-garde en zuivere jazz) en in de combinatie van verschillende generaties. Zo weet Parker zich hier gesteund door generatiegenoten als bassist Barry Guy en percussionist Paul Lytton, met wie hij ook actief is als het Parker-Guy-Lytton-Trio. Andere vaste klanten zijn de Spaanse pianist Agustí Fernandez, violist Philipp Wachsmann en de elektronicaspecialisten Lawrence Casserley, Joel Ryan, Walter Prati, Richard Barrett, Paul Obermayer en Marco Vecchi.
Nieuwe namen op ‘The Moment’s Energy’ zijn de Amerikanen Ned Rothenberg en Peter Evans en de Japanner Ko Ishikawa die meteen voor nieuwe invalshoeken zorgen. Ishikawa en Rothenberg (een vaste duopartner van Evan Parker) zijn te horen op Japanse uit bamboe vervaardigde instrumenten, respectievelijk de shakuhachi (fluit) en de shō (mondorgel). Peter Evans houdt het bij de traditionele trompet, maar staat wel bekend als de muzikant die in zijn solowerk alle mogelijke en onmogelijke klanken uit het instrument haalt, al dan niet simultaan. Met een actieterrein dat zich uitstrekt van vrije improvisatie over jazz tot in de moderne klassiek en de barok, geldt hij als een van de breedst georiënteerde en tevens meest besproken trompettisten, hoewel hij de grens van de dertig jaar nog niet bereikt heeft.
Op vrijdag 21 mei, de openingsdag van iNTERaCT, wordt het Electro-Acoustic Ensemble uiteengehaald in kleinere bezettingen. De tweede dag van het evenement wordt de groep terug in elkaar gezet en zal die als dertienkoppig geheel te horen zijn. Tijdens deze tweedaagse zullen ook videobeelden te zien zijn die Pierre Michel Zaleski maakte tijdens iNTERaCT van 2008. Volgens KC BELGIE-medewerker Koen Vandenhoudt lagen in deze legendarische editie van twee jaar geleden overigens de wortels van het aankomende iNTERaCT: “Na zijn, naar eigen zeggen fantastische ervaring op het iNTERaCT festival van 2008, voelde Parker aan dat dit opzet heel geschikt zou zijn om met het voltallige Electro-Acoustic Ensemble aan de slag te gaan.” Voor Vandenhoudt is de passage van het ensemble dan ook heel natuurlijk. “Het is een sublimatie van het hele iNTERaCT idee, met het verschil dat het nu nog een stap verder gaat: de aanleiding, het initiatief en de invulling komt van de muzikanten zelf.” Dat het project niet exclusief naar Hasselt komt, maar ook in Amsterdam en Keulen te horen is, doet voor Vandenhoudt geen afbreuk aan het unieke van het hele gebeuren. “iNTERaCT is meer dan een van de drie speelplaatsen. De eerste aanzet kwam bij wijze van spreken bij ons in 2008 en dankzij de steun van het Motives for Jazz platform, het Bimhuis en de Triënnale in Keulen werd het financieel en logistiek mogelijk om dit project te trekken. Het is immers eerder zeldzaam dat deze grote groep muzikanten bij elkaar is. Bovendien spreken we hier over de wereldtop van improvisatoren, dus zal er nooit twee keer hetzelfde te horen zijn.”
