De laatste pijler in het Festival van Vlaanderen-seizoen bevindt zich in Vlaams Brabant. Novecento heeft de voorbije jaren al een stevige reputatie opgebouwd met zijn focus op twintigste eeuwse muziek. De nieuwste editie kan dan ook bogen op zowat de meest indrukwekkende affiche die men dit jaar op festivals te zien kreeg.

Christianne Stotijn (foto: Stephan Vanfleteren)
Christianne Stotijn (foto: Stephan Vanfleteren)
In volle Klarafestival-modus wordt dit artikel geschreven, waar onlangs een cross-over versie van Mahlers ‘Das Lied von der Erde’ te horen was. Een wat wankele uitvoering van een nieuw arrangement, slecht-meerwaardige regie en video, doch vooral een vrouwenrol die veel beter kon, is wat van de avond zal blijven hangen. De Mahlerliefhebber krijgt begin oktober in Leuven echter de kans om die zelfde partij in een glansrol te horen te krijgen door Christianne Stotijn. Niemand die haar recente opname van de Rückert-lieder hoorde, zal hiervoor willen passen. Voor het Schönbergarrangement tekent het immer ingeleefd-perfectionistische Oxalys. Gelijkaardig van opzet maar de absolute wereldtop is de kamermuziekformatie Nash Ensemble. Zij domineren al jaren de internationale podia én cd-markt als het aankomt op spraakmakende opnames van kamermuziek met wisselende bezetting. Zo ook in Leuven, waar ze samen met die andere fenomenale stem Christiane Oelze een topprogramma brengen met ‘La bonne chanson’ van Fauré in het centrum, omgord door Ravel en Debussy. Om daarna hun eigen flexibiliteit te bewijzen gaat het ensemble vervolgens nog Shostakovich robuuste pianokwintet spelen.

Isabelle Faust (foto: Felix Broede)
Isabelle Faust (foto: Felix Broede)
De kleinere bezetting vindt in de gebroers Dieltjens zijn verderzetting met topwerken voor piano en klarinet. Uiteraard ontstaat bij deze laatste combinatie als vanzelf de link met de ‘Vier Stücke, opus 5’ van Alban Berg. Intelligente programma’s zoals dit gaan dan terug naar het opus 1 én tegelijk vooruit, naar de Franse klankwereld van Debussy, Messiaen en Lutoslawski. Stravinsky mag het spectrum met zijn meest eigen stem compleet maken. Het trio rond Isabelle Faust gaat dan weer zijn heil zoeken in Hongarije: met het hoorntrio van Ligeti krijgt men een van de hoogtepunten uit diens oeuvre te horen. Wie Teunis van der Zwart al naast Alexander Melnikov en Faust zelf bezig hoorde, bijvoorbeeld in hun spraakmakende opname van het Brahms-trio, zal naar dit concert reikhalzend uitkijken. Een van de meest spannende belevenissen van Novecento zal daarnaast Alexander Melnikovs versie van de pianosonate van Bartok zijn. De voornaamste output van deze componist blijft natuurlijk diens zes strijkkwartetten. Het Keller-kwartet voert  in Leuven uit elke artistieke periode van Bartok één kwartet op: de nummers 1, 4 en 6. Exemplarisch voor de intensiteit die dit kwartet kan bereiken, is hun weergaloze ECM-opname van Shostakovich 15e strijkkwartet. Op dezelfde cd tonen ze samen met Alexei Lubimov hoe Schnittkes pianokwintet kan klinken. Samen met hun opname van Kurtags muziek voor strijkkwartet een mijlpaal in het vastleggen van twintigste eeuwse muziek.

Oxalys (foto: Marco Borggreve)
Oxalys (foto: Marco Borggreve)
De twee grootste namen op de prachtaffiche van Novecento zijn dan echter nog niet eens genoemd. Pieter Wispelwey kiest met de ‘Lerchenmusik’ van Gorecki voor avontuur, terwijl Abdel Rahman El Bacha een klassiek pianorecital zal geven rond Prokoviev en Ravel. Als er één artiest is die zijn enorme muzikale persoonlijkheid ten dienste kan stellen van minder gekende muziek én deze aanschouwelijk maken voor een publiek, dan wel de Nederlandse stercellist Wispelwey. Ook wat hij in Messiaens ‘Louange a l’Eternité de Jésus’ met een van de moeilijkste cellopartijen (omwille van de traagheid) uit het twintigste eeuwse repertoire zal doen, roept grote nieuwsgierigheid op. Tot slot en zonder meer een enorme publiekstrekker wordt het monument uit de muziekgeschiedenis ‘Gaspard de la nuit’ door El Bacha. Dat hij op dezelfde avond ook nog de vingerbreker van Prokofiev, ‘Visions fugitives’, speelt, roept bewondering en verlangen op.

Leuven is dus in oktober het epicentrum voor de melomaan. Met een schitterend programma twintigste eeuwse muziek door de allerbeste uitvoerders slaagt dit festival erin zich steeds beter te profileren, naast de al wat bekendere tegenhangers voor oude muziek in Brugge en Antwerpen.

Meer over Novecento 2012


Verder bij Kwadratuur

Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.