Van 2 tot en met 4 maart is het wederom tijd voor één van de grootste jaarlijkse indoor death metal-festivals in Europa. Sinds 2008 is de 013 in Tilburg de vaste stek van Neurotic Deathfest, waar opnieuw 42 (death) metal bands neerstrijken, verspreid over drie zalen. Voor wie de weg kwijt is tussen alle blastbeats, grunts en gitaarsolo’s, maakt Kwadratuur een selectie van de meest unieke en exclusieve groepen die op het toonaangevende driedaagse festival aantreden. Drie dagen bands in hetzelfde genre hoeft geen probleem te zijn. Old school death metal, brutal death metal, technical death metal,.. en de andere richtingen komen ruimschoots aan bod op de ijzersterke affiche.
Een eerste festivaldag kan wel slechter beginnen dan met het Nederlandse Asphyx. Al sinds 1987 raast de groep, rond cultfiguur Martin Van Drunen (Hail Of Bullets, ex-Pestilence), als een death metal-tank door de wereld. De typerende zware en droge klanken, old-school riffs en jammerende vocalen maken de groep uniek. Om nog niks te zeggen over de torenhoge livereputatie van de band. Asphyx staat voor death metal in zijn de prilste vorm, zoals die gebracht wordt door onder meer Obituary, Morbid Angel en Autopsy.
Na Vomitory, Asphyx en Sonne Adam stopt het geweld nog niet. Moderne, Amerikaans klinkende death metal uit Malta, dat brengt het zeskoppige Abysmal Torment. De groep valt op door haar twee zangers; terwijl de ene hogere en schellere vocalen verzorgt, brengt de andere diepe grunts. De muziek beschikt over de nodige met variatie gevulde breakdowns, hypersnelle blastbeats en pig squeals.
Diegene die de tweede dag loeihard willen inzetten, kunnen terecht bij het Amerikaanse Origin. Bij deze groep draait het duidelijk om techniek: razendsnelle vingerbewegingen, chaotische structuren en drums die nooit een stapje terug nemen. De snelheid van de muziek werkt redelijk uitputtend, maar voor de fans van guitar wanking is de groep een absolute aanrader. Wie met open mond wil staren, weet waar hij moet zijn. Ook het Australische Psycroptic brengt technical death metal, maar doet dit op een eigenzinnige manier. Wat de muziek van Psycroptic al sinds hun debuutalbum ‘The Isle of Disenchantment’ tekent zijn de unieke vocalen die van laag naar hoog gaan, van verstaanbaar naar rochelend, van snel naar traag,... Het was dan ook schrikken toen zanger Matthew Chalk er in 2005 de brui aan gaf en de groep met een vervanger kwam die niet helemaal de beloftes kon waarmaken. Hopen dat ze hun hoogtepunt nog niet voorbij zijn.
Sterke vocalen zijn er dan wel weer bij Hour Of Penance, de Italiaanse broertjes van het gehypete Fleshgod Apocalypse. Loeisnelle modern klinkende riffs en drums met triggers die zo zwaar zijn dat je oren dichtklappen zoals bij het opstijgen van een vliegtuig. Tussen de chaos zorgt de ride-cimbaal voor voldoende subtiliteit doorheen de razendsnelle nummers, die een beetje aan Nile doen denken. Hopelijk kunnen ze het strakke geluid vanop hun albums ook live voortbrengen.
Hour Of Penance
Ook de derde en laatste festivaldag zou wel eens memorabel kunnen worden. Met het nieuwe album ‘Global Flatline’ knalt Aborted alles weer omver na twee eerder teleurstellende cd’s. Brute death metal met een technisch kantje dat zonder compromis blijft knallen. Desondanks de gigantisch hoge snelheid van de muziek, slaagt Aborted er ook in om voldoende aandacht aan melodie te besteden. Terwijl nummers als ‘The Origin of Disease’ en ‘The Saw and Carnage Done’ snelheidsrecords breken geven het catchy ‘Threading On Vermillion Deception’ en het zware ‘Skullfuck Crescendo’ de veelzijdigheid van de groep weer. Strakke, moderne brute death metal en de grunts en screams van frontman Sven De Caluwé zijn te herkennen uit de duizend.
De Polen van Decapitated, die al enkele keren met Aborted samen op tournee zijn geweest, hebben het niet gemakkelijk te verduren gekregen. Na het overlijden van drummer Vitek in een ongeval met de tourbus in 2007, waarbij ook zanger Covan in coma belandde, lag de band een lange tijd stil. In 2009 kwam dan de langverwachte revival, gevolgd door vele concerten en een nieuw album ‘Carnival Is Forever ’, dat maar matig ontvangen werd. Met nieuwe bandleden probeert de groep haar geschiedenis eer aan te doen. Het is dan ook tijd om het plat klinkende optreden vanop Neurotic Deathfest 2011 goed te maken.
Ook Fleshgod Apocalypse, de hype van het moment, staat niet voor de eerste keer op het festival. Deze Italianen staan bekend om hun mix van death metal met klassieke muziek. Magistrale symfonische keyboards, onheilspellende strijkers, furieuze blazers en samples zweven boven de epische, brute vocalen en de snelle composities. De cleane vocalen geven de dreigende ondertoon van de sfeervolle muziek nog extra stuwkracht bij. An sich is de uitvoering van muziekstijlen apart niet origineel, maar het is de combinatie ervan dat van deze band een unieke ervaring maakt.
De furieuze en energieke deathgrind die de Belgen van Leng Tch’e brengen doet het goed. Wat begonnen was als een rasechte grindcore groep is uitgegroeid tot een band die een unieke combinatie van death metal en grindcore brengt, waarin structuur niet moet onderdoen voor blastbeasts. De overtuigende sociale en politieke kritiek die in de teksten van de groep verwerkt is, vervolledigt het plaatje. Tijd voor Leng Tch’e om het grote publiek te proberen overtuigen.
Groove, groove en nog meer groove, daar draait de halsbrekende muziek van het Amerikaanse Misery Index om. De strakke death metal, met een tikkeltje grindcore, wordt gebracht met de hoognodige portie kwaliteit, blastbeats en breakdowns. De muziek klinkt heel eclectisch en gedoseerd. De ene beukende riff volgt de andere op , frontman en medeoprichter Jason Netherton beschikt over de nodige hoeveelheid frustratie en Adam Jarvis, die ook drummer is bij Pig Destroyer, slaat erop los alsof zijn leven ervan afhangt.
