Neurotic Deathfest

---

Eens per jaar wordt het Nederlandse Tilburg en meer bepaald concertzaal 013 het Walhalla voor liefhebbers van extreem metaal. De naam van het feestje? Neurotic Deathfest. Het concept is nog steeds hetzelfde: een succulente dwarsdoorsnede van death metal, grindcore en meer van dat fraais aanbieden gedurende drie dagen. Kwadratuur probeert door de bomen het bos te zien en reikt een paar suggesties aan voor wie anders verloren loopt in het alweer excellente aanbod.

Vrijdag

Aborted

Hoezo, Belgische acts doen het niet goed in het buitenland? Aborted, geesteskind van Sven De Caluwé heeft nochtans de hele wereld rondgereisd en op mondiaal vlak de brute death metal geïntroduceerd. Technisch zonder warrig te worden (met andere woorden: er vallen veel hooks te ontdekken) en bruut met overgave kennen deze heren goed het klappen van de zweep en is Aborted een bijzonder strakke live-act. Met een nieuw album onder de arm kan het enthousiasme enkel vergroten.

Massacre

Wanneer men spreekt van legendarisch, klinkt dat vaak als een holle bewering. Niet zo in het geval van het gereanimeerde Massacre! Destijds opgericht door gitarist Rick Rozz (die later deel ging uitmaken van de eerste line up van Death), was Massacre een van die groepen die de sound en aanpak van generaties death metalbands zou beïnvloeden. Zoals wel vaker, bleken de grondleggers iets minder geneigd tot wereldwijd succes dan de navolgers, maar het staat buiten kijf dat Massacre nog steeds beschikt over de juiste wapens om de jonkies een poepje te laten ruiken.

Prostitute Disfigurement

Voor wie het dan weer vettiger, goorder en lomper mag, kan bij het Nederlandse Prostitute Disfigurement langswippen. Voor een of andere vreemde reden zijn gorebands van de Noorderburen net dat beetje zieker in hun hoofd dan de collega's. Maar wie op een even degelijke manier de botte hakbijl hanteert als deze heren, verdient een potig feestje inclusief rondvliegende lichaamsdelen.

Terrorizer

Soms kan een debuutplaat een genre volledig bepalen. Terrorizer's 'World Downfall' is een van die schijven. In dit geval was het kleinood mede belangrijk voor grindcore, tot op heden een van de snelste en meest compromisloze muzieksoorten die er zijn. Voormalig Morbid Angel-drummer Pete Sandoval staat bekend als een van de strakste en snelste vellenmeppers ter wereld en zijn stijl liet duizenden met open mond staren. Met slechts drie geven deze heren gas zonder weerga. Een stuk geschiedenis op dit festival? Het kan dus.

Zaterdag

Abnormality

Hoezo, death metal een mannenzaak? Bij Abnormality worden de vocalen uitgespuwd door een frêle uitziend meisje, maar de gutturale tonen die ze produceert, donderen langs de ruggengraat. Druk en technisch erg vernuftig, is Abnormality zeker niet de makkelijkste band om te volgen, maar de brutaliteit is er niet minder om.

Beneath

Ijsland lijkt niet direct de meest geschikte voedingsbodem voor death metal, maar daar heeft Beneath lak aan. Snel, messcherp en met lichte black metaltoetsen snijdt deze groep door loeiharde songs die op gepaste momenten een superlogge breakdown inzetten. Het is snel en compromisloos, maar toch met een ijselijke Europese toets die naar de keel grijpt. Beloftevol!

Brutal Truth

Ontegensprekelijk een van de meer geschifte grindbands is Brutal Truth. De schizofrene vocalen van Kevin Sharp en de daverende basaanval van Dan Lilker zijn maar twee elementen die deze groep doen opvallen. Lilker wordt dit jaar vijftig en gaat op pensioen, waarna het finaal voorbij is met Brutal Truth. Dit is dus letterlijk de laatste keer dat men deze heren aan het werk kan zien. Dat moet genoeg informatie zijn om dit niet te missen.

Lock Up

De term supergroep is misschien snel gebruikt, maar zodra monumenten als Shane Embury (Napalm Death), Thomas Lindberg (At the Gates) en Nicholas Barker (ex-Cradle of Filth, ex-Dimmu Borgir, Brujeria) de handen in elkaar slaan, is dat geheel gerechtvaardigd. De onversneden grindcore van de heren is daarnaast ook nog eens kwalitatief sterk, wat misschien de vraag doet rijzen waarom ze niet vaker bij elkaar komen om albums te maken. Kwaliteit boven kwantiteit? Als dat het geval is, dan zijn ze verdraaid goed bezig!

Malignancy

De band bestaat al sinds 1992, maar heeft hoop en al drie albums op de teller staan. Dat is in verhouding weinig, maar de technisch geflipte death metal is wel geperfectioneerd en de korte songs staan bol van intrigerende breaks en wissels. Dat deze heren zich live bijzonder goed amuseren, is de kers op de taart en zal sowieso voor een feestje zorgen.

Suffocation

Legendarisch. Suffocation wordt gezien als hét ijkpunt voor wie technische death metal brengt en met reden. De band maakt nooit doorsnee songs, maar weet ondanks de vingervlugheid en aparte structuren telkens weer oorwurmen te fabriceren die tot het beste van death metal behoren. Nadat frontman Frank Mullen een tijd shows moest missen, is hij nu volledig terug. Het zal een bijzonder blij weerzien worden!

Zondag

Cephalic Carnage

Jazz en death metal: het bestaat en wel in de vorm van geflipte meesters Cephalic Carnage. Meer tempowisselingen dan een spitsmuis met ADHD en meer invloeden dan eender wie, is een show van deze heren een quasi constante verrassing. Zien is geloven!

Dark Angel

Weinigen hadden ooit verwacht dat technische thrashmeesters Dark Angel ooit terug samen zouden komen, laat staan op Europese festivals spelen. Maar het kan dus wel en de heren staan meteen ook op Neurotic Deathfest. Dark Angel heeft technische thrash op de kaart gezet, mede dankzij het fenomenale drumwerk van Gene Hoglan. Maar de groep heeft ook gewoon in zijn relatief korte bestaan legendarische albums afgeleverd die vandaag de dag nog altijd meer dan relevant zijn.

Grave

Dat het niet altijd supersnel of ingewikkeld dient te zijn, is een opluchting. En wie belichaamt klassieke death metal beter dan het Zweedse Grave? Rauw, ongepolijst, grimmig maar met die bulldozergroove die hoofden onweerstaanbaar laat meeknikken en vitriolen stembanden die raspen en rochelen: er zijn weinig groepen die de klassieke Stockholm-sound beter brengen dan Grave.

Misery Index

Een van de strakste livegroepen binnen het death/grind genre, zijn de heren van Misery index ook nog eens bij de meest maatschappelijk bewogen. Extreme metal met een boodschap? Het kan en het wordt nooit prekerig. De wilde scheermesriffs gekoppeld aan bottenverbrijzelende breakdowns staan allicht garant voor een van de meer verwoestende shows van het weekend.

Pestilence

Het Nederlandse Pestilence heeft een bijzonder parcours afgelegd. De groep begon ooit als thrashband, verschoof vervolgens richting death metal en incorporeerde tenslotte fusion en jazz in het geheel. De eigenzinnige mix staat vandaag de dag compleet op punt en maakt Pestilence een van de meer opvallende en compromisloze acts vandaag de dag. Of de groep zich meer gaat richten op hun recenter (en geflipter) werk dan wel een dwarsdoorsnede gaat brengen, valt af te wachten. Maar dat het volledig op punt zal staan, is welhaast een zekerheid.

De beschermde werken kunnen door de internetgebruiker gratis geconsulteerd worden, met uitsluiting van verdere reproductie en/of openbare mededeling ervan. Deze site wordt onderhouden conform de afspraken met de Belgische auteursrechtenvereniging SABAM.
Gebruiksvoorwaarden | Contactgegevens | Mobiel | Ontwerp en realisatie: Studio Hert