Naar jaarlijkse gewoonte wordt de Brusselse lente van een soundtrack voorzien door Les Nuits Botanique en net als de voorbije achttien edities zullen de zalen van de immer sfeervolle Kruidtuin – en het Koninklijk Circus/Cirque Royale – opnieuw een sleutelrol vervullen.
Al sinds eind december lossen de organisatoren geregeld mooie porties namen van individuen, duo’s en ganse groepen die tussen 10 en 21 mei één van de vijf podia onveilig zullen maken (Rotonde, Orangerie, Chapiteau, Grand Salon/Museum en Koninklijk Circus). Onder hen zitten zowel gevestigde waarden uit het buitenland, gewaardeerden uit eigen land, goed bewaarde geheimen, aan de deur kloppend talent en het bijna traditionele reünieconcert. Zo is op iedere avond, in elke zaal een meervoudig programma te zien, waar vaak onvoorspelbare muzikale acts aan elkaar gekoppeld worden en de avond kleur geven.
Ook van Belgische zijde is er mooi volk op te noemen. Namen als Goose, Amatorski en Intergalactic Lovers hoeven ondanks hun korte staat van dienst waarschijnlijk geen inleiding meer. Daarnaast zijn echter ook groepen op te sommen die in Vlaanderen nauwelijks aanzien genieten, maar die in het Franstalige landsgedeelte al een mooie staat van dienst hebben. Een uitstekend voorbeeld is The Experimental Tropic Blues Band uit Luik. Hun jongste album namen de heren op met behulp van niemand minder dan Jon Spencer. Met een dergelijke referentie is hun erg intense rauwe bluesrock geenszins een verrassing. Uit een ander vat tappen de heren van Roscoe. Deze jonge Luikenaars vergaarden recent met hun debuut ‘Cracks’ (meteen uitgebracht bij PIAS) aardige commentaren. Met hun sferische poprock werden ze in het verlengde geplaatst van grootheden als The National en Tindersticks.
Nét niet meer als onbekend te bestempelen is het Britse Django Django, dé sensatie van dit moment. Hun moderne Britpophit ‘Default’ is nergens nog weg te branden. Een man die al véél langer aan de weg timmert, maar nog steeds door slechts weinigen gekend is, is Piers Faccini. Hij is te omschrijven als een liedjessmid pur sang die erg picturale nummers maakt. Dat laatste is niet vreemd daar hij in het wereldje bekend staat als een erg talentvol schilder en fotograaf. Voor zijn optreden wordt hij gekoppeld aan de Brits-Israelische Lail Arad. Haar muziek oogt véél minder serieus dan die van Faccini. Ongebonden en vol muzikaal plezier dwaalt ze rond in het vaarwater van mensen als Jeffrey Lewis en The Moldy Peaches, vaandeldragers van de anti-folkbeweging. Verder verdient een man als Colin Huebert enig commentaar. Hij was ooit drummer van het ingetogen Great Lake Swimmers en nam nu zijn gewezen kompaan bij GLS Eric Arnesen (banjo) terug bij de arm om het vurige, dan weer eerder fonkelende Siskiyou (Ca) te vormen. Samen maken ze muziek die op de barrière van rock, post-rock, folk en country zweeft.
Tot slot moét de aandacht gevestigd worden op de aanwezigheid van Spain (VS). Deze band had een groot aanzien in de jaren negentig, maar hield aan het begin van de twintigste eeuw op te bestaan. Sinds 2007 staat de groep rond Josh Haden opnieuw op de planken – zij het in een nieuwe bezetting – en voor eerst keren ze terug voor een Europese tour. De voorstelling heet ‘Blue Moods Of Spain’, waarbij ze hun debuutalbum integraal brengen. Het belang van deze groep kan moeilijk overschat worden. Met hun dromerige, melancholische muziek zijn ze te omschrijven als de wegbereiders van de slowcore.
Als al dit lekkers nog niet volstaat, dan kunnen de onderstaande namen misschien de doorslag geven? Naast de hierboven vermeldde acts, zullen ook The Ting Tings (GB), The Rapture (US), Chilly Gonzales (Ca), Laura Gibson (US), The Divine Comedy (GB), Hoquets (Be), Lianne La Havas (GB), Lisa Hannigan (Ie), Fanfarlo (GB), Housse De Racket (Fr), Maïa Vidal (US/Fr), Perfume Genius (US), Balthazar (Be), Mirel Wagner (Fi) en Absynthe Minded (Be) aanwezig zijn. En omdat dit nog niet alles is, is het beter om voor het volledige programma door te verwijzen naar de website van het evenement.
