Van 15 tot en met 18 februari organiseert de Brusselse Beursschouwburg voor de vierde keer JustJAZZIt: vier dagen jazz die er in 2012 wat anders uitzien dan de vorige jaren.
Eerst het slechte nieuws: de vierde editie is de meest kleinschalige ooit. Het goede nieuws is dat er bespaard werd op ballast, waardoor JustAZZIt uiteindelijk een heel compact en geconcentreerd festival is geworden dat bovendien een goede balans vindt tussen Amerikaanse en Belgische muzikanten.
Op JustJAZZIt speelt hij een soloset, net als op zijn laatste album ‘Avenging Angel’. Deze plaat, die vorig jaar verscheen op ECM, laat een bij momenten erg introspectieve muzikant horen. Taborn is in staat zijn piano te laten zingen of te laten uitdeinen en soms krijgt het instrument onder zijn handen welhaast monumentale proporties. Met zijn secure aanslag, minutieuze controle van de dynamiek en een glasheldere opbouw verwijst hij niet allen naar de jazz maar evengoed naar de klassieke muziek: de meest duistere Lieder van Schubert, het etherische van Messiaen of de hoekige lyriek van Debussy.
Twee dagen later mag alle introspectie in de kast blijven voor het onnavolgbare Mostly Other People do the Killing. Wanneer dit in 2003 opgerichte kwartet onder stoom komt, weet iedereen waar ze beginnen, maar niemand waar ze eindigen, ook de muzikanten zelf niet. Sprekend was hun vorige passage op Belgische bodem in februari 2010 in Vooruit. De muzikanten waren wat laat aangekomen en stonden met veel te weinig slaap op het podium. Desondanks (of net daardoor?) werd het een dolle bende. De uitgewisselde gemene blikken en amper verholen aanvallen van de slappe lach lieten er geen twijfel over bestaan: hier was iets gaande dat de bezoekers nooit helemaal konden vatten.
Naast Elliott bestaat de band uit de opkomende ster van de geïmproviseerde trompetmuziek Peter Evans, saxofonist Jon Irabagon en drummer Kevin Shea die de laatste jaren een zwak ontwikkeld heeft voor elektronische percussie, meerbepaald de ongepaste en alles behalve smaakvolle geluidseffectjes ervan.
Voor de Belgische inbrengen op de openingsavond zorgt het Belgisch-Finse aNoo. Spilfiguur van deze groep is de uit Finland afkomstige zangeres Anu Junnonen, die met ‘Sinipiika’ een plaat afleverde die mooi en integer halverwege jazz en akoestische pop zit. Op de tweede dag komt de aartsvader van de Belgische vrije improvisatie Fred Van Hove met Sound–Intim–Ations, een kwartetformule met saxofonist Luc Mishalle, de Schotse zangeres Maggie Nicols en vibrafoniste Els Vandeweyer.
De laatste avonden van JustJAZZIt worden mee ingekleurd door een van de meest eigenzinnige muzikanten die België rijk is: percussionist Eric Thielemans. Waar hij in het verleden actief was in min of meer vaste formaties als Mâäk's Spirit, leeft hij zich tegenwoordig eerder uit in gelegenheidsprojecten (theater met onder andere Josse De Pauw) of kleine en soms kortstondige projecten , zoals Coca-Cola met God (met Tim Vanhamel) of Tape Cuts Tape (met Rudy Trouvé en Lynn Cassiers).
Het maakt Thielemans niet tot de “gemakkelijkste” muzikant om mee te werken. Het kan dan ook niet verwonderen dat hij vaak met dezelfde collega’s opduikt. Een van die vaste waarden is de Franse gitarist Jean-Yves Evrard (eveneens ex-Mâäk’s Spirit). Die kreeg van de Beursschouwburg de opdracht om muziek te schijven bij de ‘Schastye’, een film van Aleksandr Medvedki uit 1935. Evrard en Thielemans worden voor de live-uitvoering bij de beelden op 17 februari bijgestaan door een andere muzikant uit de Mâäk’s-pool: basgitarist Sébastien Boisseau. Dit project is een dag eerder reeds te zien in deSingel.
De zoekende natuur van Thielemans komt het best tot uiting in EARR, het Ensemble Artists Repertoire Research waarmee hij het slotconcert van JustJAZZIt verzorgt. Dit ensemble heeft haar naam niet gestolen, want bij de eerste repetitiesessies van de groep werd eerst lange tijd over het begrip repertoire nagedacht en gesproken voor er een noot gespeeld werd. Dit resulteerde in enkele toonmomenten waarbij de muzikanten zich niet alleen als uitvoerders, maar aan de hand van persoonlijke verhalen ook als mensen toonden.
Voor het concert op 18 februari bestaat EARR naast Thielemans en Evrard uit vocalisten Claron McFadden en Jorgen Cassier, bassist Peter Jacquemyn, keyboardspeler Jozef Dumoulin, trombonist Hilary Jeffery en geluidsmanipulator Kreng (Pepijn Caudron, huiscomponist van Abattoir Fermé). Het optreden is meteen de voorstelling van de eerste cd van het ensemble waarop naast persoonlijke interpretaties van Bach en Purcell (inderdaad: repertoire) ook een nieuwe versie van Thielemans ‘A Snare is a Bell’ te horen is.
Na dit concert verzorgen Los Hermanos Brothers de closing party in het Beurscafé. Voor wie daar na drie dagen geconcentreerde muziek vragende partij voor is.
