Jef Neve heeft een nieuwe bassist en een nieuw album uit, reden genoeg kortom om zijn vaderland nog eens rond te touren en op slechts een uitgelezen aantal locaties het beste van zichzelf te geven. De nieuwe partner heet Ruben Samama, het nieuwe kindje ‘Imaginary Road’, maar inhoudelijk is er weinig veranderd. Neve is nog altijd de warme musicus van weleer en tokkelt naar goede gewoonte de meest genadeloze melodieën moeiteloos uit zijn klavier.
Waar is Piet?
Jef Neve (foto: Stefan Vanfleteren)
Na het veelbesproken ‘Soul in a Picture’ stond het vast dat er iets moest gebeuren met het Jef Neve Trio. De band was pas aan zijn vierde album toe en werd al verweten zijn sound een beetje te herkauwen. Dus…? Een nieuwe bassist zat er in ieder geval niet aan te komen. Neve had het immers in elk interview en tijdens elk concert over zijn twee onmisbare muzikale kompanen, respectievelijk Teun Verbruggen en Piet Verbist. Mocht een van hen sneuvelen, leek het Jef Neve Trio gedwongen er definitief het zwijgen toe te doen. Toch kwam uit het niets ene Ruben Samama aangedraafd, een bassist die de scène in en rond New York onveilig maakte, op het andere continent al wat naambekendheid verwierf en doorheen ‘Imaginary Road’ meteen bewijst doet hij wel degelijk goed overweg kan met zijn bas. Of Samama’s komst betekent dat Neve, Verbruggen en Verbiest geschillen hadden of dat Verbiest zelf de biezen heeft genomen, is niet duidelijk. Feit is dat het trio nu een fris gezicht heeft, maar dat laat zich niet verkeerd verstaan: de sound is slechts een weinig veranderd.
Nieuw album
Ruben Samama (foto: Jos L. Knaepen)
Bassist Ruben Samama heeft vooral de komst ingeluid van wat meer elektronica en durft ook meer de strijkstok te hanteren dan Piet Verbist, wat voor een “modern” trio eigenlijk gewoon basisvereisten zijn. Verder van de rest klinkt het Neve-trio nog steeds zoals het er sedert de tweede plaat (‘It’s Gone’) aan toe ging. Neve houdt van het grote gebaar en durft zijn ideeën breed uitsmeren, maar als bijvoorbeeld Samama aan het soleren slaat (wat op ‘Imaginary Road’ overigens bijzonder vaak gebeurt), begeleid hij met kleurrijke accenten en felle akkoorden. Teun Verbruggen is tussen die solistische spanningen opvallend afwezig, of eerder latent aanwezig. Hij plaatst voortdurend interessante klemtonen en leidt het geheel duidelijk in goede banen. Hij voorziet zowel Neve als Samana van onverwachte input, zonder de groove uit het oog te verliezen. Net als in bijvoorbeeld Flat Earth Society doet Verbruggen constant originele dingen, zonder dat het geheel op losse schroeven komt te staan.
Vooruit!
Teun Verbruggen (foto: Valery Gernaey)
Dat niet iedereen even opgezet zal zijn met het nieuwe album van Jef Neve, komt omdat de pianist zichzelf amper vernieuwd heeft ten opzichte van de vorige albums. Nogal wat jazzliefhebbers zijn inmiddels uitgekeken op Neve’s gelikte sound en hadden iets straffers gehoopt, dat er helaas niet gekomen is. Toch zal het concert in Vooruit allicht meer vonken geven dan op de nieuwe plaat het geval is. Neve heeft immers een lange traditie hoog te houden bij het Gentse Kunstencentrum: hij passeerde reeds vier keer met zijn trio en elke keer was op een andere manier memorabel. Het laatste concert dateert van oktober vorig jaar, waarin Neve naast enkele nummers van deze nieuwe cd ook zijn filmmuziek presenteerde. In tegenstelling tot wat verwacht werd, namelijk enkele makke uitvoeringen van gecomponeerde muziek, leken de muzikanten ongelofelijk gemotiveerd en constant werd er op het scherp van de snee gemusiceerd. Wat een doorsnee concert-avond dreigde te worden, werd een vroeg hoogtepunt in de verder formidabele Vooruit-agenda. Deze keer is er minder reden tot scepsis, gezien Neve voor het eerst met Samama op de planken te zien zal zijn, wat ongetwijfeld het nodige vuurwerk zal geven. Bovendien is en blijft de Theaterzaal van Vooruit, met haar warme fluwelen bekleding, ideaal om Jef Neve te genieten. “Kunst veredelt”,
remember…?
Meer over Jef Neve Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
