Eind november 2011 nam de Belgische pianiste Nathalie Loriers ‘Les 3 Petits Singes’ op, een album waarop ze voor het eerst in jaren weer in een kleinere bezetting te horen was. Het trio waarmee ze speelt is nieuw, maar de muzikanten zijn dat niet: Philippe Aerts en Rick Hollander zijn voor Loriers gewoon terug van even of langer weg geweest. Een weerzien dat meteen een verlengstuk krijgt met een JazzLab Series tour in september en oktober.
Van op de reservebank
Zoals wel meer van haar generatiegenoten begon het bij Loriers in de klassieke muziek die later plaats moest maken voor de jazz. In 1990, ze is dan 24, studeert ze af aan de jazzafdeling van het conservatorium van Brussel en een jaar later verschijnt haar debuut ‘Nymphéas’, opgenomen in kwartetformule met Philippe Aerts.
Twee jaar na ‘Nymphéas’ komen er twee cd’s uit waarop Loriers te horen is. Op ‘Discoveries’ speelt ze opnieuw samen met Aerts, naast de legendarische saxofonist Lee Konitz en onder eigen naam brengt ze ‘Dance or Die’ uit, een kwartetalbum met de voor de eerste keer naar Europa uitgeweken Amerikaanse drummer Rick Hollander.
“Rick speelde met Steven Houben en zo heb ik hem meermaals aan het werk gezien. Ik vond hem geweldig en zo ben ik er toe gekomen hem te vragen om mee te werken aan ‘Dance or Die’. Ik zat in die tijd in mijn Tristano periode en Cameron Brown (bassist, KVM) speelde toen bij Carol Tristano en zo zijn we in contact gekomen en belandde ook hij bij het ‘Dance or Die’ project.”
‘Dance or Die’ laat meteen horen waar Loriers voor stond en nog steeds staat: elegante jazz met veel oor voor melodie en souplesse. Grote dramatische uithalen zijn haar vreemd, wat niet wil zeggen dat de muziek vlak klinkt. Het viertal kan spontaan opbouwen en openbloeien, wat de muziek een natuurlijke stuwing geeft.
Avontuurlijke persoonlijkheid
In haar eerstvolgende projecten worden de rollen van Aerts (die in 1997 naar de VS vertrok) en Hollander overgenomen door respectievelijk Sal La Rocca en Hans Van Oosterhout. Met deze ritmetandem speelt Loriers niet alleen in trio, maar ook in grotere bezettingen zoals te horen op ‘Tombouctou’, waar het drietal versterking krijgt van saxofonisten Frank Vaganée en Kurt Van Herck en trompettist Laurent Blondiau.
Voor Chemins Croisés vertoeft Loriers in het exotische gezelschap van (naast Aerts) de Italiaanse klarinettist Gianluigi Trovesi, ud-speler Karim Bagilli en percussionist Joëlle Allouche. ‘Moments d'éternité’ werd dan weer opgenomen met Aerts, drummer Joost Van Schaik, trompettist Bert Joris en een strijkkwartet. De muziek is grotendeels van de hand van Loriers en de meeste arrangementen komen van Joris, waardoor deze cd net als ‘l’Arbre Pleure’ van Chemins Croisés een heel uitgedacht project wordt dat echter niet Loriers honger naar kleinere formaties kan stillen.
“Ik heb er veel aan gehad om als componist en arrangeur na te denken en te functioneren in verschillende sonore contexten, maar met het eerder gestructureerde karakter van mijn laatste projecten werd het avontuurlijke deel van mijn muzikale persoonlijkheid wat ingeperkt. Het leek Philippe en mij dan ook leuk om eens terug in trio te spelen: minder uitgeschreven en met meer vrijheid voor de muzikanten. Beiden dachten we aan Rick. Ik had toen een residentievoorstel van het Théâtre du Méridien in Boisfort en daarvan hebben we gebruik gemaakt om het trio te lanceren. Het was ondertussen alweer jaren geleden dat ik nog eens met Rick gespeeld had en ik moet bekennen dat ik vandaag de finesse en de maturiteit van zijn drummen beter kan vatten dan vroeger. Ik voel ook een complementariteit in de combinatie Rick en Phillippe: heel sterk en solide. Ik denk uiteindelijk dat het dat was waar ik naar zocht, dat heeft me uitgedaagd.”
Echo’s van helden
Het resultaat is dus ‘Les 3 Petits Singes’ (verschenen op het W.E.R.F. label) waarop Loriers terug haar lyrische zelve is in nieuw, voor dit trio gecomponeerd repertoire. “Ik schrijf voor het trio en ik weet daarbij ongeveer waar ieder van ons toe in staat is. Zo probeer ik de kwaliteiten van de muzikanten aan te spreken, maar aangezien het geweldige muzikanten zijn, is mijn marge om in te werken heel groot. Zo kan ik me dan ook weer concentreren op de cohesie van het repertoire.”
Wie wil horen hoe die echo’s live klinken kan het nieuwe trio van Nathalie Loriers gaan beluisteren in achtereenvolgens Alsemberg, Brugge, Kortrijk, Sint-Niklaas, Brussel, Mechelen, Bilzen, Geel, Brasschaat en Borgerhout. Meer dan kansen genoeg dus om ze op te vangen.
