Nog niet zo heel lang geleden was het de drummers enige taak de maat en het ritme strak houden in een ensemble. Op donderdag 6 februari geeft Les Ateliers Claus een podium aan drie individuen die met hun werk aantonen dat de wereld van drums en percussie nog heel wat meer is dan timekeeping.

Jason Van Gulick (foto: Mariano Regidor)
Jason Van Gulick (foto: Mariano Regidor)
Eigenlijk is het al meer dan een halve eeuw achterhaald, maar het stereotype van de drummer als iemand die alleen maar tot 4 moet tellen en zijn medemusici ritmisch in het gelid moet houden, blijft hardnekkig kleven. De freejazzmusici gaven met hun vrije ritmes al lang geleden aan hoe ze daarover dachten en de anti-ritmes in bepaalde takken van geïmproviseerde muziek gingen zelfs nog een stapje verder doordat elke vorm van ritmische samenhang of structuur ontbrak. Sindsdien ontstonden nog heel andere manieren van omgaan met drums of percussie, maar dat alles is vooralsnog gedoemd om in de marge te blijven hangen.

Het is dan ook een eigenaardige en weinig op conventies gebaseerde taal die musici als Jason Van Gulick via hun instrumenten communiceren. Zo legt deze Brusselaar in zijn soloprojecten een klemtoon op geluidsmanipulaties in real time. Via elektronische hulpmiddelen wijzigt, verrijkt en accentueert hij de klanken die met zijn drum- of paukenset opwekt, wat van het drummen an sich slechts een eerste stap maakt in de totstandkoming van de muziek. Dat zogenaamde processing resulteert niet altijd in de typische geluiden die men met drums en bekkens associeert. Het zijn eerder schimmige klanken en dynamische structuren of soundscapes op maat van de ruimte waarin ze worden gecreëerd.

Lê Quan Ninh (foto: Daniel Theunynck)
Lê Quan Ninh (foto: Daniel Theunynck)
Met ‘Entelechy’ presenteerde Van Gulick eind 2013 zijn eerste soloplaat, nadat hij de voorbije jaren al samenwerkingen aanging met diverse musici als Chris Corsano, Sunn O))) opperhoofd Stephen O’Malley en Carla Bozulich. Eerder in 2013 zette hij een project op poten met de Franse componist Maxime Denuc en Lê Quan Ninh, een klassiek geschoold percussionist die zich sinds de jaren tachtig heeft laten gelden als vrij improvisator aan de zijde van onder meer Daunik Lazro, Peter Kowald en Lawrence "Butch" Morris.  Zonder enige versterking en met een klassieke drumkit gaat Van Gulick in dit project in dialoog met ruimtes die een sterk architecturaal karakter bezitten, dit om de specifieke akoestische eigenschappen ervan bloot te leggen.

Ninh heeft in deze samenwerking vooral een adviserende rol, gezien zijn jarenlange ervaring in talloze hedendaagse muziekensembles en experimentele of multidisciplinaire projecten met dans- of theatergezelschappen. In Les Ateliers Claus zal hij echter in duo optreden met Van Gulick. In de aanloop naar hun performance op 6 februari, zullen de twee daarom een week lang resideren in het Brusselse concerthuis, een praktijk die de organisatie wel vaker toepast.

Eli Keszler (foto: Ashley Paul)
Eli Keszler (foto: Ashley Paul)
De affiche wordt vervolledigd door een Amerikaanse componist, percussionist en beeldend kunstenaar, die New York als uitvalsbasis heeft. Eli Keszler is een opmerkelijk figuur in de hedendaagse experimentele muziek wiens werk men moeilijk onder een vaste noemer kan plaatsen. Met enkele indrukwekkende installaties zoals het recente ‘Archway’ (een filmpje daarvan is te bekijken op zijn website) bevindt hij zich op het terrein van de geluidskunst terwijl hij als drummer en percussionist voor energetische improvisatie kiest.

Keszler is daarnaast ook componist, maar zijn werken blijken al even moeilijk te catalogeren als de rest van zijn activiteiten. Composities zoals te horen op het indrukwekkende ‘Oxtirn’ (in 2010 verschenen op het legendarische freejazzlabel ESP-Disk’) lijken vooral chaotische improvisaties met willekeurig materiaal en eigenaardige instrumenten. Het gaat hier echter om uitvoeringen gebaseerd op grafische partituren met instrumenten en tuigen die meticuleus  werden geprepareerd. Zo werkt Keszler met motoren, contactmicrofoons en allerhande omgebouwde instrumenten, die hij weliswaar combineert met een traditioneel instrumentarium zoals klarinet, trompet, hoorn of tuba. Het resultaat is steevast desoriënterend en een heuse eye opener, zelfs voor diegenen die denken dat ze alles al hebben gezien. 

 

Meer over Jason Van Gulick & Lê Quan Ninh, Eli Keszler


Verder bij Kwadratuur
  • Helaas geen extra info meer.

Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.