Een festivalkrant, verschillende video-interviews, een teaser, een affiche met daarop enkele van de meest gerenommeerde solisten die dit land rijk is... Niets verraadt dat het Infinizio Klavierfestival, georganiseerd door de recent uit de grond gestampte vzw ‘k Luister, nog maar aan zijn eerste editie toe is. Curator Mathias Coppens gelooft echter dat een dergelijk initiatief alleen een lang leven kan beschoren zijn wanneer het van meet af aan professioneel wordt georganiseerd. Dus zo geschiedde.
Mathias Coppens
Twee dagen zal het Klavierfestival duren, alles samen goed voor negen concerten en ongeveer evenveel randactiviteiten. Wat op zaterdag 21 en zondag 22 september telkens met een aperitiefconcert begint in AMUZ Antwerpen, loopt uit tot iets voor middernacht. De ondertitel ‘Infinizio’ moet begrepen worden als de plaats aan de einder waar begrippen als “begin” en “einde” komen te vervagen. Het beeld van de horizon belichaamt als het ware de paradoxale samenvoeging van einde en begin en dat vertaalt zich thematisch naar de klemtonen van het programma. Zo stelt het ensemble
deCompagnie zondag namiddag haar debuutalbum ‘Van Ouverture tot Vorspiel’ voor, waarop (her)ontdekte partituren van obscure componisten uit de voorbije eeuwen hun wereldpremière beleven. In wisselende bezetting – het collectief bestaat uit viool, altviool, cello, klarinet, dwarsfluit, trombone en piano – wordt werk opgevoerd van componisten die allen op de een of de andere manier tijdens hun leven met België in contact zijn gekomen. Aan dat concert gaat een filosofische lezing van
Els Janssens vooraf, waarin de visie op tijd en tijdsbeleving in verschillende culturen wordt belicht. Als specialiste in de comparatieve filosofie van Ulrich Libbrecht en aan de UGent afgestudeerd in de niet-westerse wijsbegeerte hoeft het geen betoog dat Janssens de uitgelezen figuur is om een dergelijke denkoefening buiten westerse denkparadigma’s aanschouwelijk te maken. Ook hiermee wordt bovendien geraakt aan de thematiek van het festival: oneindigheid heeft vanzelfsprekend niet alleen een ruimtelijke dimensie, maar ook een die gerelateerd is aan het aspect tijd. En welke kunst is meer een tijdskunst dan muziek? Het feit alleen al dat elke akoestisch opgewekte klank zich als trilling slechts een bepaalde tijd kan manifesteren in het menselijke gehoororgaan, betekent dat een tijdsbewustzijn een onderwerp is dat onlosmakelijk met het gegeven muziek verbonden is.
Levente Kende (foto: deSingel)
Waar zoon van en verdienstelijk pianist
Nikolaas Kende aan de zijde van violiste
Jolente De Maeyer op zondag het festival heropent onder de voor zichzelf sprekende noemer ‘A la manière de ...', is het vader
Levente Kende die een avondconcert speelt. ‘Litost’, een Tsjechisch woord voor torment, zweeft als kernbegrip boven een reeks werken geworteld in midden-Europa, met Béla Bartók als spilfiguur. Dit jaar was Kende met stukken van die componist onder meer mee te horen binnen het exquise piano-abonnement van de Handelsbeurs, waar hij liet horen een eigengereide visie op deze muziek te hebben ontwikkeld. Hongaars van origine heeft Kende hoe dan ook voeling met repertoire dat in de buik van Europa is ontstaan, waarbij hij zich onder meer toelegt op het ontginnen van de folkloristische elementen in Bartóks partituren. Voor het slotconcert kiest vzw ‘k Luister echter weer voor ontluikend talent: de onlangs succesvol gedebuteerde dichteres
Maud Vanhauwaert formuleert enkele literaire bedenkingen bij het festival en curator
Mathias Coppens plaatst daar zelfgecomponeerde coda’s tegenover. De buitenmuzikale dialoog die op die manier zal ontstaan, is nog een element dat Infinizio als festival kenmerkt. De opstelling in AMUZ, waarbij twee podia diametraal tegenover elkaar staan (en het publiek daar tussenin plaatsneemt op stoelen wier richting loodrecht op de as van de podia zal worden geplaatst), is een ontdubbeling die perfect bij de tweeledigheid van het Klavierfestival past.
Jan Vermeulen (foto: Katrijn Van Giel)
Liedbegeleider
par excellence Jozef De Beenhouwer mag het festival solo inhuldigen op zaterdag 21 september. Rilke’s woorden
“Ich lebe mein Leben in wachsende Ringen” vormt de kerngedachte voor een recital bestaande uit louter Germaans materiaal. Vanuit Schumanns ‘Kreisleriana’ tast de interpreet concentrische cirkels af, met als bedoeling de Duitse identiteit van verschillende kanten te belichten. Barokspecialist en laureaat van het SWUK
Korneel Bernolet, kort geleden door Sigiswald Kuijken een waar natuurtalent genoemd, kruipt bijgestaan door diezelfde Mathias Coppens in de vooravond achter de toetsen in een exploratie van de muziek van Bach. De nog geen vijfentwintig jaar oude Bernolet bracht inmiddels bij Aliud zijn debuut uit met de ‘Pièces de Clavecin’ van C.B. Balbastre. Daarnaast is de jongeman gestart als repetitor bij de Vlaamse Operastudio, fungeert hij als assistent van Frank Agsteribbe en palmt hij in november het Concertgebouw Brugge in met een opvoering van Haydns ‘Die Schöpfung’ onder zijn supervisie. Op ‘Circulatio J.S. Bach’ volgt dan een ander dubbelconcert, waarin
Jan Vermeulen en
Veerle Peeters de vierhandige pianomuziek van Franz Schubert laten klinken. Daar tegenover worden echter geïmproviseerde intermezzi geplaatst van jazzmuzikanten
Erik Vermeulen en
Seppe Gebruers. Met de romantische erfenis wordt op die manier meteen iets creatief aangevangen, waarbij de twee podia zullen toelaten dat het publiek een begeesterend spel van vraag en antwoord ervaart. Daarnaast doet Infinizio met dit concert wat het ook op een groter plan doet: de jonge garde (in de gedaante van de pas afgestudeerde Gebruers, een maand geleden nog in uitstekende doen te horen op Jazz Middelheim) naast de eminenties van het vak plaatsen. Minstens even spannend is dat
Tetragonist, eveneens een pril ensemble waarvan de naam zou kunnen verwijzen naar het illusoire personage
dat de Griekse tragedie gadeslaat en bij wiens gratie ze bestaat, voor het slotconcert de handen in elkaar slaat met het vierstemmige mannenkoor
Gospodi.
Een masterclass, een toonmoment voor studenten van het Conservatorium Antwerpen, een rondleiding doorheen werk dat in het KASK is ontstaan en een workshop voor kinderen: vzw ‘k Luister snijdt vanuit het recital ook andere kunstvormen aan, getuigend van een brede kijk die ook in de concerten zelf zijn doorwerking vindt.
Wim Hendrickx, bij wie curator Mathias Coppens vorig jaar afstudeerde in de richting compositie, schiep zelfs een leidmotief dat doorheen alle concerten zal verweven worden. Waardoor het einde als vanzelf naar het begin zal verwijzen…
Meer over Infinizio Klavierfestival
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
