Incubate zou kunnen samengevat worden als INdependent, CUltureel, Bijzonder, Alternatief, Tilburgs Evenement. Het zijn deze zaken die immers ook in 2014 voorop staan in het tiendaags programma vol eigenzinnige en immens interessante zaken waar muziek met meer dan 250 acts de dikste, maar niet de enige rode draad is. Voor komende editie zijn de organisatoren ondermeer gaan snuffelen op het muziekplatform Vi.be en hebben er een boel interessante, te ontdekken Belgische muzikale bands uit gehaald om hun totaalaffiche aan te dikken. Tien van die Vlaamse talenten verhullen waarom bezoekers niet enkel hun optreden, maar ook dat van hun voorbeelden zeker moeten bezoeken.
TEEN CREEPS - http://teencreeps.bandcamp.com
Goat
Onze buddies uit Gent, maar vooral een steengoede band, is Mind Rays. We wisten niet waar ze mee bezig waren voor hun eerste show en waren allemaal heel aangenaam verrast. Ze spelen iets tussen garage rock en proto-punk, met een scheut psychedelica en veel energie. Laat ze u omverblazen op 18 september ga zeker ook naar Alpha Whale kijken, nog een Gentse psych band.
Ook de niet te missen The Tubs zijn onze vrienden, ze zijn ook uit Gent en ook een steengoede band. Ze maken catchy garagepop die niet zou misstaan op het Amerikaanse Burger Records. Hun laatste release is uitgekomen op Gnar Tapes, maar sindsdien is de line-up veranderd en is ook de set helemaal nieuw. Het is dus uitkijken naar de live vertolking van die nieuwe plaat op Incubate.
Volledig iets anders: Chad VanGaalen. Het betreft een singer-songwriter op Sub-Pop label die even vaak mooi als bevreemdend (zie ook zijn surrealistische teksten en artwork/videoclips) uit de hoek kan komen. Wat hij fabriceert, heeft evenveel te maken met folk als met noise rock, waardoor iedereen in de band wel fan is van hem.
We zijn zeker ook fan van Sleep Kit, een redelijk nieuwe post-hardcore band uit Aken en Maastricht, die een perfecte mix brengt van screamo en jaren ’90 indierock. The Teen Creeps zijn zwaar fan van het DIY-trio zijn gratis downloadbare EP ‘S/T’, en heel erg benieuwd om ze eens live te zien.
SHUN CLUB - https://soundcloud.com/shunclub
Angel Olsen
Wat zeker ook aanspreekt: het Zweedse Goat werd twee jaar geleden ineens gebombardeerd tot underground hype en hult zich in mysteries. Zo claimt het trio afkomstig te zijn van een klein dorpje in het Zweeds binnenland waar een vloek op rust die uitgesproken is door de oorspronkelijke bewoners, die verjaagd werden door de kruisvaarders. Hun experimentele fusionrock is in elk geval erg aanstekelijk en opzwepend.
Ook wat feller: The Whytches is een band uit het Engelse Brighton waar ik wat dingen van gehoord heb die ik zeer goed vond. Ze omschrijven hun sound, die donker, hard en subversief is, zelf als 'Evil Surf Doom'. Soms hoor ik er wat Nirvana en Liars in terug. Dat doet zeker live veel goeds verwachten.
YADAYN - http://yadayn.bandcamp.com
Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra
Een andere tip: Bombino maakt onvervalste Toeareg-blues uit de Sahara. Bombino heeft de laatste jaren heel wat aan naamsbekendheid gewonnen en lijkt helemaal losgebroken te zijn uit de schaduw van andere bands uit de regio (vooral Tinariwen dan). Hypnotische blueslicks met repetitieve percussieve begeleiding en teksten in een taal waar de meeste mensen niets van verstaan. Niet meteen een gitaarstijl die ik als invloed reken, maar niettemin erg goed gerief.
Mocht ik kunnen zingen, dan zou mijn muziek wellicht wat naar die van Gareth Dickson neigen. Gitaargetokkel in open tunings en ijle vocals erboven met een sterke nadruk op sfeerwerking. Ik kende de muziek van Dickson eerlijk gezegd nog niet maar ontdekte het toen ik rondstruinde in de line-up van Incubate. Hiermee heb ik meteen mooi de grootste troef van het festival geïllustreerd: een uitdaging tot een muzikale ontdekkingstocht.
Aidan Baker, spilfiguur in Nadja (en talloze andere projecten, waaronder ook het uitstekend B/B/S/), heeft de neiging om extreem veel materiaal uit te brengen. Onvermijdelijk gevolg daarvan is dat niet alles ervan even hard de moeite is. Nadja ken ik van al zijn projecten misschien wel het beste en voor zover ik kan oordelen is het ook een van de meest boeiende. Sowieso is Baker een onmiskenbare meester in de effectenmanipulatie en heeft ‘ie vaak een sterk oor voor harmonie.
Nog zo’n artiest die ik via de line-up van Incubate leerde kennen (ik wou immers niet enkel de vijf grootste namen op de affiche aanraden, want natuurlijk vind ik bands als Current 93, This Will Destroy You en Goat ook erg de moeite): Stara Rzeka. Verwacht hier lo-fi takoma gitaren gekoppeld aan drones, krautrock, black metal en andere ongein. Interessant is het minste wat je kan zeggen, maar vaak is het ook verdomd meeslepend en bouwt deze Pool in zijn eentje een heel eigen muzikaal wereldje op.
I DROVE A TANK - https://idroveatank.bandcamp.com
Mick Turner
Een tijdje geleden deelden we in Roosendaal een affiche met de sympathieke Brabanders Zachte G Harde P. Dat was niet geheel toevallig, want de gitarist nam onze debuutplaat op. Objectieve waarnemers zijn het echter met ons eens: Zachte G Harde P is de beste punkband van de Lage Landen en Last Christmas van Wham! klinkt geweldig door de keytar van zangeres Meel van Dongen.
Op heel wat muziek - inclusief de onze - kan je vrij gemakkelijk een label plakken, maar dat geldt niet voor de platen van Chad VanGaalen. De Canadese multi-instrumentalist doet gewoon zijn goesting. Bovendien maakt hij prachtige clips, die wat doen denken aan de tekeningen van Dennis Tyfus, met heksen in plaats van baardmensen. Een doe-het-zelver met bakken talent.
‘20 Jazz Funk Greats’ van Throbbing Gristle is een van die legendarische platen waar we geen hol van begrijpen: veel te traag, veel te weinig muziek. Misschien beleven we een moment van verlichting als we de nieuwe groep van Gristle-leden Chris Carter en Cosey Fanni Tutti, Carter Tutti Void, live aan het werk te zien. Of misschien hangen we na 10 minuten gewoon aan de toog. We krijgen weleens te horen dat I Drove A Tank een goeie groepsnaam is, maar we zijn toch lichtjes jaloers op James Pants. Die naam is zo debiel dat je hem niet kan vergeten. Geniale marketing heet dat! Hij zou een ambassadeur van de fresh beat zijn. Geen idee wat dat betekent. De heer Pants mag in ieder geval op onze steun rekenen.
ALPHA WHALE - http://alpha-whale.bandcamp.com
Chad VanGaalen
Chad VanGaalen leerde ik kennen via Thomas Werbrouck het brein achter Little Trouble Kids. Ik hou van de veelzijdigheid van de man, net zoals Daniël Johnston is hij een zeer gedreven tekenaar. Zijn artwork, cd hoezen en clipjes zijn steeds van meesterlijke aard om van de muziek nog maar te zwijgen. Ik zag Chad Vangaalen vorig jaar aan het werk in de Kreun te Kortrijk, zijn handen waren gereserveerd voor zijn gitaar, zijn voeten voor minimaal percussiewerk en enkel begeleid door een bariton gitaar wist hij een goeie show neer te zetten.
Nog een nieuwtje: Goat leerde ik pas een halfjaar geleden kennen toen hun plaat ‘Worldmusic’ op lag in de wool-e-shop. (platenwinkel in Gent). Begin juli kwam de nieuwe single, ‘Hide from the Sun’, uit en het belooft terug een lange trip plaat te worden. Ik zag ze nog nooit live en zal er zeker bij zijn want Goat staat garant voor carnavaleske shows vol absurditeiten en gimmicks, desalniettemin vind ik de muziek gewoon steengoed.
Ook te bekijken: Moon Duo. Het betreft hier Erik Johnson van Wooden Shjips en Sanae Yamada, ik leg erg vaak hun ‘KEXP Sessions’ op. Zeer bijzonder hoe organisch alles klinkt ondanks het ontbreken van een drumstel. Alle klanken zitten mooi verweven en hun sound klinkt met weinig instrumenten zeer groots. Voorts heb ik het wel voor muzikale koppels, samen muziek maken tot in het holst van de nacht om dan vervolgens de wereld rond te reizen in een busje om de wereld te laten horen wat je al die lange nachten samen gecreëerd hebt.
Tuxedomoon is hoogstwaarschijnlijk wel de oudste band van de affiche. Extra bijzonder omdat ze van Californië naar Brussel verhuisden, iets wat nu compleet ondenkbaar is. Een groep die moeilijk te omschrijven is, maar ‘TV Party’, een live sessie die je op YouTube kan terug vinden brengt je meteen in de juiste sfeer. Donker, obscuur, repetitief, kil en tegelijk hartverwarmende muziek.
Toen ik enkele jaren geleden voor het eerst ‘Tar Hani’ van Bombino hoorde was ik compleet weggeblazen. Hun muziek maakt je warm van binnen, het raakt, ontroert en vervoert. Bombino krijgt ook steeds meer bijval in Amerika en stond zelfs al op Burgerama, het festival van Burger Records. Deze zomer vertoeven deze nomaden in Europa, als ik eerlijk moet zijn zal ik ze zoveel mogelijk proberen te zien.
Audacity speelt op dezelfde dag als ons en we staan zeker met ons 4 op de eerste rij. Audacity is een van de boegbeelden van het fantastische Burger Records (wiet, bier, sleazy vertier). En wie weet kunnen we achteraf nog de stad verkennen, muziek spelen doen we vooral om gelijke zielen te leren kennen en samen een leuke tijd te hebben. Die filosofie vind je ook terug in de muziek van Audacity.
Natural Child werd verkozen door 3voor12 als één van de top acts op SXSW dit jaar. De band staat vooral bekend voor zijn sterke live reputatie, ik probeer zeker hun show mee te pikken. Natural Child, of hoe blues zou moeten klinken anno 2014.
Een andere tip: Traams. Strakke drums, vloeiende bas en onvoorspelbare gitaren, bij momenten een beetje een jaren’80 feel maar toch veel hooks en plotse wendingen houden hun nummers spannend. Het belangrijkste: Traams sounds like a party!
Nummer tien is voor Kadavar met zijn zware, lome blues met melodische zang- en gitaarpartijen. Ik zag ze al eens in de Trix en ze konden mij toen zeker overtuigen. Ze zijn schatplichtig aan de bluesrock van Black Sabbath, wat veelal een goed teken is. De concerten van Kadavar zijn tevens ook een van de weinige plaatsen waar mannen met baarden van langer dan 6 maanden niet aangestaard worden alsof ze pas zijn ontsnapt uit de zoo. De pint in de rechterhand, een sigaret in de linker en headbangen maar.
30.000 MONKIES - http://30000monkies.bandcamp.com
Aidan Baker
Ambientnoise kunstenaar Aidan Baker brengt zoveel materiaal uit dat het bijna onmogelijk is om dat allemaal bij te houden. Gelukkig staat hij met een hoop projecten, waaronder Nadja, op Incubate als artist in residence. Handig om een overzicht te krijgen van waar hij zich dezer dagen mee bezig houdt. Een gokje over wat er allemaal van hem te zien zal zijn: shoegaze, doom, ambient en alles daartussen.
De New Yorkers van Krallice presenteren black metal zonder pose. Krallice rekent enkel op mokerdrums, gitaargeweld en de betere oerschreew om indruk te maken op het publiek. Ze spelen bovendien op dezelfde dag als ons, dus dat is zeker een extra reden om te komen! De vorige editie van Incubate overspoelden Aaron Dilloway zijn ex-bandgenoten van Wolf Eyes de Little Devil nog met hun smerige industrialnoise. Als de experimentele bezige bij in de buurt komt van de intensiteit die avond, wordt dit zeker de moeite.
SAMOWAR - http://https//www.facebook.com/Samowarmusic
Carter Tutti Void
En ik word vrolijk. James Pants zijn muziek gaat alle richtingen en stijlen uit maar toch word ik van elk nummer goed gezind. In zijn nummers zit een soort van energie+passie+optimisme. Die veelheid aan stijlen zorgt ervoor dat je nooit weet wat hij zal performen en hoe. Verrassingen zijn altijd leuk. Ik zag nog dat hij soms met Felix Kubin optreedt. Niet op Incubate denk ik, maar dat moet ook de moeite zijn.
Het Luxemburgse project Sun Glitters, sinds slechts vier jaar alter ego van Victor Ferreira, valt samen met mijn hartslag. Rustig pompt hij zich een weg naar wat toch wel de 'sun' moet zijn. Daarvoor wil ik al eens zoals Icarus mijn vleugels verbranden. Verwacht een zalige, zweverige elektronische trip waarbij Boards of Canada en Sohn zijn nooit ver weg zijn. Genieten! Hij ziet er uit als een houthakker maar klinkt zwoel als een ‘girl from ipanema’. Rodrigo Amarante brengt voor mij zomerse muziek ten top. Ingetogen met passie. Ik drink wijn en hou van iedereen. Zelfs al versta ik geen woord Portugees. Op dit niveau doet taal er niet toe.
THE TUBS - http://gnartapes.bandcamp.com/album/birds-dont-sink
I Drove a Tank maakt bizarre lyrics ('Monocle' is een reisverslagje!) en een beschikt over een perfecte baritonstem. Ze vinden van zichzelf dat ze rammelende muziek maken, maar dat klopt voor geen meter. Het debuut ‘Power Drowning’ van Audacity twijfelt magistraal tussen pop en hardcore. Watblieft? Jawel, luister naar ‘S.S Homo’ en snap wat ik bedoel: die reise durch die scheisse, melodieus verantwoord!
De Oostendse jongens van Alpha Whale maken muziek waar je high van wordt… ronduit geestesverruimende gitaarpsychedelica met een duister, bluesy accent. Als deze twee heren na hun optreden tegenkomt, wordt die kans trouwens nog stukken groter. Voor ons zijn ze helemaal vriend aan huis: Jonas en Bart spelen zichzelf in onze videoclip voor de song ‘Everyday I'm Wastin’’.
De drummer van de Teen Creeps speelt alsof Brian Molko hem ieder moment achterwaarts in de anus kan poken. Zanger Bert Vliegen heeft de stiel geleerd tijdens de stierenloop in Pamplona. Gitarist Joram, die zouden wij dan weer eens langs vanachter pakken. Wat een spetter. Samen maken ze aanstekelijke, energieke indiegitaarpopsongs, te genieten op hun net uitgebrachte ep’tje ‘Work it Out’.
LEOPARD SKULL - http://www.leopardskull.com
The Wytches
De almachtige geit mag mij op de eerste rij verwachten! Heel toevallig beval YouTube me enkele maanden geleden The Wytches aan. Voor mij was het er meteen knal op, ze hadden geen groeitijd nodig. Hun grungesound met een scheutje psychedelica en surf kan ik zeker wel smaken. Daarom ben ik heel erg benieuwd naar hun debuutalbum, 'Annabel Dream Reader' en hun liveperformance.
Ik ken de band Holy Wave nog niet goed, maar ik ben benieuwd wat ze gaan brengen op Incubate. Hun zweverige, surfy popsongs spreken me gegarandeerd aan, maar af en toe mis ik in de singles iets van climax/afwisseling. Hopelijk brengen ze live hun nummers toch iets rauwer. Maar het feit dat de mensen van Holy Wave reverbverslaafd zijn maakt me wel gelukkig. Ook het orgel maakt me gelukkig, het fleurt en vult het geheel mooi op.
The GLÜCKS - https://soundcloud.com/theglucks
Moon Duo
Goat brengt een soundtrack voor onze aarzelende vlucht uit de alledaagse realiteit. Ritmisch pompende vellen, groovy baslijnen, melodieën overgoten met een 70’s wahwah effect en een betoverende zang maakt van deze band een betovering. Door naar hen te luisteren en open te staan voor hun unieke sound, neem je deel en dompel je jezelf onder in hun irreële bewustzijn en ga je zelf deel uitmaken van die betovering.
Cosmic Dead zijn dan weer onze gids en voorganger geweest in een aantal trips, zowel in het hoofd als doorheen het centrum van de wereld. We hebben nog nooit een snellere of meer intense ruimtereis gemaakt dan onder de invloed van Cosmic Dead.