Onheilspellend gerucht over het do-it-yourself festival Incubate: hometown Tilburg zou het cultureel erg straffe initiatief niet erg van harte nemen en de organisatoren ervaren meer tegenwind dan hulp. Er wordt dus gekeken om alles naar Amsterdam te verhuizen, wat bereikbaarheid, overzichtelijkheid en de unieke sfeer allicht niet helemaal ten goede zal komen. Maar zover is het nu gelukkig nog niet. Meer zelfs, in 2012 lijkt het multidisciplinair kunstenfestival nog meer megalomane vormen aan te nemen dan voordien. Probeer maar eens een overzicht te krijgen wanneer al een kleine 300 artiesten, verspreid over zeven dagen bevestigd hebben! Vandaar dat enkele muzikanten die er zelf optreden (in verschillende specifieke genres) wat tips geven van andere acts die zeker de moeite zijn.
Ravage! Ravage! (elektrowave) - vrij 14/9 - http://www.ravageravage.com
Iceage (za 15/9) - Gitaarmuziek is stomvervelend als het niet urgent is. Eigenlijk alle muziek, maar vooral gitaarmuziek. Je moet er minstens zin door krijgen om zelf ook een gitaar op te pakken en een band te beginnen. Die zin krijg ik door Iceage. En je even wanen in de vroege jaren '80, da's ook fijn. Al is dat waarschijnlijk een heel persoonlijke fetisj.
Maria & The Mirrors (za 15/9) - Laat ik mijn verleden als platenzaakmedewerker (van het soort dat een tic heeft om nieuwe bands met oude te vergelijken) afstoffen: "M.I.A. die samen met Alec Empire een nachtje in een Oost-Europees zwembad is gegooid, mèt een Siouxsie & The Banshees plaat en een steeds vastlopende laptop, maar zònder slaap." Zo klinkt Maria & The Mirrors. Als ze live ook zo paranoïde overkomen, kon het wel eens een feestje worden. Een feestje voor mensen die niet van feestjes houden, dan.
Frietboer (noisy hiphop) - woe 12/9 - http://www.frietboerism.nl
Yann Tiersen (za 15/9) - Ook de Franse componist brengt de nodige herinneringen met zich mee. Ja sorry, deze man heeft meer gemaakt dan de soundtrack van ‘Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain’. Veel mensen hebben dat niet door, maar die soundtrack heeft natuurlijk wel grote indruk gemaakt. Een optreden van hem lijkt mij een zelfde indruk te hebben op het publiek als Spinvis: een bijzondere sfeerervaring met voortdurende afwisseling van instrumenten en een hoog doe-het-zelfkarakter. Zijn muziek straalt naar mijn mening ook veel levens-energie uit.
Krampfhaft (vrij 14/9) - Ik moet in eerste instantie denken aan de tijd dat MySpace nog 1 van de grootste muziekbronnen op het internet was. Ik hoorde hem daar voor het eerst, met zijn moeilijke synthesizers, glitches en beats. De landgenoot klinkt een beetje als Aphex Twin met zijn hyperkinetische laptopkunsten, alleen legt Kramphaft meer nadruk op de melodie. Volgens mij gaat hij de desbetreffende tent op Incubate afbreken.
Eigenheimer (woe 12/9) - Mijn nieuwe album ‘Freemoo’ is vrijwel geheel geïnspireerd door deze man. Eigenheimer is ook uit Nederland en fervent fan van enigszins valse melodieën die samenkomen met hoekige drumcomputerbeats. Toch is zijn muziek is veelal relaxed en soothing. Ik verwacht daarentegen dat hij op het podium meer ritmisch werk zal brengen.
Ortega (doommetal) - za 15/9 - http://www.ortegaband.bandcamp.com
Ortega
Mogwai (za 15/9) - Mogwai heeft door de jaren heen de term ‘postrock’ weten te overstijgen door met elke release de luisteraar weer weten te verrassen. Waar ze in het begin bekend waren om hun lange soundscapes en uitbarstingen van gitaargeweld is er nu meer elektronica terug te horen. Vooral op het album ‘Hardcore Will Never Die, but You Will’ is dat duidelijk te horen. het is voor mij alweer een aantal jaren geleden dat ik ze live heb gezien maar ik weet zeker dat ik weer net zo hard wordt overdonderd als de laatste keer.
Ramesses (vrij 14/9) - Dit is een UK doomtrio waarvan tweederde van Electric Wizard afstamt en eentje van Lord of Putrefaction! Need I say More? DOOM! Voor liefhebbers van Electric Wizard(duh), Unearthly Trance, Winter, Sleep etc. is dit een niet te missen fenomeen met legendarische leden uit de scene. Noise met een psychedelische, allesvernietigende wall of sound. Zien!
Ides of Gemini (za 15/9) - Vorig jaar heb ik toevallig het debuut ‘The Disruption Writ’ op cassette gekregen. Dit trio uit Los Angeles met Sera Timms (Black Math Horseman) op zang maakt duistere ambient/doomrock. Onlangs is hun debuutplaat ‘Constantinople’ via Neurot Recordings (het label van Neurosis) en Sige Records uitgebracht. Het is moeilijk om het geluid te beschrijven: iets dromerigs, zinderend en de verbeelding prikkend, tussen postrock en doom in. Vanzelfsprekend met heel veel gitaarlandschappen en lange drones, maar ook met ijle, vrouwelijke zangfrasen. Als je een liefhebber bent van bands zoals Subrosa, Zola Jesus en Chelsea Wolfe dan mag je dit zeker niet missen.
New Bleeders (noiserock) - za 15/9 - http://www.newbleeders.com
New Bleeders
A Winged Victory for the Sullen (do 13/9) - Altijd heb ik al een zwak gehad voor melancholie. Een van de spilfiguren van dit instrumentale ensemble is Dustin O’Halloran. Deze man heeft met zijn solo-werk het gejaagde in mijn dagelijkse leven regelmatig even op pauze weten te zetten. Bij AWVFTS wordt hij bijgestaan door een voor mij onbekend schare mensen maar het is er enkel mooier op geworden. Piano, strijkers, een laagje ambient,…zalig. De hoop die erin schuilt en vergetelheid des dingen die komt bovendrijven bij het beluisteren van deze prachtige muziek maken het voor mij een evidente keuze om me hierin te laten onderdompelen en heel even tijdloos te genieten.
Busdriver (vrij 14/9) - Hiphop met de grote H van humor. Althans voor mij toch. Smijt daarbovenop nog eens een buitenaards verbaal talent en een dikke vette knipoog naar klassieke en popmuziek en je krijgt kwaliteit mijnheer. ‘s Mans teksten vliegen met momenten tegen lichtsnelheid om je oren. Wat de experimentele hiphopper uit L.A. allemaal bij elkaar brabbelt is niet te volgen maar de flow is heerlijk. Komt daar nog eens bij dat hij wel eens een poppy zangdeuntje laat horen. Een gevarieerde boel dus met ten allen tijden het oor op scherp. Ik ken dit fenomeen nog niet lang maar hij is naar het schijnt al sinds z’n negende aan het knutselen met woorden en beats. Kijken is geloven naar het schijnt.
Andy Stott (vrij 14/9) - Deze man was voor mij een volstrekt onbekende tot ik onlangs een artikel over hem las. Techno is altijd al een beetje de ver van mijn bed show geweest maar wat hij brengt met zen laatste worp spreekt me ten zeerste aan. Het tempo ligt wat trager dan gewoonlijk in dit genre en misschien daarom dat de vele lagen over en onder de beat me zo een gelaten gevoel geven. Een beetje bevreemdend, een beetje doped-up, een beetje weird maar vooral heel sfeervol. Benieuwd hoe dit op volume uit de boksen komt gedropen.
Neon Rainbows (noisepop) - vrij 14/9 - http://www.neonrainbows.bandcamp.com
Neon Rainbows
Charles Hayward (za 15/9) - Charles Hayward heft zo’n onwaarschijnlijke lijst mijlpalen in zijn muzikale carriere (The Heat, Crass, Gong), dat ik niet veel meer kan zeggen dan “hij is een heuse drumlegende”. Ik had de eer met hem te spleen in een Damo Suzuki sessie waarbij ik baste. Zijn enige advies voor mijn vrees voor onze discrepantie in techniek en kunnen was: “Hou de bas stabiel. Ik zal rond je basriff spelen en ik mag er misschien zelfs ver van afwijken, maar op een bepaald punt kom ik altijd terug.” Deze fabuleuze instrumentalist geeft zich helemaal over aan het maken van muziek en heeft daarbij het entourage van een band zelfs niet nodig, wanneer hij solo op podium staat. Hij drumt en zingt gewoon, omgeven door vage visuals en lichte accenten van elektronische ambientmuziek. Echt een plezier om te beleven.
Wolvon (za 15/9) - Dit gezelschap stamt af uit Groningen en is een van de meest actieve bands van Nederland die ik ken. Echt elk van de groepsleden is waanzinnig gepassioneerd door het muziekgenre dat ze brengen en organiseert concerten voor (inter)nationale bands binnen hun sector. Hun muziek is een wervelwind van melodische energie waarbij momenten van ongehinderde noise je dwingen tot beweging, gitaarnoise op zijn best! De band speelt vaak voor zijn eigen podium en het is een plezier om hen bezig te zien. Hun laatste tour in de Balkan en hun 7” debuut is erg goed ontvangen, net zoals ik verwachtte.
Blood Beach (di 11/9) - Blood Beach is een totaal nieuwe band voor me en trok mijn aandacht omdat een aantal vrienden, los van elkaar, me aanspoorden hen te luisteren. De indie gitaarband uit Amerika heeft schitterende melodieën en verweeft die vaak met spookachtige geluiden van een theremin. Hun geluid doet me denken aan een boel groezelige garagebands waar ik in de jaren ’90 naar luisterde zoals Guided by Voices, Pavement en Sebadoh. Ik vind dat ze rocken en ik ben erg benieuwd hoe dat live overkomt.
Cactus Truck (freejazz) - vrij 14/9 - http://www.cactustruck.com
Cactus Truck - foto: Mark Rietveld
Evans/Fernandez/Gustafsson (za 15/9) - Deze drie heren zijn waanzinnig sterke muzikanten: Peter Evans op trompet (rechtstreeks uit de New York avantgarde scene), de erg lyrische Agustí Fernández uit Spanje op piano en de Zweedse Mats Gustafsson op sax.Ik heb ze nog nooit in deze bezetting gehoord, maar ik ben zeker dat het niet kan tegenvallen. Ik heb het plezier gehad deze drie grootheden in veel verschillende groepen te kunnen bewonderen. Gustafsson heeft zelfs samengespeeld in een van de experimentele projecten van de indie noiseband Sonic Youth. Ze spelen altijd met volledige overgave en toewijding. Garantie voor een indrukwekkend stukje improvisatiejazz vol beweging.
Bill Orcut (woe 12/9) - De Amerikaan Bill Orcut blinkt uit in ruw akoestisch gitaarspel. Ik zag hem live op het All Ears festival in Oslo, Januari 2012. Orcut heeft een felle, bijna agressieve sound op zijn gitaar. Je kan de gedwongenheid in zijn spel voelen en het is vaak onberekenbaar en erg ongemakkelijk om naar hem te kijken en luisteren. Dat apprecieer ik echt: hij grijpt je echt bij de nek.
Sabir Mateen (ma 10/9) - Mateen, ook een Amerikaan, is een gepasionneerde instrumentalist die muziek altijd pusht tot de grenzen van expressie en creativiteit. Afstammend uit de scene in de 70’s, is hij een van de weinige jazzmuzikanten in de USA die het heeft uitgehouden in verschrikkelijke kapitalistische condities en heeft zo zijn leven kunnen toewijden aan zijn kunst. Sabir is de echte stuff, een inspiratie voor alle saxofonisten die in de erg brede en verbreide freejazzscene werken. En ook belangrijk: hij aarzelt niet om zijn instrument even opzij te leggen en klarinet, fluit of zelfs percussie ter hand te nemen in zijn onvoorspelbare, wervelende shows.
Toxic Shock (hardcore) - vrij 14/9 - http://www.toxicshock.bandcamp.com
Toxic Shock
Richard Buckner (vrij 14/9) - De groezelige, Amerikaanse Richard Buckner is een goed bewaard geheim, een musician's musician, fantastische singer-songwriter die veel bekender zou moeten zijn. Zijn donker (alt-)country/americana wordt o.a. door Bon Iver als grote invloed genoemd. Pitchfork is één van de belangrijke sites die vol lof over hem schrijft en toch vertaalt dat zich niet in grotere bekendheid. Jammer want Buckners doorrookte, intieme muziek is uniek en verdient absoluut een groter publiek.
Napalm Death (Ma 10/9) - Het betreft hier een Engels grindinstituut dat als sinds de jaren '80 de concurrentie omverblaast. De laatste platen zijn stuk voor stuk goed. In het verleden zijn er uitstappen naar deathmetal en industrial geweest, maar sinds ‘Leaders Not Followers’ is hun oude liefde voor grindcore terug van eigenlijk nooit echt helemaal weggeweest. Snel, sneller, snelst, luid, luider, luidst! En ze hebben met Mark 'Barney' Greenway een fantastische frontman in de gelederen.
Doug Paisley (zo 16/9) - Volgens Rolling Stone was zijn plaat ‘Constant Companion’ één van de beste singer-songwriter platen van 2010. Zijn duet met Feist 'Don't Make me Wait' roept herinneringen op aan Gram Parsons en Emmylou Harris. Straffe meneer, de Canadees Doug Paisley, nog niet zo bekend als Ryan Adams of Bonnie Prince Billy. Zeker het uitchecken waard. Normaal ging de man in september ook in Trix in Antwerpen spelen, maar hij gaat de support van Bon Iver doen. Incubate biedt dus de kans …!
JC Thomaz and the Missing Slippers (bluesrock) - zo 16/9 - http://www.jcthomaz.com
JC Thomaz and the Missing Slippers
Reigning Sound (zo 16/9) - Greg Oblivian is mijn held, yeyyyy! Ik haat het als Greg te poppy gaat, maar f…, hij kan ermee weg. De kerel heeft gewoon teveel soul. Greg ga je niet zien, je sluit je ogen en begint te bewegen, botste tegen mensen aan. Eerst haten die je, maar later beginnen ze net hetzelfde te doen.
Maria and the Mirrors (za 15/9) - Deze band gooit waarschijnlijk de hallucinerende drug 2cb in zijn koffie in plaats van suiker. Het kan erg vervelend zijn ernaar te luisteren, maar het proces herhalen kan je doen verbazen en verdwazen alsof er zelf 2cb in je koffie zit. Charles Manson zijn ziel heeft een gastheer gevonden en dwingt die Sister Sledge outfits aan te trekken: hij sticht een nieuwe sekte op de dansvloer.
Buzzcocks (zo 16/9) - Als je deze punkers niet kent, steekt er een gezwel in je hersenpan. Als je deze punkers wel kent, steekt er inmiddels misschien ook al wel een gezwel in je hersenpan. Ga ze zien als je tot vier kan tellen, of vergeet gewoon de vier. Indien zo, is je hoofd na 1, 2, 3 waarschijnlijk al ja aan het schudden en wordt dit bevestigd gedurende de hele show. Als je toch nog tot vier kan tellen en je hoofd is niet aan het schudden, steekt er waarschijnlijk een gezwel in je hersenpan.
Sascha Roth – Worm - http://www.worm.org
Conan (za 15/9) - Conan's 2012 langspeler 'Monnos' laat absoluut niks nieuws horen, maar behoort tot de meest overtuigende Britse doom/sludge die ik sinds 'Dopethrone' en het te vroeg ter ziele gegane Iron Monkey heb gehoord.
The Men (zo 16/9) - De eerste twee langspelers van dit viertal behoren tot het spannendste wat de altijd voor verrassingen garant staande scene in Brooklyn de laatste twee jaar voort bracht. 'Immaculada' en 'Leave Home' staan bol van moedige schakels tussen noise, punkrock, psych, sludge, roestige black metal en meer. Het concert dat ik eind 2011 mocht bijwonen stelde wat teleur; de band speelde enkel uptempo punkrock zoals die te terug te vinden is op 'Open Your Heart' (2012). Of ze in Tilburg het weer bij (zeer solide en bezielde) punkrock laten of meer zullen riskeren…? Gitarist Ben Greenberg speelt overigens ook in Zs en Pygmy Shrews, eveneens geweldige bands die niet onder doen voor The Men. Greenberg's soloproject The Hubble is ook op Incubate te bewonderen.
Caspar Brötzmann Massaker (zo 16/9) - Dit Duitse avantgarde noisetrio heb ik gemist op Roadburn dus volgt nu de herkansing. De zoon van blaasbalg Peter wordt gelauwerd om het mooie gebruik van dissonantie in zijn unieke gitaarspel. De Incubate-site goochelt met een mengeling van freejazz en metal … gewaagd. Maar het is toch een goede zet ze op de affiche te plaatsen met acts als Nurse With Wound.
