Bij Motives for Jazz zijn ze duidelijk dol op Barry Guy. De voorbije jaren mocht de Engelse contrabassist al veelvuldig concerteren in de Limburgse regio en op 22 januari mag hij in CC Maasmechelen het Hexen Trio komen voorstellen, een nieuw project in samenwerking met de Zwitserse drummer/percussionist Lucas Niggli en de Canadese pianist Paul Plimley.
Na eerdere concerten met Fred Van Hove en Wilbert de Joode, Agustí Fernández en Ramón López en het geweldige Tarfala met Mats Gustafsson en Raymond Strid, betekent dit concert van Hexen Trio voor Barry Guy al de vierde passage in CC Maasmechelen in drie jaar tijd. Even verderop, in het Hasseltse Kunstencentrum België, is de 64-jarige bassist eveneens een graag geziene gast, getuige zijn concerten met Evan Parker (in trio met Paul Lytton en als lid van Parkers Electro-Acoustic Ensemble) en opnieuw Tarfala, waarvan de liveopname eerder dit jaar verscheen in een prachtige vinyleditie op het Litouwse label NoBusiness. Guy komt daarmee zowat even vaak bij de Limburgse cultuurhuizen over de vloer als de gemiddelde abonnee, maar geen mens die daarover klaagt.
De Engelsman begeestert en intrigeert namelijk keer op keer, niet in het minst door zijn fabelachtige techniek die hij perfectioneerde in uiteenlopende contexten. In de eerste plaats natuurlijk met zijn London Jazz Composers Orchestra, waarmee hij al vroeg in de jaren zeventig vrije improvisatie koppelde aan avant-gardistische composities, maar parallel met deze activiteiten fungeerde hij meer dan twintig jaar lang als eerste contrabassist in bekende klassieke ensembles, zoals The Academy of Ancient Music onder leiding van Christopher Hogwood, waarmee hij werken van o.a. Mozart, Beethoven en Carl Maria von Weber uitvoerde en opnam. Waar die klassieke bagage door de meeste musici als een belemmering wordt ervaren bij het (vrij) improviseren, gebruikt Barry Guy ze uitsluitend in zijn voordeel. In zijn soms erg radicale improvisaties, waarin mallets, brushes en andere (drum)stokken wel eens een hoofdrol spelen, passeert bijvoorbeeld steeds ook het hele gamma aan klassieke streektechnieken, wat zijn improviseerstijl niet alleen spectaculair maar ook veelzijdig en flexibel maakt. Guy is met andere woorden gewapend voor elke muzikale uitdaging, ongeacht hij met de krachtpatsers van The Thing speelt, in duo improviseert met een stemkunstenares of zich samen met zijn vrouw, violiste Maya Homburger, op het barokrepertoire stort.
Een veelbeproefd recept voor Guy, en dan vooral de voorbije jaren, is het pianotrio met bas en drums. Tot midden jaren negentig had de contrabassist (met uitzondering van het trio van Howard Riley in de jaren zestig en zeventig) opvallend weinig opnames gemaakt in deze bezetting maar op dat vlak zette hij ongeveer 15 jaar geleden een inhaalbeweging in. Vooral Marilyn Crispell lijkt daar een opvallende rol in te hebben gespeeld. Nadat ze samen met Guy en drummer Gerry Hemingway in 1993 het album ‘Cascades’ had opgenomen, dook de pianiste namelijk plots op op releases van de trio’s Parker/Guy/Lytton en Guy/Gustafsson/Strid (later omgedoopt tot Tarfala). Daaruit vloeiden vervolgens twee pianotrioplaten voort met Guy, Crispell en Lytton, een trend die zich doorzette met de albums ‘Aurora’ en ‘Morning Glory’ (met pianist Agustí Fernández en drummer Ramón López) en ‘Brainforest’, met pianist Jacques Demierre en drummer Lucas Niggli. Die laatste keert nu terug in het Hexen Trio, alweer een project in de bezetting piano/bas/drums.
Niggli, geboren in 1968, is een pak jonger dan zijn Engelse collega maar kan toch bogen op een indrukwekkend curriculum, te beginnen bij het trio Steamboat Switzerland. Deze avant-core band (zoals ze het zelf noemen) werd opgericht in 1995 en telt naast Niggli ook Dominik Blum en Marino Pliakas (Full Blast) in zijn rangen. De freaky en donkere, soms bijna industrialmuziek van Steamboat Switzerland is in geen enkel opzicht te vergelijken met Niggli’s tweede belangrijke project, Zoom, een hedendaags jazzensemble dat momenteel aan zijn derde incarnatie toe is en reeds zes albums afleverde voor Intakt Records. Dat toch niet onbelangrijke label, bracht de voorbije jaren nog ander werk van hem uit, zoals een plaat in trio met Michel Godard en Luciano Biondini, een album van zijn Drum Quartett en een improvisatieduet met de Chinese Xu Fengxia. Binnenkort kan daar een album met Hexen Trio aan worden toegevoegd want Intakt plant een release voor dit ensemble ergens in 2012.
Het derde lid van het Hexen Trio is Paul Plimley, eveneens een oude bekende van Barry Guy. Deze Canadese pianist nam eind jaren negentig nog samen met de bassist het album ‘Sensology’ op, dat verscheen op Maya Recordings, maar in recentere tijden is Plimley wat op de achtergrond verzeild. Nochtans heeft de man samenwerkingen op zijn naam met musici als Joe McPhee, Derek Bailey, Andrew Cyrille en vele anderen. Zijn aanwezigheid in dit nieuwe trio kan dan ook worden beschouwd als een soort comeback op het internationale toneel. Een comeback en een debuut samen als in een package deal, gekker moet het niet worden.
