Elk jaar komen de moderne heidenen van de metalwereld samen om hun met folk doorspekte deuntjes aan de wereld te presenteren. Naast het al bekende Paganfest bestaat er ook Heidenfest, dat zich toch meer focust op iets steviger bands, die echter evengoed een feestje kunnen bouwen. Veel aandacht voor jonge band deze keer, die Antwerpen opnieuw zullen omvormen tot een wilde polka die geen weerga kent.
De aftrap is voor het Ijslandse Skalmöld dat nog maar net het debuut 'Baldur' uitbracht. Deze heren hebben het zich niet makkelijk gemaakt door niet alleen behoorlijk uitgerokken songs te brengen, maar tevens door genrevreemde instrumenten als hobo's te introduceren. Het gebruik van hun eigen taal draagt wel bij tot de authenticiteit van het geheel. Het wordt dus afwachten wat dit combo live teweeg brengt.
Trollfest is al iets bekender, veelal omwille van hun feestmentaliteit. Dat de meeste (zo niet alle) songs gaan over bovenmatige alcoholconsumptie en doorgaan tot de vroege uurtjes, doet allicht vermoeden dat het er niet te serieus aan toe mag gaan, maar achter het jolige gehalte staan een paar degelijke muzikanten die een zaal makkelijk in beweging krijgen.
Rasecht paganistisch wordt het dankzij het Russische Arkona. Niet alleen is de band gezegend met een bijzonder overtuigende frontvrouw, die zowel onmenselijk kan brullen als poeslief zingen, ook de Slavische volksaard zit in elke porie van de muziek vervat. Dat maakt Arkona voor West-Europa erg exotisch, maar dat zou niets betekenen indien de nummers niet konden overtuigen, wat ze gelukkig zonder enige moeite doen. Dat dankzij albums als 'Goi, Rode Goi!' en 'Slovo' de groep stilaan groter en groter wordt, is de kers op de taart.
Afwisseling zit deze keer ingebakken in Heidenfest, want na Arkona is het de beurt aan de Schotse piraten van Alestorm. Wie deze heren live aan het werk heeft gezien, weet dat zij garant staan voor uit de bol gaan op heerlijk nonsensicale edoch muzikaal pakkende songs. Hoewel hun concept schatplichtig is aan Running Wild, staat het buiten kijf dat Alestorm ondertussen een geheel eigen kijk op de zaken heeft en simpelweg beschikt over aanstekelijke nummers.
Voor heuse strijdliederen mag het Finse Turisas zorgen. De band is haast de belichaming van het woord 'episch' en dat is live niet anders. Hun laatste wapenfeit 'Stand Up and Fight' mag dan al gebalder zijn, dat kan enkel pakkender overkomen in een zaal waar volop wordt meegezongen of -gebruld. Het leidt geen twijfel dat de handjes massaal in de lucht zullen gaan tijdens songs als 'Battle Metal' of 'Stand Up and Fight' en zo hoort het ook.
Ondertussen is Finntroll een gevestigde waarde en mogen zij deze editie van Heidenfest afsluiten. De lollige folkinvloeden mogen de laatste jaren wat naar de achtergrond verdrongen zijn, de nummers staan sterker dan ooit en deze combinatie van folk en splijtende black metal gaat recht voor de slagader. Frontman Vreth is enorm gegroeid op een podium en de overgave waarmee deze - alweer - Finse bostrollen een publiek inpakken, is een waar spektakel. Finntroll moet het misschien minder hebben van een traditioneel instrumentarium, maar heeft de sterke songs om dat naadloos te omzeilen en te overwinnen.
Voor elk wat wils binnen de huidige folkmetalscène dus, en de afwisseling tussen brutaal beuken en frivool dansen zal de hele avond voorbij laten vliegen alsof er geen morgen aankomt. De dansschoenen mogen nu al uit de kast gehaald worden.
