Voor de tweede keer organiseert het Belgische cassettelabel Sloow Tapes in samenwerking met Kunstencentrum België en de Hasseltse kunstvereniging CIAP het Graag Traag Festival. Ook deze keer biedt de affiche heel wat lekkers voor fans van psychedelica, drones, folk, minimalisme en puur geluidsexperiment. Uniek deze editie is dat het muzikale gedeelte aangevuld is met een heuse expo rond muzikant, kunstenaar, wereldreiziger en schrijver Angus MacLise.
Expo DREAMWEAPON: "The Art and Life of Angus MacLise 1938-1979"
Angus MacLise dankt zijn naambekendheid misschien nog het meest aan het feit dat hij zo'n beetje de 'Pete Best van de Velvet Underground' wordt genoemd. Voor de goede verstaander: Pete Best was ooit nog drummer bij The Beatles. MacLise was in een protofase van VU de percussionist van dienst en ging Maureen Tucker vooraf. Tegen dat de band echter begon met opnames te maken was MacLise al verdwenen, ontevreden met de 'commerciële' koers die de band volgens hem koos. Een invalbeurt later in de geschiedenis van de band toen Lou Reed door ziekte even moest afhaken, deed hem van gedacht veranderen maar om onduidelijke redenen (sommigen speculeren dat Lou Reed niet wou dat hij permanent terugkeerde) bleef de breuk definitief. MacLise alleen omwille van deze reden herinneren, doet hem echter zwaar oneer aan. Hij maakte in de vroege jaren '60 deel uit van La Monte Young's Theater of Eternal Music (waartoe ook figuren als John Cale, Jon Hassell en Tony Conrad behoorden), was betrokken in de Fluxus-beweging en liet zich zwaar inspireren door oosterse muziek en filosofie. Hij gebruikte al deze elementen en ervaringen om composities te schrijven waarin hij zowel poëzie, spoken word, percussieve experimenten, als minimalistische drones verwerkte. Samenwerkingen waren er onder meer samen met Tony Conrad, John Cale (waarmee hij ooit nog een appartement deelde) en La Monte Young. MacLise, die na omzwervingen in Nepal resideerde, stierf in 1979 op slechts 41-jarige leeftijd ten gevolge van hypoglycemie en tuberculose en veel van zijn opnames bleven tot lang na zijn dood onuitgegeven. Pas de laatste decennia krijgt de man stilaan de erkenning die hij veel eerder al verdiende en wordt werk van hem gaandeweg uitgegeven. De heren van Coil bijvoorbeeld, zelf een zeer invloedrijke en toonaangevende experimentele band, verklaarden zwaar beïnvloed te zijn door het werk van MacLise, zowel muzikaal als tekstueel. Door de weduwe van Angus MacLise is een koffer met onuitgegeven muziekopnames, poëzie, foto's en andere memorabilia vrijgegeven wat aanleiding gaf tot en tevens de de kern vormt van deze expositie.
Verwante zielen en tijdsgenoten
Op het festival staat alvast een duo geprogrammeerd dat een rechtstreekse historische band heeft met Angus MacLise. Violist Tony Conrad maakte samen met MacLise deel uit van het eerder vermelde Theater of Eternal Music en werkte ook later nog meet hem samen. Tony Conrad is zowel geluids- als beeldkunstenaar, violist en experimenteel filmmaker. Zijn zwaar minimalistische vioolconcerten en albums zijn lange hypnotiserende zoektochten naar het trancegevoel bij zichzelf en bij zijn luisteraars. Bekend is ook Conrad's samenwerking met het Duitse krautrockcollectief Faust dat dateert uit 1972 en 'Outside The Dream Syndicate' als titel draagt. 'The Dream Syndicate' was trouwens een bijnaam voor het 'Theater of Eternal Music'. Generatiegenoot Charlemagne Palestine is een muzikant/componist die vaak in het hokje wordt ondergebracht met generatiegenoten als Philip Glass, Terry Riley, Phill Niblock, en Steve Reich. Zijn werken, lange stukken op piano of klavier of zang, zijn vaak nogal ritualistisch van aard. Palestine en Conrad kennen mekaar al zeer lang maar pas in 2005 werkten ze effectief nog eens samen nadat ze mekaar meer dan dertig jaar niet meer hadden gezien, laat staan dan dat ze het met mekaar nog over muziek hadden gehad. Een spontane jamsessie vond plaats toen Tony Conrad enkele dagen in Brussel verbleef (waar Charlemagne Palestine woont, nvdr) en het 'klikte' vrijwel onmiddellijk zo goed dat de reünie spontaan resulteerde in een bescheiden tour en een release op het Belgische Sub Rosa label. Palestines ontroerde antwoord op de vraag waarom hij en Conrad na zo'n lange tijd magisch konden samenspelen was een simpel: 'I have no Idea! ! ! !' Deze zeventigers tezamen op een podium kunnen meemaken is dan ook een niet alledaags fenomeen, om het zachtjes uit te drukken.
Ook een generatiegenote en kennis van Angus MacLise is Louise Landes Levi. Samen met MacLise en Terry Riley speelde ze in het begin van de jaren '60 in Floating Lotus Magic Opera Company, een gezelschap bestaande uit zowel muzikanten, acteurs, schilders als dansers. Ze studeerde Indiase muziek (sarangi) bij Indiase muziekmeesters, schrijft poëzie en muzikaal combineert ze spoken word met oosters getinte muziek.
Gitaar: folk, psychedelica en avontuur
Onder de naam Charalambides maken Tom en Christina Carter reeds van in de vroege jaren '90 dromerige psychedelica. Met behulp van hoofdzakelijk zang en gitaren combineren ze elementen van folk en blues met lange instrumentale passages waar voldoende ruimte is voor geluidsexperiment.Dat resulteerde in een resem prachtige releases waaraan het label Kranky haar status toch deels mag danken. Concerten van dit duo (soms uitgebreid tot een trio maar het (ondertussen ex-)koppel vormt de basis) bezitten steeds een zekere intensiteit, ook al wordt de sfeer soms introspectief.
Fans van het betere fingerpicking-gitaarwerk mogen zeker de passage van Steve Gunn niet missen. Gunn is een zeer getalenteerde Amerikaanse gitarist die niet allen beschikt over een vlekkeloze speeltechniek, maar ook compositorisch sterk uit de hoek komt. Op het festival treedt hij aan met percussionist John Truscinski, waarmee hij een album uit heeft op het gereputeerde Three Lobed Recordings. Vanuit Ierland komt dan weer gitarist Cian Nugent die eveneens veel moet hebben geluisterd naar John Fahey, Robbie Basho en de Takoma-school, maar ook open staat voor totaal andere muziekgenres. Een knap en goed onthaald studiodebuut is net uit op het Amerikaanse VHF-records en onderscheidt zich van het peloton fingerpickers door zijn gitaarmijmeringen te combineren met klarinet, trompet en percussie. Bijzonder folky klinkt ook Ralph White die zichzelf begeleidt op banjo, accordeon, viool en kalimba. Naast folk zijn ook invloeden uit de blues en country in zijn zeer stemmige songs te horen Het geheel klinkt telkens heel organisch en natuurlijk. De Japanse gitarist Junzo Suzuki is een veelzijdige en daardoor onvoorspelbare muzikant. Hij durft zowel introspectieve rustige bluesy of folkgetinte tunes uit zijn gitaar tokkelen, al dan niet voorzien van zang, maar even goed gaat hij zwaar loos met wilde psychedelica.
Silvester Anfang II hoeft in onze contreien ondertussen weinig introductie. De band met Sloow Tapes bezieler Bart De Paepe in de rangen is ondertussen tot ver in het buitenland berucht voor hun meeslepende zwaar psychedelische jams. Op het festival zullen ze speciaal voor de gelegenheid en bij wijze van eerbetoon aan Angus MacLise de soundtrack verzorgen bij Ira Cohen's psychedelische filmparel Invasion of The Thunderbolt Pagoda waarvoor Angus MacLise de filmscore verzorgde.
Head of Wantastiquet is dan weer een soloproject van Paul Labrecque, de in Brussel verblijvende Amerikaan die onder meer met Sunburned Hand of the Man meespeelde. Hij maakt ook deel uit van The Beautiful Band waarin hij samenspeelt met onder meer Bram Devens (Ignatz). Solo klinkt hij bijzonder stemmig en ademen de songs, hoofdzakelijk met gitaren en banjo tot stand gekomen, een mooie, filmische sfeer uit. De ene keer klinkt het melancholisch, de andere keer is het dan weer weids en panoramisch en bekruipt de luisteraar een verlangen om onderweg te zijn.
Experiment
Moest het een paardenrace zijn in plaats van een muziekfestival, dan zou het niet gek zijn om geld in te zetten op het Franse trio dat opereert onder de nogal lugubere naam Tonton Macoute. Met behulp van allerlei instrumenten brouwen de heren bevreemdende cocktails waarbij de ingrediënten bestaan uit drones, geluidskunst, psychedelica en ook ritmische excursies. Een debuut-LP is net uit en belooft alvast het beste, onder meer door de variatie in klankkleur en aangewend instrumentarium.
Veel informatie over Gangalai & Gourabai is niet te vinden. Een filmpje op youtube leert dat het hier het illustere duo Benjamin Franklin (Buffle) en Christophe Piette betreft, twee heren die niet vies zijn van een stevige snuif experiment met een zwaar relativerende inslag. Quasi-naïeve keyboardmelodietjes, kinderliedjes, het betere chansonwerk, alles lijkt mogelijk bij dit duo.
City Hands tenslotte is het project van de Nederlander Manuel Padding. Met behulp van allerlei elektronica, gevonden geluid, prullaria en vervormde stemgeluiden maakt hij vreemd aanvoelende geluidsexperimenten die de ene keer troostend klinken, maar even goed het prut uit de oren doet suizen.
