Op 17 en 18 juni is de Antwerpse pianist Fred Van Hove te horen in een speciale kwartetformule met twee drummers. Een nieuwe zet in een carrière die sinds de jaren ’60 gevuld is met samenwerkingen van allerlei slag.
Wie bij de bekendste Belgische muzikale exportproducten meteen denkt aan dEUS, new beat of Technotronic heeft heel wat vaderlandse muzikale geschiedenis in te halen. Binnen hun sectoren wegen de ondertussen tot Amerikaan genaturaliseerde Toots Thielemans, de pas gestopte operazanger José Van Dam en dirigenten als Philippe Herreweghe, Paul Van Nevel en René Jacobs nog steeds zwaarder door.
In de jaren die volgden speelde Van Hove samen met o.a. Steve Lacy, Vinko Globokar, Lol Coxhill, Albert Mangelsdorf, Peter Kowald, Evan Parker, Barry Guy, Marc Charig, Tony Oxley, Gert-Jan Prins en Axel Dörner, maakte ruzie met de organisatoren van Jazz Middelheim en richtte de WIM (Werkgroep Improviserende Musici) op, waarmee hij het Free Music festival (nu Follow the Sound) uit de grond stampte. Vanaf 1970 trad Van Hove ook op als solist, een gedaante waarin zijn muzikaliteit – met de pianistieke finesse van een klassieke muzikant – het best tot uiting komt. Het bewijs daarvan en van het feit dat Van Hove nog lang niet uitgespeeld is, is te horen op het album ‘Journey’ dat in 2008 verscheen op Psi, het label van saxofonist Evan Parker.
Later op het jaar is Van Hove te horen op Jazz Middelheim, Follow the Sound, Konfrontationen (Oostenrijk), het Piano Festival in het Bimhuis (Amsterdam) en als orgelist in kerken in Razeburg en Barth (Duitsland). Dat hij vaker optreedt in het buitenland dan in België vindt hij niet zo vreemd. “Dat is altijd zo geweest: België is een klein landje en grotere landen hebben nu eenmaal meer mogelijkheden.” Dat hij nu in zijn thuisstad Antwerpen te horen kan zijn buiten het kader van een festival, maakt hem ook niet meteen sentimenteel. “Elk concert is speciaal omdat het altijd anders is. Voor mij telt niet zo de entourage maar hoe we dit concert aanpakken om er het beste van te maken. Een niet-gestemde piano is bijvoorbeeld echt een struikelblok, maar dat kom ik niet vaak meer tegen.” Dat gezegd zijnde, wil Van Hove toch opmerken dat hij veel waardering heeft voor de mensen achter het laagdrempelige CO Sint Andries, al vult hij meteen aan dat het plezier van het spelen voorop blijft staan: “Ik speel graag en dat telt.”
Een concert van Van Hove blijft de beste kans om hem met recent werk te horen. Zijn jongste album ‘Asynchronous’ (met Paul Dunmall, Paul Rogers en Paul Lytton) dateert van vorig jaar. Eveneens in 2010 was hij verschillende malen te horen met zijn B3B trio, waarvoor hij zich omringde met de bassisten Wilbert de Jode en Barry Guy. Het muzikale resultaat was, zelfs voor wie vertrouwd was met de kwaliteiten van de individuele musici, een revelatie. Toch staat er niet meteen een opname van het trio op stapel. “Ik heb het aangeboden, maar zonder resultaat. Met de Sabam award (Van Hove kreeg op Gent Jazz de Sabamprijs als gevestigde waarde in de jazz, KVM) wil ik wel een cd maken van één van de concerten. Dat kan er eventueel ook een van B3B worden.”
In Hasselt wordt het concert van Van Hove voorafgegaan door een set van het Deens-Amerikaans Noah Rosen Quartet met o.a. Alan Silva: de bassist die na een carrière bij Cecil Taylor, Sun Ra, Sunny Murray en Albert Ayler in de jaren ’90 zijn bas aan de kant schoof ten voordele van de synthesizer. Een duo-opname van pianist Rosen (die volgens Van Hove wel eens op de lijst voor het Free Music festival gestaan heeft, maar toen niet geselecteerd werd) en Silva is te vinden op YouTube.
