Van 25 augustus tot en met 29 augustus staat de elfde editie van de Brusselse feeërieën geprogrammeerd. Het concept is nog steeds hetzelfde: een sprookjesachtig kader creëren in het Warandepark dat geheel past bij de intimistische muziek die steeds gepogrammeerd wordt. Iedere avond draait rond een bepaald thema, waar minder bekende, doch uiterst getalenteerde groepen het beste van hun kunnen geven.
Beginnen doen de Amerikaan Sun Kil Moon en de in onze contreien bekendere Mauro Pawlowski, twee bijzonder sterke songwriters. Sun Kil Moon weet een zeldzame emotionele intensiteit in zijn muziek te verwerken en bracht met ‘Benji’ net zijn sterkste album tot op vandaag uit. Verwacht mid-tempo muziek met een prominente rol voor de saxofoon. Duizendpoot Pawlowksi van zijn kant zal onder de naam ‘Maurits Pauwels Groep’ eigen arrangementen van Nederlandstalig werk op de aanwezigen loslaten.
De tweede avond draait rond “troubadours met markante stemmen”. Myrthe Luyten en haar Astronaute openen de avond. Luyten is gezegend met een opmerkelijk lage stem en grossiert naar eigen zeggen in “akoestische geluiden, opmerkelijk geratel en vele hersenspinsels”. Ze brengt een oeuvre van warme songs, aangekleed met blazers, piano en steelguitar. Daarna volgt de folkische Olöf Arnalds een Ijslandse violiste/ gitariste/ klassiek geschoolde zangeres. Ze nam al werk op met landgenote Björk en durft al eens te verrassen met een cover van onder andere Bruce Springsteen of Bob Dylan. De avond wordt afgesloten door de Amerikaanse fiddle/ gitaar/ banjospeler Frank Fairfield, die door Jack White onlangs in de picture werd gezet: authentieke folkmuzikant.
Woensdagavond draait het geheel rond de combinatie van piano en stem. Bij de Britse Douglas Dare staat de stem centraal. Hij is de jongste aanwinst op het Erased Tapes label en wordt wel eens vergeleken met Perfume Genius, de tweede band van de avond. Mike Hadreas van Perfume Genius raakt met zijn indringende stem en piano tot in het diepste van de ziel. Vrolijk worden doet de luisteraar niet van de songs, die handelen over zijn geaardheid, porno, drugs en zelfmoordpogingen, maar zeker weten dat iedere aanwezige er des te harder door opgeslorpt zal worden
De voorlaatste avond draait rond droompop en repetitieve klanken. De in Sarajevo geboren, maar in Antwerpen wonende Mia Prce alias Miaux, opent hier de avond. Haar woordenloze liedjes worden omschreven als minimalistisch, melancholisch en tijdloos. Een debuutalbum zit er weldra aan te komen. Vervolgens neemt de Amerikaan Lonnie Holley het over. Met zijn 63 is hij eerder een laatbloeier, maar daarom niet minder getalenteerd. Wat hij precies zal brengen, is moeilijk te voorspellen. Zijn muziek en songteksten zijn volledig geïmproviseerd. Maar in de wetenschap dat hij vollop gesteund wordt door Deerhunter, Bill Callahan en Black Lips, mogen de verwachtingen hoog gespannen zijn. Float Fall van eigen bodem mag deze avond afsluiten. Met hun fluisterpopachtige indiemuziek, doorspekt met een klein beetje elektronica kan een absolute doorbraak niet lang meer op zich laten wachten. Zeker en vast iets voor fans van The XX.
Deze prachtige week wordt afgesloten met beats met een flinke dosis dub. Hiervoor stuurt het gereputeerde Hyperdub Copeland naar Brussel en komt ook Killing Sound afgezakt naar onze hoofdstad. Ze zijn één van de kerngroepen binnen het hoog aangeschreven Young Echo collectief uit Bristol en zullen ongetwijfeld een waardige afsluiter zijn voor alweer een schitterende editie van de feeërieën.
