Op 3 maart blazen enkele artiesten van Entr’acte verzamelen voor een labelnight in Les Ateliers Claus in Brussel: een even mooie als zeldzame kans om kennis te maken met de muzikanten van dit Britse platenhuis.
No-nonsense en praktisch, dat lijken de twee hoofdbekommernissen te zijn van grafisch vormgever en typograaf Allon Kaye, de man die het in 1999 door Julian Doyle en Jacques Beloeil opgerichte Entr'acte nu al jaren alleen leidt. De elektronische muziek en geluidskunst die hij uitbrengt wordt waterdicht verpakt in plastic en pvc met als enig “zichtbare verfraaiing” de typografie van de vaak bescheiden informatie, soms zelfs niet meer dan de naam van de artiest en de titel van de cd. De anonimiteit van deze verpakking geeft de releases een quasi wetenschappelijk apothekerkarakter. Dit medische aspect wordt nog versterkt door het feit dat de luisteraar, voor hij de cd in kwestie kan opzetten, de hermetisch gesloten verpakking dient open te snijden.
Enkele jaren geleden was Entr’acte reeds te gast op Belgische bodem met een labelnight in het KC Netwerk. Van de toen aanwezige muzikanten duiken er nu twee opnieuw op. De Duitser Michael Anacker (ook actief onder de naam Kallabris) is actief met electro-akoestische klanken, waarbij hij een zwak ontwikkelde voor alledaagse, quasi primitieve opnameapparatuur, gaande van het antwoordapparaat, en de dictafoon tot de gewone computer.
Venrooy is niet de enige die naar Brussel afzakt om haar nieuwe release voor te stellen. Ook het Brusselse hiphoptrio L.E.G. gebruikt de Entr’acte labelavond om nieuw werk voor te stellen. Hun ‘M.on.X’ verschijnt echter niet op cd, maar op cassette en staat vol met duistere, industriële en koud-elektronisch gekleurde beats en raps die meer gemeenschappelijk hebben met de donkere grootstadrealiteit dan met dansbaar beatvertier.
Higashi werkt solo onder de naam hamaYôko, in trioverband met Yokohama Zen Rocks en in duo met de violiste Agathe Max. Het is met deze laatste dat Higashi in Brussel te horen zal zijn. Een samenwerking tussen de twee dames was reeds te horen op hamaYôko’s ‘Retronica’ uit 2008. De abstracte klankwereld die ze daar oproepen, is mijlenver verwijderd van het meer toegankelijke geluid dat het tweetal liet horen bij een concert in de Q-O2 twee jaar geleden. De invloed van Max is daar zeker niet vreemd aan. Gewapend met een loopstation en een batterij effecten bouwt deze klassiek geschoolde violiste dichte en soms dreunende klankmuren op die omwille van de consonantie en de duidelijke metriek opvallend verteerbaar worden.
Toch bewandelt Agathe Max niet het cleane, geloopte strijkerspad van pakweg Julia Kent. Agathe Max schrikt er immers niet voor terug haar geluid grover van korrel te maken, waardoor haar viool bij momenten in industriële gedaante verschijnt, zoals duidelijk te horen is op haar eerste (en voorlopig enige) cd ‘This Silver String’.
Het duo-concert van Higashi en Max wordt, net als de andere optredens, eerder kort gehouden. Met optredens van 45 minuten wordt deze labelnight zo een ideale kans voor wie wil proeven van een bescheiden aanbod uit de rijke Entr’acte-stal.
