Het Zottegemse Dunk!festival bestaat sinds 2005 en is dit jaar aan zijn achtste editie toe. Wat begon als een veeleer bescheiden evenement voor de lokale basketbalclub, groeide in de loop der jaren uit tot een volwaardig driedaags festival met internationale allures. Tijdens het Paasweekend wordt de fuifzaal Bevegemse Vijvers opnieuw ondergedompeld in een verkwikkend bad van postrock in al zijn muzikale maten en vormen.
Vrijdag 6 april worden de feestelijkheden ingezet met twee kleppers van aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Uit de Verenigde Staten komen Pelican en This Will Destroy You overgewaaid, twee instrumentale woelwaters die geen zanger nodig hebben om indruk te maken. Pelican componeert zwalpende post-metal waar loodzware gitaarriffs en donderende drums de plak zwaaien. De indrukwekkende vierde langspeler ‘What We All Come to Need’ dateert alweer uit 2009; Dunk!festival mag zich verwachten aan een voorsmaakje van de nieuwe EP ‘Ataraxia/Taraxis’, die op 10 april officieel uitkomt. This Will Destroy You combineert atmosferische soundscapes met gelaagde gitaarpartijen en slepende melodieën, wat niet zelden resulteert in langzaam aanzwellende crescendo’s en overrompelende walls of sound.
Zaterdag 7 april is Steak Number Eight de headliner van dienst. Op piepjonge leeftijd bliezen deze West-Vlamingen de jury van Humo’s Rock Rally omver met een verpletterende mix van sludge, metal en postrock. Na het volledig in eigen beheer opgenomen ‘When The Candle Dies Out…’ uit 2008, trok de band vorig jaar naar Seattle om met Mario Goossens (Triggerfinger) zijn eerste volwaardige studioalbum ‘All Is Chaos’ op te nemen. Met die nieuwe krachttoer onder de arm komen ze in Zottegem volgaarne het dak eraf blazen.
Het Engelse Vessels stoeit eerder die avond met friemelende indiegitaren, tegendraadse ritmes en melancholische vocalen om gekristalliseerde miniatuurtjes te boetseren. Op ‘Helioscope’ (2011) koppelen ze zachtjes getokkelde gitaarmotiefjes en rijke klanktexturen moeiteloos aan perfect gedoseerde uitbarstingen. Hun landgenoten van Alright the Captain hebben dan weer een voorliefde voor luidruchtige, experimentele mathrock: pompende, haast funky bassen en opzwepende ritmes worden gedrapeerd met verzengende distortion, psychedelische synthesizers en flarden gefragmenteerde noise.
Zondag 8 april staat in het teken van de doortocht van 65daysofstatic. Sinds hun eerste show op het Europese vasteland – in 2006 in het Leuvense Stuk – wordt het Engelse viertal in België zowat op handen gedragen. De hypnotiserende combinatie van stuiterende gitaren, frenetieke ritmes en subtiele elektronica maakte zowel ‘The Fall of Math’ (2004) als ‘One Time For All Time’ (2005) een absolute must-have voor iedere zichzelf respecterende liefhebber van post-, math- en andere experimentele rock. Met het meer dance-georiënteerde ‘We Were Exploding Anyway’ (2010) en de soundtrack ‘Silent Running’ (2011) is de band muzikaal misschien wat zoekende, maar live staat 65daysofstatic steeds als een huis.
Onze noorderburen worden vertegenwoordigd door Gilson C. Heitinga, die onder zijn alias Atlantis in 2009 reeds op Dunk!festival te bewonderen was. ’s Mans debuut ‘Carpe Omnium’ (2007) bleek een meeslepend opus waar postrock, industrial en elektronica versmolten tot uitgesponnen klanktapijten waarbij heerlijk wegdromen en zachtjes headbangen hand in hand gingen. Het nieuwe ‘Mistress of Ghosts’ is minder geluidslabyrint en meer wall of sound dan zijn voorganger, maar het gebrek aan variatie in de songstructuren wordt ruimschoots gecompenseerd door de overvloed aan muzikale ideeën.
Het blijkt slechts een beperkte greep uit het puike programma dat het Dunk!festival tijdens deze muzikale driedaagse kan voorleggen: in totaal telt de affiche drieëntwintig kwalitatief hoogstaande groepen uit binnen- en buitenland. De organisatie heeft als voornaamste doelstelling het belangeloos promoten van een doorgaans onderbelicht muziekgenre. Wat kan een mens zich meer wensen?
