Voor het tweede jaar op rij landt het grootste alternatieve literatuur- en muziekfestival van Europa, Crossing Border naast Nederland ook in Antwerpen neer. Dat dit een spraakmakende gebeurtenis is, blijkt uit het feit dat de tickets van vorige editie op een hip en een wip uitverkocht waren. Dat terwijl het programma van 2010 nog meer veelbelovend is, en nog wordt aangevuld met twee voorafgaande concerten van spraakmakende bands in een zeer aparte setting.
Het feitelijke programma van Crossing Border Belgie speelt zich af op zondag 21 november in de vier karaktervolle ruimtes van de Arenbergschouwburg. Toch is er al een pittig voorsmaakje. Vrijdagavond vooraf komt niemand minder dan de theatrale, hedonistische singer songwriter Rufus Wainwright zijn melancholische liedjesbundel op zijn eentje te berde brengen door eerst integraal zijn laatste plaat ‘All Days Are Nights, Songs for Lulu’ te spelen en erna een ‘best of’ show weg te geven. De dag erop doet de Amerikaanse indieband Mercury Rev het complex aan, met een speciaal opgezet Clear Light Orchestra (en een grote verrassingsact) om avant gardistische films muzikaal in te kleuren in een psychedelisch, ambientesk gitaarexperiment. Maar de grote massa zal allicht op de 21ste met Crossing Border kunnen kennismaken, hetzij via muzikale, hetzij via literaire weg.
Op literair vlak valt er al even veel te snoepen. Hollywoodster Michael Madsen (corrupte rechercheur Mr. Blonde in Tarantino’s ‘Reservoir Dogs’) openbaart zijn leven als altijd onderweg acteur via vluchtige beatpoëzie. De Nederlandse ex-drugverslaafde DBC Pierre stelt zijn nieuwste roman voor waarin het corrupte bankwezen uit de 21ste eeuw aan de tand gevoeld wordt en de volprezen, gerenommeerde schrijfster Almudena Grandes legt de gekwetste zoel bloot van de getergde Spaanse bevolking onder het juk van Franco.
Wie echt gaat graven, en dat valt zeker aan te raden, kan echter nog tientallen andere interessante acts terugvinden. Crossing Border blijkt ook nu weer een grote uitdaging en unieke ontdekkingstocht te bevatten. Meer nog, gezien de grote hoeveelheid uiterst boeiende acts die op één dag en in één complex worden samengebundeld, rijst stilaan de vraag waarom ook in België niet gedacht wordt aan meerdere volwaardige programmadagen. Maar alles op zijn tijd.
