Begin dit jaar werd het Brugse Cactus Festival op de eerste European Festival Awards verkozen tot beste klein festival van Europa. Onterecht is dat nauwelijks te noemen: sinds 1994 is het Brugse Minnewaterpark elke zomer een trefpunt voor gereputeerde muzikanten en veelbelovende jonge groepen. Het resultaat is een gezellig, relaxt en kindvriendelijk evenement dat een aangenaam tegengewicht biedt voor de grootheidswaanzin van sommige megafestivals. Na de gedenkwaardige passages van onder andere Novastar, The Gutter Twins en The Notwist vorig jaar, staat er ook dit jaar weer heel wat lekkers op het programma.
Op vrijdag 9 juli wordt de spits afgebeten door het Britse I Am Kloot. Dit trio uit Manchester bestaat al sinds het einde van de vorige eeuw en op 5 juli komt hun vierde langspeler ‘Sky at Night’ uit. Of die hun carrière eindelijk van een doorstart zal kunnen voorzien, valt nog af te wachten, maar in het rustieke Minnewaterpark zal hun sfeervolle indierock uitstekend gedijen.
De Belgen zijn op vrijdag goed vertegenwoordigd in de hoedanigheid van Ghinzu en Absynthe Minded. De tegendraadse Waalse rockers van Ghinzu zijn één van interessantste groepen uit het zuidelijke landsgedeelte. Het vorig jaar verschenen ‘Mirror Mirror’ verenigde experimentele rock, Britpop en dansbare postpunk. Absynthe Minded katapulteerde zich met ‘My Heroics, Part One’ naar het collectieve muzikale geheugen, maar staat bovendien garant voor een intrigerende smeltkroes van jazz, balkan, pop, folk en rock. Met hun wederom uitstekende titelloze vierde plaat hesen Bert Ostyn en de zijnen zich definitief naar de ereklasse van de vaderlandse muziekscene.
Wat betreft buitenlanders is het die avond vooral uitkijken naar de doortocht van de Amerikaans-Russische Regina Spektor. Haar invloeden reiken van folk over jazz tot klassiek en resulteren regelmatig in melancholieke composities en pakkende pianoballades waarbij het heerlijk wegdromen is. De stroperige, geheel uit geitenwollensokken opgetrokken singer-songwriter van David Gray neemt men er dan wel voor lief bij.
Een dag later wordt de aftrap gegeven door de prettige gestoorde rock meets elektro meets hiphop van Balthazar. Na hun passage in de finale van Humo’s Rock Rally bereikten ze de hogere regionen van de playlist van Studio Brussel met ‘This Is A Flirt’ en ‘Bathroom Lovin’, twee aanstekelijke singles die ze vervolgens ostentatief van de tracklist van hun debuutplaat ‘Applause’ weerden. Een gedurfde zet die de eigenzinnigheid van de Kortrijkzanen alleen maar onderstreept.
Twee andere optredens om in het oog te houden die dag: de Canadese progrockers van Black Mountain en het nieuwste jazztalent José James. De eersten putten rijkelijk uit de muzikale erfenis van Led Zeppelin en Pink Floyd voor het componeren van monumentale rockopi en epische krachttoeren, terwijl de tweede met debuut ‘The Dreamer’ een reputatie vergaarde als de toekomst van de jazz. In de categorie Grote Meneren wordt het publiek nog verder verwend. Elvis Costello debuteerde in 1977 met ‘My Aim Is True’, een vinnig rockplaatje dat tot vandaag staat een huis. De Britse singer-songwriter is een poëet met een punkhart en staat bekend om zijn onmiskenbare groove en gevatte lyriek, die tijdens zijn dertigjarige carrière vele generaties artiesten beïnvloedde.
De tijd dat Jamie Lidell solo met enkel stem en loopstation aan de slag ging voor de creatie van fascinerende, soulvolle klanktapijten ligt intussen achter ons. Het succesvolle ‘Jim’ uit 2008 was een soulplaat pur sang en de single ‘Another Day’ schopte het zowaar tot in de playlist van MNM en Q-music. Samen met zijn backing band maakte Lidell vorig jaar al onverwachts zijn opwachting op het Cactus Festival, toen ter vervanging van de zieke Joss Stone. De opzwepende crossover tussen funk, soul en elektronica deed de afwezigheid van de Amerikaanse souldiva meteen vergeten. Het is uitkijken hoe het nieuwe ‘Compass’, dat weer iets vaker buiten de lijntjes kleurt, zich naar een podium zal laten vertalen.
Dag drie staat dan weer voornamelijk in het teken van de Grote Madammen. De Amerikaanse soulzangeres Macy Gray zakt op zondag 11 juli met een elfkoppige begeleidingsband af naar Brugge om haar comebackplaat ‘The Sellout’ voor te stellen. Daarnaast zal ook Tori Amos, de belangrijkste vrouwelijke singer-songwriter van de jaren negentig, haar barokke pianopop opnieuw van stal halen. Dat is uiteraard niet alles: de Antwerpse Rolling Stone Admiral Freebee zal ook ten dans spelen, net zoals Jon Spencers garagerocktrio Heavy Trash.
Met de hierboven aangehaalde namen is het lijstje groepen nog niet eens compleet. Verder komen onder andere nog K’s Choice, Balkan Beat Box en Seun Kuti het Minnewaterpark opluisteren. Het illustreert dat het Cactus Festival weer een uiterst aangename en gevarieerde line-up heeft weten samen te stellen. Het programma is te behoudsgezind om Pukkelpop naar de kroon te steken qua hipheid en te weinig mainstream om de mensenmassa à la Rock Werchter op de been te brengen, maar dat is ook helemaal de bedoeling. Muziekliefhebbers die graag in de luwte van een breed pallet aan jonge en oude artiesten willen geniet, zijn hier aan het juiste adres.
