New wave leeft in België. Dat blijkt uit nog steeds bloeiende party’s in de befaamde Steeple in Waregem, de succesformule van het helaas opgeheven Eurorock en ook dankzij concertorganisatoren als The Black Cave of Body Beats, die de geest van Front 242 en The Neon Judgement levendig houden. Voor het derde jaar op rij organiseert deze laatste concertorganisator het Bodybeatsfestival in de Antwerpse club Trix. Het derde jaar mag dit opzichtig, telkens vroegtijdig uitverkocht evenement niet enkel een paar echte toppers in het genre verwelkomen, maar is zelfs uitgebreid naar een tweede festivaldag.
Zaterdagnamiddag en -avond is de grootste festivaldag, met zeven acts op de affiche. Dat de klemtoon binnen het genre inmiddels verschoven is van zweverige, depressieve gitaarmuziek naar snoeiharde beats en digitale tunes en new wave dus is getransformeerd in een mengvorm van EBM, industrial en trance, mag liefhebbers een worst wezen. Belgische nieuwkomers en oude rotten lijken zich prima te kunnen manifesteren in deze erg expliciete elektronische muziek.
Het relatief jonge Blitzmachine uit Duitsland heeft nog maar net een eerste plaat uit, of blikt met zijn mengvorm van minimale, duistere dancebeats, heimelijke Duitse fluisterstemmen en minimal techno alweer vooruit naar een volgend album. Spreekt voor zich dat deze twee heren de toon alvast stevig zullen zetten, al is het maar door hun minimaal spektakel vol spijkerharde elektronische ritmiek. Opvolger A.A.A.K. (‘As Able as Kain’) blijkt dan weer een oude rot in het vak. Verknipte beats, hiphoprhymes en een stevige punkattitude maakten deze naam groot in de scene begin jaren ’90. Deze originele invalshoek, verrijkt met veel abstracte visuals, zorgt voor een aangename afwisseling in het programma.
Vervolgens is het tijd voor een Belgische klassieker. Implant maakte naam en faam dankzij zijn zweverige danceremixen van klassieke songs van Anne Clark en heeft met zijn stevige darktrancemuziek inmiddels reeds twee handen vol cd’s en ep’s gevuld. Ook opvolgers Ionic Vision komt uit eigen land en mag klassiek genoemd worden, dankzij echt traditionele EBM-beats met industriële invalshoek die hun oorsprong reeds vinden in 1992.
Het duo Spetsnaz uit Zweden, vernoemd naar de special forces uit Rusland, gaat ook voor een opmerkelijk visueel spektakel. De energieke frontman Pontus Stalberg haalt steevast woest uit in een nu-electro geluidsspektakel vol kracht en agressie en vormt het podium om tot een oorlogsveld, terwijl kompaan Stefan Nilsson zijn drumpads tot moes tracht te slaan. Het contrast met het meer poppy Motor, dat de gemoederen een beetje zal bedaren, kan niet groter zijn. Als voorprogramma voor Depeche Mode in hun afgelopen Europese tour en met een gloednieuwe plaat op het hippe dancelabel Shitkatapult mikt het Franse combo zelfs op een groot publiek. Benieuwd wat deze clubproducers in het duistere kader van Bodybeats uit hun hoed zullen toveren.
Als topper voor de eerste dag, staat de befaamde Deense formatie Leaether Strip op het programma. Dat de goedlachse Claus Larsen met zijn diep penetrerende horrorelectro niet te onderschatten valt, bewijst zijn ronduit aanvallende tekstuele ondertoon die de maatschappij stevig aan de kaak voelt. De man heeft al jarenlang een goede band met het Belgisch publiek, zit sinds enige tijd ook verankerd in het Belgische label Alfa Matrix en zal met plezier zijn nieuwe dubbelcd voorstellen in een gloednieuwe, uitgebreide groepsbezetting.
De tweede dag houdt het een stuk korter, maar daarom niet minder indrukwekkend. Die Krupps is immers een Duitse legende en een voorprogramma van het befaamde en bevriende Nitzer Ebb moet daaraan niet onder doen. De postpunkers van Die Krupps wisselen inmiddels al een kwarteeuw van bezetting en muziekstijlen, voortdurend heen en weer zwalpend tussen zware metal, synthesizerwave en zelfs pathetische heavy metalmuziek. Voor Body Beats bezoekers echter geen vrees: de band speelt inmiddels terug in traditionele bezetting en daar horen luide gitaarpassages, stevige keypartijen en een knoeiharde energiestoot bij waarin oud en nieuw werk mooi zullen samensmelten. Nitzer Ebb tapt vaak uit een ander vaatje met zijn militaristische, dansgerichte elektropop uit de jaren ’80, later omgedoopt tot een genre genaamd electronic body music (EBM). Duistere beats, scanderende teksten en vaak eenvoudige, melodieus krachtige tunes zorgen voor een statement dat nog steeds als een paal overeind staat binnen het genre. Een optreden van Nitzer Ebb is dan ook steeds een avontuur. De gezamenlijke, speciale tour die de titel draagt ‘Join in the Rhythm of Machines’ klinkt nu al meer dan veelbelovend.
Al bij al gaat Body Beats in 2011 voor een snoeiharde, mokerende editie. De club van Trix telt maar plaats voor 450 duistere zielen en die gaan hun weg hier zeker vinden, hoofdwiegend, met spastische bewegingen maaiend en vooral laaiend enthousiast.
