Vele wisten niet wat ze zagen toen ze de affiche van het Big Thirst Metal Festival, afgekort als BTMF, in hun gezicht gedrukt kregen. Dit onbekende festival in het nog onbekendere Hulste slaagde erin om enkele death metalparels te programmeren. Hoogtijd om het kaf van het koren te scheiden.
De Belgische vertegenwoordiging zit alvast goed. Het West-Vlaamse Fractured Insanity verdiende (internationale) strepen met het in 2010 uitgebrachte ‘Mass Awakeless’ op Xtreem Music, het Spaanse label waar ook Avulsed een thuis gevonden heeft. De band brengt een mix van brute en technische death metal die als een kettingzaag door de boxen snijdt. Technisch perfect, maar hopelijk klinken de vocalen live beter dan op cd.
Serial Butcher, ook een product van lokale bodem, kiest voor een rechttoe rechtaan aanpak. Deze heerlijke strakke band uit Gent, die wel eens wat meer albums mag beginnen uitbrengen, liet in 2010 ‘A Crash Course in Cranium Crushing’ los op de wereld. Diepe, rauwe grunts zweven boven de gigantische hoeveelheid blastbeats, solo’s en riffs. De verrassende hoeveelheid melodie houdt de muziek veelzijdig en interessant, zonder al te origineel uit de hoek te komen. Titels als ‘Reduced To A Sausage’ en ‘Blowjob From A Decapitated Whore’ laten weinig aan de verbeelding over, en het is afwachten hoe deze ultrasnelle muziek live gaat overkomen.
Het feit dat onze zuiderburen behoorlijk veel vieze bands produceren wordt bewezen door grindcore groepen zoals Cliteater en Rompeprop. Dat het in 2002 opgerichte Cliteater van parodieën houdt is al langer bekend. ‘Clit Em All’, ‘Scream Bloody Clit’ en ‘The Great Southern Clitkill’ zijn maar enkele titels die bewijzen dat deze groep niet al te serieus moet genomen worden. Vermakelijke, maar standaard grindcore die garant staat voor een feestje. Rompeprop heeft naast een wansmakelijke bandnaam ook onmenselijke en vuile vocalen, die uiteraard voorzien zijn van de nodige pitchshifting. De stem komt recht uit een riool, de teksten bestaan vooral uit scatologische humor en de muziek grooved gewoon lekker weg.
Iets doordachter gaat onze Belgische trots Leng Tch’e te werk. De furieuze combinatie van death metal met grindcore, die zich onlangs nog heeft mogen bewijzen op het befaamde Neurotic Deathfest, is kwalitatief op alle gebied. Het laatste album ‘Hypomanic’ beukt heerlijk weg en het ultrabrute strot van zanger Serge Kasongo wordt beter en beter. ‘Totalitarian’, ‘The Fist Of Leng Tch’e’ en ‘Marasmus’ zijn uitgegroeid tot ware klassiekers. Dankzij hun sterke livereputatie, liggen de verwachtingen terecht hoog.
Genoeg bands te zien zonder de kans om te verdwalen tussen vele podia, het mag ook wel eens. Het is nog te vroeg om euforisch te doen, maar misschien kan het Big Thirst Metal Festival, ondanks de ridicule naam, het tekort aan extreme metal openlucht festivals verkleinen.
