Het Klavier-abonnement van het Concertgebouw Brugge gaat volgende week van start met een klinkende naam uit de pianowereld. Abdel Rachman El-Bacha speelt er een aaneensluitend recital (zonder pauze) met werk van Schubert en Prokofiev. Met deze laatste keert de Libanese pianist terug naar een grote liefde. Ongetwijfeld goed voor een boeiend pianistiek avontuur.
Abdel Rahman El Bacha (foto: Alix Laveau)
Het Concertgebouw Brugge heeft een stevige reputatie als het op pianorecitals aankomt. De voorbije jaren waren er steevast topconcerten te zien en horen met onder andere Alexander Sokolov en Pierre-Laurent Aimard. Ook dit jaar komt Aimard terug over de vloer, met werk van Bach, en tevens niemand minder dan Leif Ove Andsnes in Beethoven. Wie van deze Noor de onlangs verschenen Beethovenconcerti 1 en 3 hoorde, zal beseffen dat diens recital niet te missen is. Een andere graag-geziene gast is Abdel Rachman El-Bacha, die nu het abonnement mag openen in een prikkelend programma met ook minder bekend werk.
De innerlijke rijkdom in de pianomuziek van Schubert is enorm en blijft uitvoerders inspireren. Zoals ook te zien is bij Beethoven, drukte Schubert in het genre van de pianosonate zijn meest intieme gedachten uit, in een zoektocht naar eenheid tussen vorm en inhoud. De zevende pianosonate D.568 verscheen pas na Schuberts dood, maar werd reeds geschreven in 1817 door een 26-jarige componist. Het is de tot dan toe langste sonate die tegen een achtergrond van lichtvoetige vrolijkheid ook die typisch Schubertiaanse toets van melancholie en tragiek bevat. Tegenover dit vroeg werk plaatst El Bacha de 'Drei Klavierstücke' die geschreven zijn in 1828. Van Schubert verwacht men eerder impromptus of misschien de "moments musicaux", maar geen "Klavierstücke". Die naam doet veeleer denken aan die paar pianocycli van Johannes Brahms. En inderdaad was het deze aan Schubert schatplichtige componist die de drie stukken onder het D.946 verzamelde en uitbracht. In vergelijking met de twee reeksen impromptus is deze onvolledige set met slechts drie in plaats van vier stukken minder populair, maar niet minder indringend. Over de kunst van het interpreteren van Schubert zijn mooie dingen geschreven door Alfred Brendel. In elk geval loont een liefdevolle en natuurlijke aanpak, zonder teveel affect, zoals die van El Bacha waarschijnlijk mag worden verwacht.
Abdel Rahman El Bacha (foto: Alvaro Yañez)
Met Prokofiev brengt El Bacha een componist waarmee hij een heel grote affiniteit voelt. Getuige daarvan zijn overwinningsconcerto op de Koningin Elisabeth Wedstrijk editie 1978. Als negentienjarige speelde hij toen het tweede pianoconcerto van Prokofiev. Voor zijn nieuwe album bij het label Mirare verzamelde hij de solo pianowerken die de jonge Prokofiev schreef vlak voor hij Rusland verliet, in de jaren 1910. Hiervan vertolkt hij er twee in Brugge. Met de tweede sonate schreef Prokofiev een vierdelig en contrastrijk werk waarin de balans tussen het klassieke en het modernistische perfect in balans zijn. Dat maakt het tot een erg te appreciëren werk waarin lyriek en helderheid hand in hand gaan met krachtige briljantie en de zoektocht naar innovatie. Net zoals met het tweede pianoconcerto is het werk opgedragen aan de goede vriend van Prokofiev op het conservatorium die zelfmoord pleegde. Het pianistiek palet van de twintig 'Visions fugitives' is duizelingwekkend, echt het werk van een componist-uitvoerder. Hierin komt het satirische, groteske en soms diabolische dat Prokofiev voor een stuk kenmerkt duidelijk aan bod. De kleurrijke miniaturen, sommige korter dan een minuut, zijn geïnspireerd op een dichtregel van Konsantin Balmont en doen denken aan de bagatelles van Beethoven of de korte karakterstukken van Schumann. Van lyrisch tot dramatisch, over stoutmoedig-agressief en dromerig: de pianist kan alle trucs uit de kast halen om zijn publiek aan te spreken, vandaar dat dit werk nog altijd tot de meest geliefde recitalstukken behoort.
Alle voorwaarden zijn er om het tot een inspirerende recitalavond te maken door een van de meest integere toppianisten van het moment: een uitstekende zaal, en geen ego aan het klavier dat heksentoeren met dit repertoire zal uithalen. Bij El Bacha staat steevast integriteit en een minzame muzikale aanpak op de voorgrond. Of dit in Schubert en Prokofiev zijn vruchten afwerpt, zal op zaterdag 27 oktober in Brugge blijken...
Meer over Abdel Rahman El Bacha
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
