20 jaar JazzLab Series

---

JazzLab Series bestaat 20 jaar. Dat zijn twintig jaren waarin voor tal van musici kansen werden gegenereerd die hen mede hebben gebracht tot waar ze vandaag staan, en eveneens twintig jaren waarin het publiek met heel wat verschillende soorten jazz in aanraking kwam. Hoe een dergelijke verjaardag met gepaste grandeur vieren? Met twintig concerten natuurlijk!

Van de belangrijkste Vlaamse jazztempels tot kleinere culturele centra: de JazzLab Series, die nu al jarenlang een engagement aangaan met concertprogrammatoren om musici die zich dikwijls nog moeten bewijzen een kans te geven, waren de voorbije jaren overal aanwezig. Van een kleinere Limburgse stip op de kaart tot De W.E.R.F. in Brugge: bands kregen er de kans zowel een publiek bestaande uit voornamelijk leken als een resem kritische, doorwinterde jazzfanaten van hun kunnen te overtuigen. Zelden sloeg een afgevaardigde groep nergens echt aan, soms ontlokte men uiteenlopende reacties, meestal was men het er over eens: de JazzLab Series presenteren dikwijls talent dat kansen moet krijgen om te kunnen ontluiken. Na een dergelijke tournee is een dergelijke groep dan niet alleen diverse ervaringen rijker, maar heeft het ook banden gesmeed, niet uitsluitend met de mensen in de zaal, maar in het beste geval eveneens met een cultureel centrum dat de muzikanten met graagte nog een keer ziet en hoort terugkomen.

Met een jubileumavond op vrijdag 27 september maken de JazzLab Series hun verjaardag wereldkundig. De immer goedlachse en geïnspireerde Klara-stem Kurt Van Eeghem praat een avond aan elkaar waarop drie “generaties” jazzmuzikanten het beste van zichzelf mogen geven. Nordmann, het kwartet dat dit jaar op de STORM!-contest de hoofdprijs wegkaapte, kreeg van de jury te horen “rijk”, “verrassend” en “speels” te klinken. In de Casino Van Sint-Niklaas mogen de vier prille twintigers een set spelen die een idee geeft over hoe de jazz er heden ten dage uitziet. De hoofdrolspelers van deze formatie, Edmund Lauret (op gitaar en vanaf heden ook artist in residence in de Gentse Hot Club de Gand) en Mattias De Craene (sax) lieten in hun conservatoriumcombo op Gent Jazz al horen dat ze tot heel wat in staat zijn. Met Nathan Daems’ Black Flower kleurt de avond vervolgens expliciet feestelijk. Ethiopische, wat hobbelige ritmes schuift de saxofonist in de schoenen van basgitarist Filip Vandebril, die met de hete adem van drummer Simon Segers in zijn nek de hele band vooruit stuwt. Jon Birdsong (cornet en althoorn) en Wouter Haest (clavinet) vervolledigen het plaatje van een band die het moet hebben van energie en kracht, meer dan van de onaardse schoonheid van de melodieën. Voor dat aspect van de jazz vaardigde de organisatie echter het Bert Joris Quartet af, dat niet met grote regelmaat te horen is, maar wanneer het concerteert bijna zonder uitzondering elk publiek op zijn hand krijgt. Joris is niet alleen de man van sympathieke bindteksten tussen zijn verschillende thema’s, maar ook een uitstekend componist-arrangeur en een waar lyricus op trompet en bugel. De percussieve piano van Dado Morani vormt samen met de tandem Philippe Aerts en Dré Pallemaerts een stuwend geheel waarop Joris mag gedijen. Bovendien telt dit kwartet niet minder dan vier uitstekende solisten, die elk voor zich weten hoe een uitstekende improvisatie behoort te klinken.

Een dag eerder, op donderdag 26 september, kan al een aperitief worden genuttigd in de Gentse Handelsbeurs. Saxofoniste Marjan Van Rompay nam amper een week na haar afstuderen haar debuutalbum op, waarover Jef Neve zo lovend was dat hij er een hoestekst voor schreef. Inmiddels is die plaat verschenen op Van Rompay’s eigen label. Van de groep Hamster Axis of the One-Click Panther, in 2009 nog op tournee met JazzLab, stal de bandleidster pianist Bram Weijters en contrabassist Janos Bruneel. Toon Van Dionant ritselt het viertal bij elkaar in wat een sound oplevert die vol heimwee refereert naar de jazz van een halve eeuw terug, weliswaar gekruid met vrouwelijke, op en top hedendaagse toetsen. Van Rompay plagieert immers niet, maar wil op haar manier een bijdrage leveren aan de traditie. Programmator van De Handelsbeurs Wim Wabbes heeft overigens de goede gewoonte een gevestigde waarde met te ontdekken musici op een avond te combineren. Dit keer zijn het Uri Caine en Han Bennink, samen goed voor het vorig jaar verschenen album ‘Sonic Boom’, die de puntjes op de i dienen te zetten. Dat ze dat al op een aantal Europese podia met verve deden, zal niemand verbazen. Bennink trommelt immers nooit op halve slagkracht en Caine geeft zich steevast volledig, ongeacht de lengte van zijn set. De term “aperitief” lijkt dan ook niet helemaal geschikt voor wat een van de meest avontuurlijke concerten van het najaar zou kunnen worden.

“Kiezen is verliezen” wordt misschien het motto van zaterdag 28 september, de dag waarop een heel aantal bands verspreid over gans Vlaanderen de JazzLab Series in de kijker spelen. Score Man, het nieuwe project van El Tattoo Del Tigre-oprichter Thomas De Prins, wordt in Dendermonde voorgesteld. Hoewel jazzmuzikanten als Piet Verbist, Tom Van Dyck en Vincent Brijs in de band zetelen, doorbreekt die het stramien van de gemiddelde jazzcompositie die bestaat uit een thema en een of meerdere improvisaties. Met haar open, opgeruid geluid is dit misschien wel de ideale verjaardagsband. Daags voordien warmt die zich overigens al in Kortrijk op. Diezelfde Piet Verbist en drummer Herman Pardon zullen twee uur voor hun aantreden met Score Man nog gitarist François Decamps versterken in Brussel, die met zijn kwartet muziek brengt die over lands- en tijdsgrenzen heen kijkt. En terwijl Marjan Van Rompay Waregem inpalmt, mag het LABtrio het podium op in Aalst. Op haar debuut ‘Fluxus’ is het drummer Lander Gyselinck die de show steelt. Zijn nu eens laid back, dan weer heel wispelturige benadering van het gegeven ritme trekt de mogelijkheden van het pianotrio helemaal open. Bram de Looze is aan de toetsen duidelijk erg vatbaar voor Gyselincks impulsen, terwijl Anneleen Boehme koelbloedig het evenwicht bewaart. In de Rataplan in Borgerhout is Alan Bern dan weer de grote blikvanger. Hij zal een week met Nicolaas Cottenie’s Zahir Collective denken, spelen, slapen en eten om tot een concert te komen waarin werelden in elkaar overlopen. Oostende’s Vrijstaat O. wist op zijn beurt Joachim Badenhorst te strikken. Die is er te horen in Rawfishboys, een duo met de Franse contrabassist Brice Soniano, alsook in Carate Urio, een kwartet waarin behalve Soniano ook drummer Sean Carpio en gitarist Nico Roig zich een plaats hebben bedongen. Die laatste brengt overigens ook in zijn eentje liederen in het Catalaans, waarbij hij zichzelf op gitaar begeleidt. Aan de andere kant van het land, in Bilzen, duikt op dat eigenste moment Alano Gruarin op. Met zijn pianotrio kiest die voor een wat filmische stijl, waarbij de soli van de leider lange verhalen zonder woorden lijken te zijn.

De Leuvense stadsbibliotheek wordt ingepalmd door de Yves Peeters Group, die met beeldend kunstenaar Joop Pareyn in zee ging om tot een audiovisuele totaalervaring te komen waarbij de muziek van Peeters’ laatste plaat, ‘All You See’, de muzikale component vormt. In Genk is Sam Vloemans aan zet, de trompettist en bugelspeler die sedert zijn televisie-optreden als frontman van De Laatste Show-band keer op keer aardig wat volk op de been weet te brengen. In Alsemberg laat Mâäk zich zien als een vijfkoppig ensemble, waarbij de kernleden door João Lobo aan de drums worden bijgestaan. Als wat Vloemans en Peeters voortbrengen soepel in de markt ligt, dan is dat voor de complexe, geladen muziek van dit kwartet helemaal anders. Een groep met uitsluitend oude getrouwen treedt dan weer aan in Mol. Het Koen Nys Quintet bestaat uit Bram Weijters, Yannick Peeters, Lionel Beuvens en Hans van Oost: stuk voor stuk specialisten op hun instrument, die echter zelden het pad van de grove verrassing kiezen. Ook van Les Blauw, een tribute-band ter ere van wijlen gitaargod Django Reinhardt, of het Nathalie Loriers Trio moet in respectievelijk Lier en Brugge geen spreekwoordelijke beeldenstorm worden verwacht. Het Bert Joris Quartet (Mechelen) en het duo Tuur Florizoone & Didier Laloy (Brasschaat) zullen vermoedelijk elk een diepe indruk nalaten, alsook Too Noisy Fish, het dwarse pianotrio dat JazzLab op Jazz Hoeilaart met tonnen humor zal vertegenwoordigen. De Australische Kristen Cornwell bezingt simultaan haar liefde voor het oeuvre van Duke Ellington in Grimbergen. De excentrieke combinatie van drums en contrabas met trombone en twee gitaren, samen Phd, maakt het plaatje van 20 jaar JazzLab Series tenslotte volledig.

Een troost voor wie echt niet weet welk concert uit dit overweldigende aanbod te pikken: elke muziekliefhebber wordt deze keer voor een hartverscheurende keuze gesteld. Maar als het kwaliteitslabel dat JazzLab in het verleden meer dan eens bleek te zijn zich ook nu weer laat gelden, kan men eigenlijk helemaal niet verkeerd kiezen…

De beschermde werken kunnen door de internetgebruiker gratis geconsulteerd worden, met uitsluiting van verdere reproductie en/of openbare mededeling ervan. Deze site wordt onderhouden conform de afspraken met de Belgische auteursrechtenvereniging SABAM.
Gebruiksvoorwaarden | Contactgegevens | Mobiel | Ontwerp en realisatie: Studio Hert