Festivals moeten altijd meer presteren. Het programma van groepen dient hierbij zo ruim en gevarieerd mogelijk te worden samengesteld zodat bezoekers er grote sommen geld voor willen betalen. Iets wat leidt tot een overaanbod aan muziek, die zich niet altijd goed weet te ontplooien in een opgehitste drukte. Het is dan ook veelal aangenamer om te kiezen voor een specifieke avond met concrete namen en muziekstijlen. 10 Days Off is zo’n evenement waar de muziek ten volste tot zijn recht komt en dat minder last heeft van het dagjespubliek zoals de meeste festivals. Een uitdagend aanbod aan artiesten brengt muziek in de concertzaal van de Vooruit, gespreid over 10 avonden. Daartussen steken een aantal opmerkelijke namen die het waard zijn om mee te pikken.
Ervaren, verre van vastgeroest
Het gerucht gaat dat de Brit John Digweed op zijn vier jaar al achter de draaitafels stond. Hoe het ook zij, inmiddels is hij de eigenaar van Bedrock en boegbeeld van hét progressieve housekanaal Global Underground in zijn genre verkozen tot nummer 1 van de wereld. De sessies die Digweed samen met rechterhand Sasha een kleine twee decennia geleden uitbracht, zijn niet enkel legendarisch, maar klinken ook opvallend hedendaags. Als geen ander weet deze artiest in zijn vaak lange dj-sets een mooi opbouwende, golvende verhaallijn te steken, terwijl elke house of technoplaat die de man op zijn decks legt al vaak bulkt van dromerige zweeftonen, minutieuze detailgeluiden en eerder onderliggende beats. Als voorgerechtje heeft Digweed op de site van Ten Days Off een exclusieve, meer dan een half uur durende dj-mix geplaatst die alvast blijk geeft van de avontuurlijke dansmuziek die de man in zijn platenkoffer meesleurt.
Minimal technofanaten worden de laatste jaren door de Canadees Richie Hawtin stevig verwend. Terwijl zijn gerenommeerde label Minus kwalitatief erg hoogstaande releases bleef uitspuwen, blies Hawtin zijn legendarische alter ego Plastikman nieuw leven in met een verpletterende liveshow die vorig jaar nog Pukkelpop mocht aandoen. In afwachting op het verschijnen van een monsterlijke verzamelbox met werkelijk alle materiaal van Plastikman (ook veel nog niet verschenen tracks!), trekt de hard- en softwarefanaat alweer de wereld rond met een nieuwe set vol progressieve, minimale technosnoepjes. Wie er niet bij kan zijn om de man met zijn leger Minus-artiesten aan het werk te zien op een speciaal gereserveerd podium op Tomorrowland, krijgt een meer intieme herkansing in het eerder ondergrondse kader van Ten Days Off.
De Mancunians James Ford en Jas Shaw ofte Simian Mobile Disco geven aan dat Ten Days Off met brede ogen naar de elektronicascène kijkt. Samenwerking met ondermeer Arctic Monkeys, Yeasayer of Florence & The Machine hebben Simian Mobile Disco, kortweg SMD, een aardige status gegeven in de zogenaamde alternatieve scène. Geen wonder ook, want echt elke track uit het inmiddels vijf jaar oude debuut ‘Attack Decay Sustain Release’ is een hit geworden, waardoor het Pukkelpoppubliek twee jaar na elkaar mocht genieten van een stomende liveset. Op het nieuwste album ‘Delicasies’ kiest het tweetal meer voor harde beats en techno, wat allicht de voorbode is voor een lekker pompende dj-set, maar schrik niet op wanneer plots luide gitaren, samples van bekende songs of meebrullende stemmen komen opduiken!
Voorbij de grenzen
Een producer die vanuit technostad Detroit opereert en toch muziek uitbrengt die erg zwart en organisch in plaats van mechanisch klinkt? Dat moet een buitenbeentje als Kenny Dixon Jr aka Moodymann zijn. De muzikale mengelmoes met funk, jazz, soul en zelfs disco-elementen die de producer al twee decennia lang uitbrengt, zijn eerder ‘intelligent’ te noemen en beroeren zowel een dance als een jazzpubliek. Samples, grooves en versneden riffs geven de muziek van Dixon (vaak uitsluitend op vinyl verkrijgbaar omdat hij zweert bij een old fashioned dj style) soms een wat complex, maar vooral erg sfeervol en duister karakter. Maar let op: diepe, verslavende basgrooves en de bezwerende stem van Moodymann zorgen voor een unieke, beklemmende trip.
Improvisatiejazz verzoenen met techno/house is geen eenvoudige zaak omdat beide werelden ver uit elkaar liggen. Het trio Cobblestone Jazz maakt ervan hun drijfveer door te komen tot diepe en emotionele tech-house nummers. Het verbaast ook niet dat de Canadees Mathew Jonson een lid is: alleen hij is al in staat om nummers van 10 minuten met een beperkt klankenpallet uit te bouwen tot subtiele meesterwerken. Cobblestone Jazz bracht vorig jaar een nieuw album uit onder de titel ‘The Modern Deep Left Quartet’, die meteen een vierde bandlid introduceerde. Op 10 Days Off brengen ze hun melodieuze techno live met analoge instrumenten (inclusief computers) voor het publiek.
Wie ook de moeite is en wellicht zelfs jazzgeoriënteerder klinkt is de muziek van de Amerikaan Nicolas Jaar die met zijn liveband overgevlogen komt. Maar dit gaat ook verder: hij vermengd soul en lome geluidselementen met elektronische muziek als house en techno die neigt naar een sound die het label Kompakt uitdraagt. Jaars’ producties zijn meestal erg sfeervol en hebben veel karakter. Zijn eerste album is nog maar net uit en hij wordt al op handen gedragen door pers en publiek!
