Wie doorheen het jaar de kans miste om in het weekend de spieren los te gooien in de clubs, heeft dit jaar opnieuw tien dagen de tijd om dat allemaal in te halen. 10 Days Off dat vroeger Ten Days of Techno heette, specialiseert zich hoe langer hoe meer op de vele facetten van de elektronische dansmuziek. Zo wil het festival een beetje van alles serveren: van dirty elektro over progressive house naar sfeervolle dubstep. Perfect dus om een punt te zetten achter een warme dag op de Gentse Feesten.
Buiten de voorspelbare namen van dj’s die wel vaker verschijnen op affiches, komen er ook een aantal artiesten die, meer dan anderen, een eigen draai weten te geven aan de genres die ze brengen. Voor zij die graag verrast willen worden in de huiselijke sfeer van de Vooruit kan dit een handig lijstje zijn:
Techno in al zijn puurheid
Voorwaarts mars lijkt een beweegreden bij de muziek van Efdemin. De techno van deze Duitser heeft veel gemeen met de Duitse minimal-techno van tegenwoordig. Efdemin legt genoeg karakter in zijn nummers waardoor ze aan intensiteit winnen en niet meer zo basaal blijven als het instrumentarium laat uitschijnen.
Wie niet overtuigd is van de waarde van minimal-techno, moet zeker eens naar Thomas Brinkmann luisteren voor de balans gemaakt wordt. Zijn muziek pakt telkens uit met een ongekende nieuwigheid die een heel ander perspectief aan het genre geeft. Als zijn goed bedachte percussie kennis maakt met een flinke dosis experiment dan is het gegeven ‘climax’ gewoonweg overbodig.
Dan rest er nog het sloopwerk van landgenoot Peter van Hoesen. Zijn dreunende monoritmische technobeats malen door in een donkere fabrieksfeer van geluiden. Onlangs kwam zijn debuutalbum uit op eigen label Time To Express. De kwaliteit van eigen bodem wordt nog steeds onderschat want deze techno kan zich gerust meten aan die van een Marcel Dettman.
Dubstep for the mind
Zoals dat nog steeds zo is in de wereld van de dubstep, geeft het Verenigd Koninkrijk de toon aan. Wellicht hoort Mount Kimbie momenteel bij die algemene genreoverstijgende top, al zal het velen verbazen want meer dan een paar 12 inches en ep’s heeft dit duo nog niet uitgebracht. Mààr: Mount Kimbie brengt midden juli een album uit. Dit live-optreden moet ongetwijfeld een boeiende voorstelling worden van hun zogenaamde ‘indie’-dubstep.
Net als Mount Kimbie, kwam de eerste release van Joy Orbison op het kwalitatief label Hotflush met het nummer ‘Hyph Mngo’ dat door resident advisor verkozen werd als nummer van het jaar 2009. En terecht: met veel muzikaliteit weet Joy Orbison gedempte bassen, 2-step beats en sfeervolle vocals telkens samen te brengen tot stuk voor stuk geweldige nummers. Klasse muziek die komaf maakt met de platvloerse en commerciële wobble dubstep.
Wijde atmosferen
John Digweed is de grote man in de wereld van de progressive house. Hij heeft een goed oog op kwaliteit en kan nummers van diverse aard samenbrengen in een coherente mix. Op die manier is hij zelden voorspelbaar waardoor zijn sets telkens anders klinken als hij de mogelijkheden van de tech-house bloot legt.
Digweed merkte het Belgische talent Pole Folder op en voegde hem meteen toe aan zijn platenlabel Bedrock. Van het album dat daarop vervolgens verscheen, werden nummers gebruikt in de tv-series CSI en Nip Tuck.. De doordringende basritmes bepalen de intensiteit van zijn nummers en ontwikkelen knappe ruimtelijke ervaringen.
Een geval apart
Wie al een optreden meemaakte van de moeilijk uitspreekbare Zweedse groep Slagsmålsklubben kan dat onmogelijk vergeten zijn. Confetti vliegt rond je hoofd terwijl de sappige en melige 8-bit melodieën de zaal ingepompt worden en enkel vrolijkheid in de lucht blijft hangen.
