Radu Lupu treedt nu hij in de zeventig is niet vaak meer op. Muziekliefhebbers kijken dan ook reikhalzend uit naar elke gelegenheid om het uitzonderlijk geraffineerd pianospel van de Roemeense pianist live te horen. Op zaterdag 7 mei was het zover in BOZAR.
Met een Schumann en Schubert programma bracht Lupu het repertoire ten gehore waarmee hij groot werd. Hij heeft een enorme affiniteit met deze romantische componisten, waarvan zijn vele schitterende opnames getuigen. Zijn stijl druist hierbij lijnrecht in tegen waar de historische uitvoeringspraktijk voor staat. Met tempi en andere door de componist aangebrachte aanwijzingen in de partituur neemt hij het niet zo nauw, ten voordele van een eigen esthetisch ideaal ten aanzien van de muziek.
Ook in Schumann betoonde Lupu zich een meester in het spel van het polyfoon weefsel. Met grote melancholie en door de muziek van binnenuit gestalte te geven, werden de 'Papillons', 'Bünte Blatter' en nog twee bisnummers gespeeld. Hierin toonde zich een waarlijk meester, een pianistieke grootheid. Overigens deelden bepaalde andere toehoorders de mening dat deze Roemeen op leeftijd, in zijn bedaarde terugleunendheid op de lage stoel voor het klavier, met grijze baard en ietwat corpulent, de lijf geworden incarnatie was van Johannes Brahms. Het gaf zijn interpretatie van Schumann dat ietsje meer diepere betekenis, waardoor zijn recital in BOZAR onvergetelijke indrukken zal nalaten.
Een erg mooi concert dus, zoals Radu Lupu er in de komende jaren waarschijnlijk niet zo heel veel meer zal spelen. Alleen jammer dat de grote verfijning op het concertpodium van BOZAR soms werd doorkruist met de doffe beats van het simultane festival op het koningsplein wat verderop. Gelukkig had Lupu's spel capaciteit te over om de concentratie van het publiek snel terug in klassieke banen te leiden.
