Na vijftien jaar trouwe dienst in vaderlandse rockgroepen als Soon en Ellroy, achtte Gaëtan Vandewoude de tijd rijp voor iets anders. Vele nachtelijke schrijf- en opnamesessies mondden uit in het titelloze debuut van Isbells. Net als haar labelgenoten van Krakow dompelt de groep zich onder in een verkwikkend bad van country, folk en americana, met eveneens betoverende resultaten.
Isbells overgiet de Amerikaanse akoestische tradities met een geheel eigen sausje en vertoont veel raakpunten met gelijkgezinde zielen als José González, Great Lake Swimmers en Bon Iver. Etherische ooh ooh's, melancholische vocalen en zalvende folkgitaren: openingstrack 'As Long As It Takes' staat garant voor intimistische introspectie van het zuiverste water. De minimalistische percussie en nasale zang van 'Reunite' tekenen vervolgens voor één van de hoogtepunten van de plaat. Accenten van blazers geven 'Maybe' een extra dimensie, terwijl een ingetogen vocale harmonie 'Dreamer' van een prachtige coda voorziet. Het hartverscheurende 'Time's Ticking' heeft aan ontdubbelde stem, gitaar en een toefje toetsen genoeg om zijn luisteraars genadeloos naar de keel te grijpen. De medaille heeft echter een keerzijde. Na de overrompelende pracht van hun voorgangers hebben minder bevlogen nummers als 'I'm Coming Home' en 'B.B. Chevelle' slechts een beperkte impact. Bovendien groeit het besef dat Isbells wel wat spaarzamer had mogen omspringen met de ooh ooh's, maar een kniesoor die daarover valt.
Hoewel het niveau niet altijd even hoog is, schrijft Isbells een warme soundtrack voor sombere herfstavonden. Hun behaaglijke debuutplaat telt negen Spartaans gearrangeerde songs waar de fijnversneden emotie vanaf druipt. Wie niet vies is van een flinke scheut melancholie op tijd en stond, zal er dan ook heel wat plezier aan beleven.
Meer over Isbells
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
