In een ver verleden torste deze band nog de lijvige naam Perverted by Desire om uit te pakken met enkele opmerkelijke plaatjes die de toen zo hippe, hoekige postpunkgitaren met gebalde indiesongs deden samensmelten. De groep werd plots Perverted, maar eind jaren '80 werd een rotte vlek in de muziekgeschiedenis en het licht doofde uit. Tot zover loopt het verhaal vóór 2006. Mits enige creatieve bezinning in het pittoreske dorpje Mantet aan de voet van de Franse Pyreneeën staat Perverted plots weer op de bühne en biedt een achtste langspeler met de gewichtige titel 'Ropeskipping for Fireflies'. Als vanouds houdt de band zich geen blad voor de mond. Zo verraden de vijftien songs meteen waar dit trio de mosterd heeft gehaald door te vermelden door wie ze telkens best zouden moeten ingezongen worden. Van Leonard Cohen tot Kim Gordon, Neil Young tot Kemi Kuti: allen mogen zich prijzen gelauwerd te worden op dit erg leuke plaatje.
Oud en nieuw tezamen: Perverted biedt een brokje Belgische muziekgeschiedenis. Als eerste plaatje krijgt de luisteraar de gloednieuwe 'Rope Skipping for Fireflies' voorgeschoteld, terwijl het tweede het enkel op gelimiteerd vinyl verkrijgbaar debuut 'Dance Music for Flying Soldiers' presenteert. Wat vooral opvalt? De band heeft zijn muzikale kunsten verrijkt, maar heeft zijn twee decennia oude roots in geen geval verloochend. Snedig gitaarwerk en hitsige teksten zijn gebleven, terwijl vlotte melodieën hebben moeten wijken voor hoekig gitaarwerk. Dat is overigens zeker geen slechte zaak. De nieuwe plaat grijpt immers terug naar de inmiddels weer hippe postpunktijden en ademt de geest van groten als Joy Division, Sonic Youth en Pixies uit. Hoewel 'Negativman' een kloon lijkt van 'Leaders of Men' (en ook aan Ian Curtis wordt toegedragen), is het echter vooral deze laatste band die echt nauw aanleunt bij de nieuwe Perverted. 'No Deal' had met zijn 'La La Love You'-gitaarpartijen op de plaat 'Doolittle' moeten staan en zeker het einde van 'Rope Skipping ...' bevat songs die in hun scherp, experimenteel gitaarwerk de betere Pixies-spirit bevatten. Bitsige en bitcherige nummers schrijven ligt Perverted goed. Daarbij neemt 3M de vrouwelijke songs voor haar rekening, terwijl collega Elvis Peeters (Aroma di Amore) de mannelijke partijen onder de vleugels neemt. Zo wipt dit plaatje lekker van de hak op de tak, terwijl die snedige gitaren eigenzinnig hun ding blijven doen. Dankzij enkele noodzakelijke rustpauzes blijft deze plaat ruimschoots beklijven. Opener 'Tom Cat Power' en 'Freedom of Speech' zijn heuse reggaedubs, terwijl een heerlijk nummer als 'Crocodiles' vanuit een schuifelende, fluisterende sfeer mag openbloeien tot heerlijke psychedelica. Ook de 'Ghetto Song', hét hoogtepunt van deze plaat, baadt in diezelfde psychedelische roes, al is die schijnbaar afkomstig van Chinese opiumderivaten.
Perverted is stevig terug van weggeweest. Toegegeven, het hardnekkige karakter in combinatie met hoekige, tegendraadse partijen eisen hun tol: de groep mijdt platgetreden paadjes, maar vijftien nummers liggen dan ook als een baksteen op de maag. In stukjes en beetjes consumeren is de beste boodschap, zeker met een bonus-cd die het aantal liedjes verdubbelt. Het eindresultaat is echter goed voor lange tijd genieten.
Meer over Perverted
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
